Arctic Monkeys - Whatever People Say I Am, That's What I'm Not (2006)

Jep

awesome trouwens dat je een notificatie krijgt als je gequote wordt tegenwoordig

Ik vind het een geweldig album. Net als alle albums van de Arctic Monkeys eigenlijk. De unieke sound en vooral ook de geheimzinnig mooie teksten weten me gewoon altijd te raken.
Zijn er fans die zin hebben om via een andere manier te praten over muziek zoals Arctic Monkeys, maar ook over films etc.?

Ik hou me een beetje in het midden. Album begint en eindigt geweldig maar zakt behoorlijk in na Dancing Shoes tot zo'n beetje Mardy Bum. Een hoop aardige nummers, maar niets bijzonders. De teksten op die nummers, die dit album samen met de energie maken, zijn op die nummers ook minder.

Ik kende helemaal niets van deze band, tot ik ze afgelopen weekend op Beste Kept Secret zag. Overtuigende liveband met - zo kwam ik later achter - dito teksten.

Na het concert deze plaat van mijn zusje gekregen die het een schande vond dat ik niets van Arctic Monkeys in huis had en deze al vele malen met veel plezier beluisterd.

Ik herken me wel in Dn!S zijn commentaar dat het album een beetje in lijkt te kakken in het midden. Ik zal deze plaat sowieso nog een paar luisterbeurten geven

4,0* voor dit sterke debuut.

maar op de tweede helft staat Riot Van!
en R L I D A S
en W T S G D
F T R T T R
en A C R!

true, ik luister tegenwoordig weer continu naar deze plaat en hij blijft heerlijk!

Het beste nummer blijft natuurlijk You Probably.... al ben ik wel één van de weinigen die daar zo over denkt.

Het viel me net trouwens op dat het gemiddelde behoorlijk aan het stijgen is de laatste tijd. Er komt blijkbaar steeds meer waardering voor dit meesterwerk.

Mijn favoriet blijft toch wel: When The Sun Goes Down.
Het mag nog zo'n slecht weer zijn, de zomer begint voor mij wanneer dat nummer speelt.

Ben ik een verrader als ik zeg dat ik Riot Van het beste nummer van deze band vind? Zo heerlijk relaxt.

Kan ik je zeker in volgen, prachtig nummer. Solo is ook echt geweldig (ook lekker simpel op gitaar)

nee hoor, riot van is het beste nummer. net ook nog even nagevraagd. klopt.
maar dat vind ik ook echt ja. en ook lekker dat daarna Red Light Indicates Doors Are Secured er in tutututuuutududuu'd.
I said it's High Green, mate
Via Hillsborough please!

Dit is en blijft een fantastische plaat maar met de nummers ''Who The Fuck Are Arctic Monkeys'' en ''Leave Before The Lights Come On'' er nog op was dit album net zo goed geweest als Humbug en Favourite Worst Nightmare .

ben ik hier de enige die dancing shoes, you probably... , en still take you home de beste nummers vindt?

Nee, ik heb vrijwel dezelfde top 3: 1. When The Sun Goes Down 2. Still Take You Home 3. Dancing Shoes. Vooral bij Still Take You Home snap ik niet dat die zo weinig voorkeursstemmen heeft.

precies dat nummer vind ik ook weer de beste tekst hebben

Mijn top 3: You Probably, Still Take You Home en From the Ritz...

Ik vind het eigenlijk niet te doen 3 favorieten aan te duiden, minstens 10 nummers komen hier voor in aanmerking. Het veranderd ook continu welke ik het beste vind. Ik heb nu i bet you look good on the dancefloor, still take you home en from the ritz to the rubble aangeduid.

Hier; Still Take You Home, From the Ritz to the Rubble, A Certain Romance Klinkt trouwens nog steeds ontzettend tijdloos deze cd, ondanks dat ie al zowat 8 jaar oud is. Hoop ooit dat ze weer eens een album is deze gaan maken. Ookal weet ik dat het niet gaat gebeuren helaas...

ik denk niet dat ze nog zo'n album maken, en misschien is dat maar goed ook. nu is dit album samen met FWN uniek. het is met niets te vergelijken. als dat wel zo zou zijn, zou de magie toch een beetje verloren gaan.

ik vind opeens ritz to the rubble ook weer helemaal geweldig en fake tales luister ik ook steeds meer. het lijkt er toch op dat een top 3 bijna ondoenlijk is voor dit album.

Ik vond de hype destijds rondom de Arctic Monkeys wat overtrokken. Ik schonk er niet zoveel aandacht aan. Ik heb de singles wel gehoord en vond het alleraardigst klinken, maar ik was er nu niet direct van ondersteboven geblazen. Op de een of andere reden vond ik hun tweede album "Favourite Worst Nightmare" wel direct raak. En ook het zompige "Humbug" liep ik mee weg. Maar nu ook met terugwerkende kracht naar "Whatever People Say I Am, That's What I'm Not" luister vind ik mijn te snelle conclusie destijds onterecht. Dit debuut is fris, energiek, slim en uiterst aanstekelijk. De riffs en hooks nestelen zich direct in je hoofd en de teksten van Alex Turner zijn grappig, scherp en intelligent tegelijk. Ook bassist Andy Nicholson maakt indruk met heerlijke funky baslijnen. Hoogtepunten te over. Ik raak in een flow als ik naar dit album luister, maar als ik er een paar mag noemen, dan behoren "Fake Tales of San Francisco", "Still Take You Home", "Red Light Indicates Doors Are Secured", "When The Sun Goes Down" en de afsluiter "A Certain Romance" tot mijn favorieten. "Whatever People Say I Am, That's What I'm Not" is niet alleen overdonderend, maar ook nog eens verdomd lekker.

Ik ben een echte hiphop-head, en het komt niet vaak voor dat een of meerdere artiesten van een ander genre me echt weten te pakken, maar de Arctic Monkeys hebben dit voor mekaar gekregen. Ik hoorde laatst een single van hun meest recente album AM, en hun aparte stijl sprak me erg aan. Dit is het eerste album van Arctic Monkeys dat ik volledig check, en omdat ik niet vaak naar rock luister (bijna nooit) wist ik niet zeker of ik dit wel zo hoog moest raten, maar het klinkt zó aangenaam.. ik kan gewoon niet anders dan dit een dikke 4.5 geven!

Hebben jullie deze gezien mensen?

Mardy Bum op Glastonbury

'Someone said to me, "You’re the indie band that rappers and metal bands like." I think there's a bit of truth to that', zegt Alex Turner dan ook in een interview met Pitchfork . Ik denk ook wel dat daar een soort van waarheid in zit. Ik ken niet veel mensen die Arctic Monkeys echt totaal niet kunnen waarderen.

Uiteraard, prachtige versie. Mogen ze van mij vaker doen.

Kan je spreken van een groeiplaat bij een plaat die de status van klassieker al lang en breed heeft bereikt? Voor mij geldt dat in ieder geval wel met dit album, want het luisterplezier wordt alleen maar groter.

De energie, het enthousiasme; het spat er vanaf. Neem daarnaast erbij dat Alex Turner een begenadigd tekstenschrijver is en de cirkel is rond.

Een terecht klassieker in het hedendaagse Britpop genre!

Nagenoeg perfect album naar mijn smaak. Kan dit album op meerdere momenten opzetten en het is altijd genieten geblazen. Voor mijn klopt het gevoel van de plaat, de teksten en de sound. Waarschijnlijk gedraag ik me ten opzichte van dit album als een misselijkmakende natte sok, maar het album klopt. Wel moet gezegd worden dat te horen is dat Alex Turner en zijn vriendjes hier nog echt jongens waren. Latere albums zijn op veel momenten wat volwassener en hebben ieder ook hun charme en kracht. Toch blijft dit album een gruwelijk mooi ruw juweeltje.

Luistert lekker weg... Mijn bovenbuurman stipt aan dat de band tijdens de maak van dit album nog echt bestaat uit "jongens", dat ben ik roerend met hem eens. Vooral in de zang (zowel lead als achtergrond) hoor je dat terug. Dat maakt de muziek natuurlijk verder niet minder goed...
Sterk debuut met korte maar ijzersterke nummers!

Favorieten van deze plaat zijn "I Bet You Look Good On The Dancefloor", "Dancing Shoes", "Red Light Indicates Doors Are Secured" en "Mardy Bum"...

Het is lekker, het is catchy, en ik schuif de cd regelmatig in de speler, maar toch laat dit geen stevige indruk achter. Natuurlijk zijn Still Take You Home, Red Light Indicates Doors Are Secured en From the Ritz to the Rubble heerlijke songs. Natuurlijk kan Alex Turner zo fijn verveeld klinken, zoals ik dat bij Julian Casablancas ook goed kan waarderen. En natuurlijk zijn de bandleden bij het maken van dit album net in de twintig en mag daar best iets van te horen zijn (zowel in de songs als in de teksten).

Kort gezegd komt het er op neer dat ik hierdoor niet geraakt word. De teksten spreken me niet aan (Red Light Indicates Doors Are Secured is hier de uitzondering) en de nummers klinken redelijk eenvormig. Belangrijker vind ik dat het te lief blijft. Er worden kleine problemen bezongen, op de ene korte stop in The View from the Afternoon zitten er weinig verrassingen in. Eigenlijk zijn de Arctic Monkeys gewoon te netjes, en dat is volgens mij precies wat je binnen dit type muziek niet wilt hebben.

Moet me hier volledig bij aansluiten. Aangezien ik hun AM wel goed vond heb ik deze nog maar eens herbeluisterd (heb hem vroeger al meerdere draaibeurten gegeven) en het pakt me totaal niet. Het is allemaal gemaakt volgens het boekje maar het raakt me nergens echt. Had ergens gehoopt dat hij nu wel goed zou vallen bij mij maar moet deze helaas klasseren onder: "aardig maar net niet". Perhaps Vampires…" is wel een blijvertje daarentegen.

Niceeeeeee, erg lekker album!