Genesis - The Way We Walk, Vol. 2 (The Longs) (1993)

De beste van de 2 live complicaties. De geluidskwaliteit is erg goed en de tracks zijn prachtig mooi gespeeld. Ik vind het wel jammer dan ze een short en een long volume hebben gemaakt. Ik had liever gezien dan ze het concert in zijn geheel op een dubbelaar hadden uitgebracht. Ik denk dat ik dan de cd van de shorts beter zal waarderen. Maar helaas. Gelukkig is er nu ook Live in Europe, en een deel van de nummers van deze twee volumes staan daar ook op. Maar nu gelijk de volgorde van het concert. En als je daarbij bent geweest, komt die cd nog meer tot leven.......

Een halfje meer dan The Shorts.
Deze langere nummers met de prima medley in het begin zijn interessanter, maar ook wat zakelijk uitgevoerd.
Het drumduet, hoe knap ook, hadden ze weg moeten laten.
Dit is vooral visueel interessant.
Nu hoor je 2 slagwerkers die zich ongetwijfeld prima vermaken,zich ruim 6 minuten een slag in de rondte slaan, maar als luisteraar duurt dit gewoon te lang.
Het Second Home By The Sea stuk heeft mij nooit kunnen bekoren.
Voor de continuiteit had er beter 1 hele cd van uit kunnen komen.
Ik ben het met Benzet volledig eens.

De tragiek bij Genesis is het volgende: Na de sublieme live plaat Seconds Out vind ik alles wat Genesis daarne live ten gehore heeft gebracht minder, zowel deze live plaat als wel Three Side Live ( 1982 )
De Old Medley vind ik bijvoorbeeld mooi, maar haalt het niet bij de Seconds Out uitvoeringen!!
Kan mijn aandacht bij dit album er niet de volle 70 minuten bij houden.
Overigens vind ik Home By The Sea & Second Home By The Sea erg mooi.

Ben ik het niet helemaal mee eens, three sides live is een andere plaat dan seconds out, wat qua muziek niet te vergelijken is. Maar de kwaliteit van hoe de nummers zijn gespeeld is wel subliem. De overgang van Dodo naar abacab en dat einde van dit nummer is gewoon fantastisch. Dat dit album wat minder lijkt is opzich logisch, ik blijf erbij dat deze liveregistratie ook boeiend was geweest als ze gewoon het concert letterlijk hadden overgenomen op een dubbelaar. Maar na seonds out live minder, nee daar ben ik het helemaal niet mee eens.

Blijf er bij dat Seconds Out veruit hun beste live plaat was, sterker nog de rest van hun live repertoire komt daar kwalitatief niet eens bij in de buurt.
Na het voortreffelijke album Duke ( 1980 ) ben ik Genesis ook uit het oog verloren, ik vond dat Phil Collins vanaf dat moment teveel zijn stempel op het Genesis geluid ging drukken, op enkele uitzonderingen daargelaten ( Mama, Home By The Sea ) beviel me dat niet zo.

Dat is bij Seconds Out ook niet het geval. Zowel deze plaat (met deel I) als Seconds Out zijn geen volledige concert registraties. Seconds Out blijft ook bij mij superieur aan deze. Deze draai ik eigenlijk zelden.

Dat ben ik met je eens, het album abacab en invisible touch zijn echt de diepte punten, op enkele nummers na dan.

Dat seconds out geen complete registratie was wist ik niet, maar ik bedoel er eigelijk mee, dat indien de longs and shorts ook zo waren uitgegeven als bijvoorbeeld seconds out of three sides live, het een boeiender stuk registratie was geweest.

Seconds Out is een livealbum van de tournees uit 1976 en 1977 en bevat dan ook verschillende drummers naast Collins (nl. Bruford en Thompson). De extra nummers staan wel op bootleg versies van deze tour maar die klinken bij lange na niet zo superieur als Seconds Out.

Je kunt de toegift van de 76 tour (It/Watcher Of The Skies) vinden op de liveplaat Three Sides Live (UK versie). Entangled live van de 1976 tour staat op de box Genesis Archives II. White Mountain van de 1976 tour staat alleen op bootlegs, net als de openingsnummers van de 1976 tour. Een aantal van de oudere nummers van 1976 en 1977 tour waren dezelfde dus hiervan tref je op Seconds Out veelal de versie aan van de 1977 tour. Als je interesse hebt kan ik de volledige setlists ergens posten.

Daar ben ik zeker in geinteresseerd!

1976 Tour: Dance On A Volcano; Medley Lamb Cutlet: The Lamb Lies Down On Broadway - Fly On A Windshield - Carpet Crawlers; The Cinema Show; Robbery Assault & Battery; White Mountain; Firth Of Fifth; Entangled; Squonk; Supper's Ready; I Know What I Like; Los Endos; Encore: Medley It/Watcher Of The Skies

(Enkele variaties waren er hier uiteraard wel)

1977 Tour: Eleventh Earl Of Mar; Carpet Crawlers; Firth Of Fifth; Your Own Special Way; Robbery Assault & Battery; ...In That Quiet Earth; Afterglow; One For The Vine; Squonk; Inside & Out; All In A Mouse's Night; Supper's Ready; I Know What I Like; Dance On A Volcano – Drumduet - Los Endos; Encore: Medley: The Lamb Lies Down On Broadway - The Musical Box; The Knife

Tijdens deze tour nog meer variaties. The Knife is maar een paar keer gespeeld en ook All in A Mouses Night alleen aan het begin van de tournee. Inside & Out alleen tijdens het tweede deel van de tournee.

Het geeft wel een beetje een idee welke stukken van welke tours dus op Seconds Out terecht zijn gekomen.

En zijn deze stukken ook nog ergens op uitgebracht? De versie vna three sides live heb ik in mijn bezit

Zie de verslagen o.a. bij Seconds Out zelf. Verder uiteraard via een aantal mooie bootleg CD's die wel ver achter blijven bij de kwaliteit van Seconds Out.

Ik dank je voor je info!

Op het officiele Genesis Forum heeft Nick Davis gezegd dat The Longs en The Shorts onderdeel zullen zijn van de livebox waar hij op dit moment aan werkt. De nummers hiervan zullen echter als één geheel concert worden geplaatst in de originele volgorde van de setlist van deze tournee dus niet meer opgesplitst in Longs en Shorts.

Heerlijk, al mijn favorieten van deze tournee op 1 CD !
De medley is echt super.

Mijn kennismaking met Genesis. Het heeft zo lang geduurd omdat ik Phil Collin's stem niet kan uitstaan, maar nu moest ik er toch aan geloven. De muziek vond ik heel erg goed, alleen die stem zal ik nooit fijn vinden. Maar het begon wel te wennen, en ik kan toch behoorlijk genieten van deze cd. Toch blijf ik van mening dat deze muziek veel en veel beter was geweest met een andere zanger. Als Phil Collins nou gewoon achter een drumstel blijft zitten, heb ik verder geen last van 'm, want toegegeven, hij is enorm muzikaal. Nu ben ik ook erg benieuwd naar de 'oude' Genesis, met Peter Gabriel. Dit vind ik in ieder geval geweldige muziek, alleen jammer van Phil Collin's stem.

Eerste medley is gaaf!
Daarna wordt het minder, jammer genoeg. Heel rare brug overigens in Fading Lights naar het instrumentale bombastische stuk. Het lijkt net of ze daar de draad wat kwijt zijn?
Ook jammer van dat drumduet aan het eind van de plaat. Wie zit daar nu op te wachten op cd? Ik kan me voorstellen dat dat om live te ZIEN spectaculair is, maar om zo terug te luisteren: neuh...

Dit is het tweede deel van de live tweeluik van Genesis. Deze is een stuk spannender dan het eerste deel, waar de bekende hits op te horen waren. Op "The Longs" komen de uitgesponnen stukken van Genesis aan bod, en dit is muzikaal een stuk aantrekkelijker dan de hits van de band. Ook het publiek is hoorbaar enthousiast en de band zet prima uitvoeringen neer en het geluid is meer op de progressieve rock gericht dan op de meer commerciëlere popmuziek. Al met al is dit een zeer genietbare liveplaat, al klinkt het af en toe zo perfect dat het wat afstandelijk en klinisch overkomt.

Ik had nooit zoveel met Genesis.Muzikaal zit het prima in elkaar ,en ik geef toe bevooroordeeld te zijn door die lullige Collins riedeltjes.Die haalden voor mij nooit meer dan het niveau wel aardig.Tot ik me eens ging verdiepen in het wat oudere werk en ziedaar sommige dingen kan ik best behappen.Ik zal nooit een hardcore Genesis aanhanger worden ,maar zo zijn tijd zitten er best mooie nummers tussen.Op deze plaat is dat de The Old Medley en Home By The Sea/Seconden Home By The Sea.De rest is niet slecht maar noopt mij vooralsnog nog niet meer Genesis aan te gaan schaffen/luisteren. 3 sterren

Na het succesvolle The Way We Walk : The Shorts, was het wachten natuurlijk op deel 2. Voor het tijdperk van het internet, en men minder middelen tot hun beschikking had om te achterhalen wat er op stapel stond, was de band zo slim geweest om een kartonnen schijfje (die veel weg had van een bierviltje) boven op de cd te doen, waarin het tweede deel was aangekondigd. Dit doet vermoeden dat Genesis enerzijds de fans niet teleur wilde stellen maar er wellicht anderzijds ook niet geheel zeker van was of deze uberhaubt wel zou gaan verkopen. Voor de echte fan, uiteraard was dit deel vele malen interessanter. De uitzending van het Knewbworth concert (deels toegevoegd aan de bonus DVD van de tweede remaster box) maakte ontzettend veel indruk op mij. Al kende ik veel nummers al, wat er in de Old Medley voorbij kwam was veelal nieuw voor mij. Vooral het middenstuk van Firth or Fifh is sindsdien altijd bijgebleven.
Er bestond dan ook geen twijfel over dat ik deze cd moest hebben. In principe was de cd op dezelfde knullige manier in elkaar gezet als de eerste, volgorde weg, geen intro’s en alleen de nummers. Maar wat heb ik die cd vaak gedraaid en nog steeds. Ook al draai ik nu liever de remaster met het concert in chronologische volgorde.

Old Medley : Eigenlijk knalt de cd direct af met het oude werk. Dit was dan ook meteen het enige oude werk dat werd gespeeld. Jammer genoen, zouden velen zeggen. Deze medley was ingevoerd als vervanging van de lang gebruikte Medley In The Cage/Cinema Show/Colony Of Slipperman/Afterglow, die zo ongeveer hetzelfde duurde uin de lengte. In 93 echter werden er wat echte oude paarden van stal gehaald. Zo begon de medley met Dance Of A Volcano, waardoor het overloopt in The Lamb Lies Down On Broadway, dan einde van The Musical Box, de beroemde solo uit Firth or Fifth en dan I know What I like, welke dan ook nog weer verschillende fragmenten heeft in het midden, waarvan de oudste van Stagnation komt, deze fragmenten verschilden per avond en werden vermoedelijk ter plekke ingevoerd, en heeft uiteraard het nu klassieke tamborein middenstuk van Phil. Het midden stuk van Firth of Fifth gooit hoge ogen, en Daryll houdt zich uitstekend staande. Wat opvalt is dat het op een Fender wordt gespeeld, waardoor het veel voller klinkt dan het origineel. Prachtig aanzwellende toetsen van Tony en uiteraard het dubbel drum werk van Phil en Chester. Het orgineel had al behoorlijk sterk geluid, maar hoe de remaster in de min doorschiet, dat maakt het nog beter en imposanter, maar het lijkt erop of het om een andere opname gaat.

Driving The Last Spike : Het eerste lange nummer van het laatste album. Een nummer met een fantastische text en thema, maar kabbelt verder een beetje te lang door naar mijns inzien, en jammer genoeg is het veelzeggende intro van Phil verwijderd. Live mooier gespeeld als altijd als het orgineel.

Domino : Stukken beter dan de versie op Invisible Touch. Vooral het snelle tweede gedeelte, waarbij Phil in een lift gaat en boven het scherk komt te staan, wat een mooi effect gaf tijdens het concert. Het is veel sneller agressiever gespeeld, waardoor het schrille contrast met het eerste gedeelte nog duideler naar voren komt. Ook hier weer is het intro ‘The Domino Principle’ jammer genoeg weggelaten . Dit nummer is op iedere tour na IT gespeeld, en niet zonder reden. Ik denk dat dit nummer nu nog het signatuur nummer is en de publieksfavoriet van Invisible Touch.

Fading Lights : De Afsluiter van We Can’t Dance, dat jammer genoeg de setlist van 2007 niet haalde. Niet het mooiste, maar zeker een waardige tweede van het album, dat is zoveel opzichten doet denken aan Home By The Sea. Hier nog meer omdat het de nummers direct achter elkaar zijn geplaatst. Het nummer begint typisch Collins, ala Hold On My Heart of In To Deep, maar stijgt daar door instrumentale het middenstuk ver boven uit. Wederom een moment waar Phil even achter de kit kan kruipen. Door deze overgang loopt het nummer iets langer. Ook hier een prachtige uitvoering. De Remaster wederom klinkt zoveel beter doordat het diep doorschiet. Surround kwaliteit materiaal dat de subwoofer ongetwijfeld aan het werk zet.

Home By The Sea : Dit beruchtte nummer werd altijd vooraf gegaan door het ‘Audience Participatience Time’ Waarin Phil geesten probeerde op te roepen of het stadion van de grond te krijgen. Het nummer gaat ook over soortgelijke thematiek en is zoals ik eerder heb beweerd een van de hoogtepunten uit de late Genesis periode. Ook hier is het nummer met ware vakmanschap uitgevoerd en is het daarnaast een hele goede opname, welke redelijk dicht bij het orgineel blijft. Alleen Mike voegt een korte solo toe aan het einde. Het tweede deel met de dubbele drums is nu nog steeds op z’n zachts gezegd indrumwekkend. Ik zou willen zeggen dat alleen dit nummer het de cd al waard is om te kopen.

Drum Duet : Eigenlijk volledig onnodig en vaak afgedaan als regelrechtte egotripperij. Doordat het nummer is geplaatst na Home By The Sea voelt het ook teveel aan als Mosterd na de maaltijd. In de normale set (zoals op de remaster) is het nummer tussen Domino en I Can’t Dance ingezet waardoor het beter tot zijn recht komt en meer op zichzelf staat. In 2007, was het nummer voor Los Endos geplaatst waardoor het meer een extended intro leek van dit nummer hetgeen ik denk dat nog beter werkte (zo werd het nummer ook gespeeld tijdens de Invisible Touch Tour). Het is een knap staaltje vakwerk, maar ik blijf erbij dat het visueel beter werkt dan alleen op CD.

Afrondend kunnen we zeggen dat dit volume de voorkeur verdient boven de voorganger en voor de ‘echte’ fans waarschijnlijk het album is waarvoor zij zouden moeten gaan. Beter is uiteraard om de Live Box aan te schaffen, allerreest omdat deze versie beter geluid geeft en ten tweede omdat hier het concert in zijn werkelijke volgorde is teruggezet.

Mooie review, Daniel!

Niet het niveau van Seconds out,wat ik hiervoor heb beluisterd,maar toch een alleraardigst live album.Vooral Home by the sea/Second home by the sea en Domino kunnen me bekoren.Old medley is ook wel goed maar van die mengelmoesjes ben ik niet zo'n voorstander.

Persoonlijk niet het beste optreden wat geluid betreft , maar op dat gebied ben ik ook een zeurpiet . live moet het net zo goed zijn als op de plaat (lp of cd of sacd)

mijn favoriete genesis nr's zijn "No sone of mine" en "driving the last spike "
gelukkig heb ik wel een goede studio versie van deze nrs en kan ik er toch nog van genieten. deel 2 van deze twee luik is beter van kwaliteit dan deel 1 , of het zijn twee verschillende zalen / plaatsen geweest of de sound technicus had zijn dag niet bij deel 1 . jammer want het zijn best goede teksten en muzikaal ook meer dan okee op cd maar dit live optreden ,, is echt muzikaal minder van kwaliteit

Ik hoor eigenlijk wat te weinig bezieling en de geluidskwaliteit is idd wat mager.
Ik vind de 2007 tour daarintegen een stuk beter te pruimen.
Een gretiger Genesis met een betere setlijst trouwens ook.
Ik draai deze praktisch nooit meer.

Degelijke live album van Genesis. Voor de fans die aangehaakt zijn na Abacab zal het seventies repertoire best een verrassing zijn.

Laat ‘praktisch’ maar weg. Ik vind het Shorts/Longs setje beide echt gedrochten.

Ik ben bij dit Concert geweest ..in de kuip Rotterdam
Ik moet ook nu nog zeggen, fantastisch concert ,heb genoten...niks mis mee

Al dat commentaar hier en elders komt voornamelijk door dat eeuwige vergelijk met de Genesis van toen,daar word ik een beetje moe van ...en heb ook weing zin, bv de Peter Gabriel periode is nu eenmaal gewoon niet te vergelijken
Met Collins is het een totaal andere Genesis
Te vergellijken met bv Fleetwood Mac..
De blues FM is niet te vergelijken met de totaal andere FM van de 2e periode
Ik ga verder niet dieper in over dit Concert album
Lees dan maar het bericht van daniel1974nl

Nope sorry je slaat deze plank mis.

Ik was destijds in 1992 ook in De Kuip en in Gelsenkirchen en later dat jaar ook nog bij 2 indoor concerten in Earls Court in Londen (Sta zelfs nog op de filmbeelden). Prachtige shows !!

Het gaat mij echt om het gruwelijke concept dat ze hier hebben bedacht voor deze beide Way We Walk schijven en het staat volledig los van de Collins/Gabriel discussie.

De latere 2CD uitvoering van dit concert in de live box (waar ze de nummers weer in hun oorspronkelijke volgorde hebben gezet) is veel genietbaarder dan dit schijfje en zijn zusje Vol 1 (The Shorts).

Eens Running On Empty. Het verdelen van The Shorts en The Longs was echt onnodig en gellukkig is het in de Live Box goedgemaakt. Alleen jammer dat nog steeds niet alle intro's zijn toegevoegd al is nu wel Turn It On Again ook aan de set toegevoegd (dus zoals zo vaak bij Genesis, nog steeds geen heel concert). Waarom die niet gewoon op the Shorts stond maar alleen op de video en de single van ? Tell Me Why. Verder staan er drie nummers op The Shorts van de IT Tour maar is Dreaming While You Sleep wat op een deel van de WCD Tour werd gespeeld, nergens te bekennen. Staat echter wel op de video/DVD en ook de single van Tell Me Why en Archive Box 2.

Aardig maar zeker geen groots live album, ik mis de echte bezieling en de kracht van hun muziek, het klinkt allemaal wat lui en op de automatische piloot. Niet echt slecht , maar ook niet erg goed. Die drumsolo is verschrikkelijk , de old medley doet je vooral terugverlangen naar die nummers zelf, dat kan nooit de bedoeling zijn geweest. Fading en Driving zijn daarnaast ietwat saai en te langdradig. Maar vooruit, Phil stond nog niet in een rolstoel op het podium, er is aardige interactie met het publiek en een onvoldoende zou te streng zijn, dus toch 3 sterren.