Tom Waits - The Heart of Saturday Night (1974)
mijn stem
328 stemmen
Verenigde Staten
Blues / Jazz
Label: Warner Bros.
-
New Coat of Paint (3:23)
-
San Diego Serenade (3:30)
-
Semi Suite (3:29)
-
Shiver Me Timbers (4:26)
-
Diamonds on My Windshield (3:12)
-
The Heart of Saturday Night (3:53)
-
Fumblin' with the Blues (3:03)
-
Please Call Me, Baby (4:25)
-
Depot Depot (3:46)
-
Drunk on the Moon (5:07)
-
The Ghosts of Saturday Night (3:17)
0
geplaatst: 3 februari 2007, 10:37 uur
Wat is dit toch een ontzettend mooi album. Het tweede album van Waits en het laatste met zijn "normale" stem.
Voorganger Closing Time (een prima album overigens) liet nog een wat gefragmenteerde indruk achter, deze daarentegen vormt een prachtig geheel. Geholpen door de prachtige productie van Bones Howe slaagt Waits erin het melancholische hoogtepunt van zijn carriere te bereiken.
Het album heeft geen slechte of matige tracks. New coat of paint en Fumblin' with the blues zijn de wat meer uptempo tracks. The heart of saturday night is het nummer wat Bruce Springsteen altijd heeft proberen te schrijven. Shiver me timbers en Please call me baby zijn twee van de mooiste ballads ooit gemaakt en het album sluit perfect met het low-key The ghost of saturday night.
Mocht bij de latere Tom Waits albums zijn stem je tegenstaan probeer dan dit album. Het is een absolute aanwinst voor je collectie.
Voorganger Closing Time (een prima album overigens) liet nog een wat gefragmenteerde indruk achter, deze daarentegen vormt een prachtig geheel. Geholpen door de prachtige productie van Bones Howe slaagt Waits erin het melancholische hoogtepunt van zijn carriere te bereiken.
Het album heeft geen slechte of matige tracks. New coat of paint en Fumblin' with the blues zijn de wat meer uptempo tracks. The heart of saturday night is het nummer wat Bruce Springsteen altijd heeft proberen te schrijven. Shiver me timbers en Please call me baby zijn twee van de mooiste ballads ooit gemaakt en het album sluit perfect met het low-key The ghost of saturday night.
Mocht bij de latere Tom Waits albums zijn stem je tegenstaan probeer dan dit album. Het is een absolute aanwinst voor je collectie.
0
geplaatst: 28 mei 2009, 22:11 uur
De tweede plaat van Tom Waits. Een plaat die niet het niveau van zijn voorganger haalt, maar dat is allerminst beschamend. Het is nog altijd ettelijke malen beter dan het gros van het materiaal dat vandaag de dag door de luidsprekers schalt.
De opener, 'New Coat Of Paint' is verrassend swingend. Waits bespeelt de piano en de luisteraar. Knap nummer, ook tekstueel vrij sterk.
Het tweede nummer, 'San Diego Serenade' is een heel ander type song dan zijn voorganger.Het is een ballad die evengoed op 'Closing Time' zou kunnen staan. Waits zingt hier over hoe blind de mensen zijn, en dat men het pas inziet als het te laat is.
Op 'Semi Suite' wordt de saxofoon geïntroduceerd. Verder is het een song met knappe compositie, tekstueel gaat het over een trucker en zijn vriendin, vanuit het standpunt van de vriendin. Zij haat zijn beroep, maar zal er toch altijd voor hem zijn ("But when you hear his engines, you're looking through the window in the kitchen and you know, you're always gonna be there when he calls.").
In 'Shiver Me Timbers' zingt Waits dat hij er niet met z'n gedachten bij is ("My body's at home, but my heart's in the wind"). Iemand moet hem attent maken op de werkelijkheid, anders zou het kunnen uitdraaien op een drama. Tekstueel één van de sterkste nummers, vind ik.
Het vijfde nummer, 'Diamonds On My Wingshield', is ook zo'n tekstueel pareltje. Begeleid door saxofoon en drums probeert Waits thuis te geraken, en dat lukt uiteindelijk. Maar toch is er de eeuwige twijfel. Dit nummer leunt qua compositie al meer aan bij 'Swordfishtrombones'.
Het titelnummer, '(Lookin' For) The Heart Of Saturday Night', is tekstueel ook weer erg sterk. Het gaat over het zoeken naar perfectie, en hoe men tijdens die zoektocht op een muur botst.
'Fumlbin' With The Blues' heeft een erg jazzy en warm sfeertje. Het sluit goed aan op het titelnummer, Waits zingt dat hij de Man wil zijn ("Come and whisper tell me I am the one").
In 'Please Call Me, Baby' wil Waits het uitpraten met zijn geliefde. Waits weet het allemaal niet goed, laat hij uitschijnen. Hij haalt uit naar zichzelf ("I'm selfish and I'm cruel and I'm blind") en wordt verscheurd door het dilemma of hij wil blijven waar hij is of wil verdergaan ("I wish to God you'd leave me, I wish to God you'd stay").
De saxofoon zet 'Depot, Depot' in, en daarmee is de song vertrokken. Waits is in de war; hij weet niet wat hij doet ("What am I doing here?"). Degelijke compositie, opgesmukt met de saxofoon.
'Drunk On The Moon', nummer 10 van deze plaat, is het langste nummer. We betreden Waits' droomwereld, en hij beschrijft die op poëtische wijze. Na ongeveer 3 minuten verandert het tempo van de song, we krijgen een sneller sax-intermezzo, door een provocerende Waits ("It's way wilder down the street"). Waits dacht dat hij een saxofoon hoorde, en dat had ie goed.
De afsluiter van deze plaat is 'The Ghosts Of Saturday Night', een song met enkele mooie oneliners, zoals "Fill 'er up and check that oil; you know it could be a distributor and it could be a coil" en "Adam and Eve on a log, you can sink 'em damn straight". Het thema van de song is dat alles z'n prijs heeft: liefde, diensten, de krant...
Eindconclusie. Met 'The Heart Of Saturday Night' levert Waits een oerdegelijke opvolger van 'Closing Time' af; de mooiste nummers zijn de vrolijke opener, het tekstuele juweeltje 'Shiver Me Timbers' en afsluiter 'The Ghost Of Saturday Night'. Slechte nummers staan er niet op, maar even harmonieus als zijn debuut vind ik het niet.
4 sterren
De opener, 'New Coat Of Paint' is verrassend swingend. Waits bespeelt de piano en de luisteraar. Knap nummer, ook tekstueel vrij sterk.
Het tweede nummer, 'San Diego Serenade' is een heel ander type song dan zijn voorganger.Het is een ballad die evengoed op 'Closing Time' zou kunnen staan. Waits zingt hier over hoe blind de mensen zijn, en dat men het pas inziet als het te laat is.
Op 'Semi Suite' wordt de saxofoon geïntroduceerd. Verder is het een song met knappe compositie, tekstueel gaat het over een trucker en zijn vriendin, vanuit het standpunt van de vriendin. Zij haat zijn beroep, maar zal er toch altijd voor hem zijn ("But when you hear his engines, you're looking through the window in the kitchen and you know, you're always gonna be there when he calls.").
In 'Shiver Me Timbers' zingt Waits dat hij er niet met z'n gedachten bij is ("My body's at home, but my heart's in the wind"). Iemand moet hem attent maken op de werkelijkheid, anders zou het kunnen uitdraaien op een drama. Tekstueel één van de sterkste nummers, vind ik.
Het vijfde nummer, 'Diamonds On My Wingshield', is ook zo'n tekstueel pareltje. Begeleid door saxofoon en drums probeert Waits thuis te geraken, en dat lukt uiteindelijk. Maar toch is er de eeuwige twijfel. Dit nummer leunt qua compositie al meer aan bij 'Swordfishtrombones'.
Het titelnummer, '(Lookin' For) The Heart Of Saturday Night', is tekstueel ook weer erg sterk. Het gaat over het zoeken naar perfectie, en hoe men tijdens die zoektocht op een muur botst.
'Fumlbin' With The Blues' heeft een erg jazzy en warm sfeertje. Het sluit goed aan op het titelnummer, Waits zingt dat hij de Man wil zijn ("Come and whisper tell me I am the one").
In 'Please Call Me, Baby' wil Waits het uitpraten met zijn geliefde. Waits weet het allemaal niet goed, laat hij uitschijnen. Hij haalt uit naar zichzelf ("I'm selfish and I'm cruel and I'm blind") en wordt verscheurd door het dilemma of hij wil blijven waar hij is of wil verdergaan ("I wish to God you'd leave me, I wish to God you'd stay").
De saxofoon zet 'Depot, Depot' in, en daarmee is de song vertrokken. Waits is in de war; hij weet niet wat hij doet ("What am I doing here?"). Degelijke compositie, opgesmukt met de saxofoon.
'Drunk On The Moon', nummer 10 van deze plaat, is het langste nummer. We betreden Waits' droomwereld, en hij beschrijft die op poëtische wijze. Na ongeveer 3 minuten verandert het tempo van de song, we krijgen een sneller sax-intermezzo, door een provocerende Waits ("It's way wilder down the street"). Waits dacht dat hij een saxofoon hoorde, en dat had ie goed.
De afsluiter van deze plaat is 'The Ghosts Of Saturday Night', een song met enkele mooie oneliners, zoals "Fill 'er up and check that oil; you know it could be a distributor and it could be a coil" en "Adam and Eve on a log, you can sink 'em damn straight". Het thema van de song is dat alles z'n prijs heeft: liefde, diensten, de krant...
Eindconclusie. Met 'The Heart Of Saturday Night' levert Waits een oerdegelijke opvolger van 'Closing Time' af; de mooiste nummers zijn de vrolijke opener, het tekstuele juweeltje 'Shiver Me Timbers' en afsluiter 'The Ghost Of Saturday Night'. Slechte nummers staan er niet op, maar even harmonieus als zijn debuut vind ik het niet.
4 sterren
* denotes required fields.