Damien Rice - O (2002)

Hoe is dit Rock muziek? als ik de term rock hoor zie ik AC/DC en Guns 'n Roses...

Dan heb je een erg beperkt beeld van rock

Nee hoor, ik zou deze muziek gewoon meer onder pop of folk scharen, want het zijn intieme gitaarliedjes. Dat heeft niks te maken met rock volgens mij, want dat moet "rocken", dus: AC/DC, Foo Fighters, etc, etc, etc.

Sja dan blijf ik er bij dat je een beperkt beeld van het begrip rock hebt.

Allmusic: "Rock & Roll is often used as a generic term, but its sound is rarely predictable. From the outset, when the early rockers merged country and blues, rock has been defined by its energy, rebellion and catchy hooks, but as the genre aged, it began to shed those very characteristics, placing equal emphasis on craftmanship and pushing the boundaries of the music. As a result, everything from Chuck Berry's pounding, three-chord rockers and the sweet harmonies of the Beatles to the soulful pleas of Otis Redding and the jarring, atonal white noise of Sonic Youth has been categorized as "rock." That's accurate -- rock & roll had a specific sound and image for only a handful of years. For most of its life, rock has been fragmented, spinning off new styles and variations every few years, from Brill Building Pop and heavy metal to dance-pop and grunge. And that's only natural for a genre that began its life as a fusion of styles."

maar misschien is dit meer iets voor het forum

Ja heb je gelijk in, maar zo kun je dus bij elk album wel Rock neerzetten, is blijkbaar altijd goed.

Als je kijkt bij de artiest Damien Rice, trouwens:

Genres - Folk
Styles - Ireland, Alternative Folk, Contemporary Singer/Songwriter, Contemporary Folk

Maar laat rock maar lekker staan hoor, staat er prima . Het viel me gewoon op.

Tja weet niet, denk dat het voor jou lastig oordelen is, want jij kent de plaat niet (afgaand op het feit dat je er niet op gestemd hebt).

Je geeft toch een omschrijving van wat jij onder rock verstaat? Dan kan ik toch vinden dat dat te beperkt is? Heeft dit album niets mee te maken

Ok, op die manier. Ik wilde dit album alleen even gauw afzetten tegen rock en daarom gebruikte ik twee vrij 'extreme' voorbeelden. Ik snap ook wel dat rock in principe meer omvat dan AC/DC en soortgelijke bands. Ikzelf ben alleen geneigd wat 'rustiger' platen, zoals bijv. Acda en de Munnik aan te duiden met Pop/Rock. Puur Rock versta ik dus wel iets steviger en hardere muziek onder.

Maar nu ontstaat er een verhitte discussie over een onbenulligheidje en dat was helemaal niet mijn bedoeling...

Als 'overkoepelende term' lijkt me rock voor deze plaat het beste op z'n plaats. Bij 'pop' heb ik toch meer het idee van makkelijk in het gehoor liggende luisterliedjes, en daar mag je Damien Rice niet van beschuldigen. 'Singer/songwriter' is het genre waar het het meest in thuishoort, maar dat is op MuMe (nog?) geen categorie.

Bovendien vind ik het wel wat hebben om zowel Damien Rice als AC/DC onder 'rock' te schuiven. Het is meer de mentaliteit: het optreden van Rice in de Paradiso van een paar weken terug rockte zo ongelooflijk dat ik blij mag zijn dat mijn trommelvliezen nog intact zijn.

Ja heb je ook wel gelijk in Yak. Ik had daar trouwens ook graag bij willen zijn in Paradiso, maar kon toen niet... het was dus spectaculair begrijp ik?

Een buitengewoon mooie cd! Hoewel alle nummers goed zijn, vind ik vooral Delicate, Volcano, Older Chests en Cheers Darlin' er bovenuit springen. Mooie teksten en een fantastische uitvoering leveren 4,5 * op.

een meesterwerk, hartverscheurend mooi ...
Wat kunnen onbeantwoorde liefdes en kapotte relaties toch mooi zijn ...

****' 4,5 op 5 ****'

Volcano is van een ongekende schoonheid, wat een mooi nummer is dat toch...

Ik heb de cd maar weer eens beluisterd en hij is inderdaad betoverend mooi (nog steeds). De 4 sterren van mijn kant vond ik dan ook te weinig en dat zijn er nu 4,5 !

Kan geen genoeg krijgen van dit album. Vol punt omhoog! 5 sterren.

verliefd, verslaafd, verslingerd aan deze subtiele prachtige plaat... wat kunnen liedjes mooi en hartverscheurend zijn.... Gewoon heel erg mooi. 4,5 sterren!

Ja euh 5 sterren, dat lijkt me niet meer dan logisch
Volcano, The Blower's Daughter, Amie, The Professor, allemaal prachtnummers, en nu moeten ze in Nederland komen, want rara wie gaat er dan heen

Je had hem in februari al moeten zien in Paradiso natuurlijk!

Of in Tivoli De Helling bijna een jaar geleden, in okt of nov 2003.

In Paradiso was hij anders geniaal...met als voorprogramma Josh Ritter...wat een prachtavond was dat.

Lijkt me lekker, Josh Ritter en Damien op 1 avond *kwijl*. De volgende keer dat ze in Nederland komen ben ik er zeker bij! Trouwens, prachtalbum, 5 sterretjes

In de Helling was het een uiterst charmant concert. Met kaarsjes en Damien die op zijn blote voeten concerteerde. De violiste speelde ook nog seven nation army...

Wat moet het een lef gekost hebben.

Er is al veel gezegd/geschreven over dit album, maar ik moet het toch ook kwijt. Wat moet het toch een lef gekost hebben, om je zo kwetsbaar op te stellen. Zo breekbaar en zo gevoelig je emoties voor de leeuwen gooien, dat kost moed. En vooral als je dat zo doet als Damien.

Er zijn 1000 en 1 manieren om je gevoelens te tonen, met boosheid, sarcasme, agressie, een lach en een traan en ga zo maar door, maar om het doen in woorden die als Cupido's pijlen nooit missen en melodieen die een web schijnen te spinnen waar je als luisteraar prettig in verstrikt raakt, klasse. Zonder valse sentimenten, zonder een huichelachtige glimlach, wel met blote voeten het publiek tegemoet treden. De emoties liggen voor het oprapen, kunnen zich tegen Damien keren, maar niemand die daar aan denkt; wanneer je iets moois vindt is het fijner om het te koesteren, dan te vernielen (al zullen zommigen daar wellicht anders over denken).

Ik stopte de cd in mijn cd-speler en verrek, soms open je een oester en zit er inderdaad een parel in...

Ik ben de oester nu aan het kraken....misschien vind ik ook een parel.

Geen parel gevonden....De cd doet me helemaal niks

Inderdaad. De eerste twee nummers zijn erg mooi, en dat beloofd veel goeds voor de rest van het album. Tenminste dat dacht ik. Het tegendeel blijkt echter waar. Daarna niet één echt mooi nummer meer in mijn ogen, iig geen nummer dat mij zou kunnen raken.

Ik luister een album vaak een week, dan stem ik. Na een aantal weken beluister ik hem dan nog een keer om te kijken of ik nog steeds dezelfde mening ben toegedaan, en dan kan het drie kanten op. Naar beneden, hetzelfde of naar boven. Is het laatste het geval dan gaat hij de weken die erop volgen regelmatig beluisterd worden en is het eerste het geval dan is het vaak over. Dat is hier het geval. Dan merk je dat het gevoel wat je bij een album hebt vaak meer zegt over je stem, dan het muzikale niveau wat behaald wordt (wat niet slecht is ofzo).

conclusie: ook geen parel voor mij.

4* >> 3.5*

Jammer echter dat The Professor niet op deze CD staat . Maar je hebt gelijk, want dat is in mijn ogen zijn beste Nummer.

Verder een ontezettend mooie CD, er zijn er maar weinig die me zo kunnen raken als Damien. Wanneer ik naar The Blowers Daughter luister, krijg ik nog steeds kippenvel.

Hulde!

4.5*

Naar aanleiding van "The Blower's Daughter" (dat in de film Closer te horen is) eens op zoek gegaan naar dit album. Wat een prachtige muziek zeg, zat ook echt een paar keer met kippenvel te luisteren. Benieuwd waar di t album na meer luisterbeurten heengaat, voorlopig dik 4 sterren,

Dan kom je toch echt op 5 uit.