Ashra - New Age of Earth (1976)

Voor de liefhebber van de duitse sythesizer 'welle' is dit echt een aanrader. Hoewel het album nu al zo'n 30 jaar oud is blijft het er eentje die met regelmaat op de cdspeler te vinden is. Erg lekker om ook bij weg te doezelen.
Het fraaie gitaarspel van Manuel Göttsching gecombineerd met synthesizer en de drums van Harald Grosskopf brengen je zo in andere sferen.
Voor mij was dit de kennismaking met Ashra, de andere albums zijn ook fraai maar deze blijft voor mij z'n beste.

Manuell Gottsching mag met recht de godfather van de 'trance' worden genoemd en dit is wel een van zijn allerbeste albums. Een ware elektronische muziekklassieker.

Overigens, Harald Grosskopf speelt hier NIET op mee, het is helemaal Gottsching alleen.

Prachtplaat. Ben het helemaal met jullie eens. Maar als je hiermee klaar bent probeer dan eens zijn echte meesterwerk
E2-E4!
Is beslist een van mijn beste platen uit de kast.

Iemand die The Sound 5 sterren geeft ga ík niet tegenspreken Zal hier eens achteraan gaan.

Naast de grote Duitse acts als Tangerine Dream en Kraftwerk, is daarnaast dat sympatieke alternatief in de vorm van Ashra. Dit album met de titel New Age of Earth is daar een goed voorbeeld van. Het begint gelijk goed met het opgwekte Sunrain. Weliswaar een vreemde tegenstrijdige titel, edoch het laat wel horen dat er meer in het leven zit dan je ziet. Daarna is het heerlijk om op een luchtbed te drijven op de Ocean of Tenderness. Mooie wijdse klanken laten mij zien dat er meer is tussen hemel en aarde. Rustige gitaarklanken op een bedje van electronica zou ik het culinair willen omschrijven, waar met de minuut de stress uit je lijf gaat. Na die diepe rust is het tijd om weer wat bij de les te komen. Dit weet Manuel Göttsching op Deep Distance op juiste wijze te doen. Een lekker ritme met daarover heen mooie golvende muziek.

Dit album wordt in stijl afgesloten met het prachtige Nightdust. Een heerlijk kosmisch stuk muziek wat zo in het rijtje past van de meesterwerken uit de electronische muziek. Na een paar minuten ben ik al los van de grond door de subtiele klanken die mijn oren binnen stromen. Dit is eigenlijk te mooi voor woorden en daarom stop ik om deze track verder te beschrijven.

Kortom: een heerlijk album wat bijna een meesterwerk te noemen valt. Waarom bijna? Het is toch weer de productie in mijn oren die net niet 100 procent te noemen is.

Met voorsprong de beste Ashra-plaat. Sunrain is briljant. Bleek ook erg goed te werken als afsluiter van de mix-cd Mixing van Âme, tussen allerlei deep house en minimal.

Is dit niet de opvolger van Ash Ra Tempel?
En zo ja is dit in dezelfde lijn als Ash Ra Tempel?

Je zou min of meer kunnen zeggen dat Ashra de opvolger is van Ash Ra Tempel. Let wel min of meer. De muziek van Ash Ra Tempel is een stuk progressiever te noemen dit kwam omdat er naast muziek ook de nodige drugs werden gebruikt en de sky de limit werd. Verder bestond de groep uit meer mensen.

Gaande weg bleef daar maar een klein clubje van over met als vaste kern gitarist Manuel Göttsching. In het begin werd er nog muziek gemaakt onder de naam Ash Ra Tempel, maar dit werd later afgekort tot Ashra. De muziek werd dus langzaam anders, het puur progressieve verdween wat naar de achtergrond en maakte plaats voor een ontspannen vorm van rock, met de nog steeds meer dan schitterende gitaar van Göttsching.

Voor het gemak heb ik bij de tracks Sunrain en Deep Distance clipjes geplaatst, zodat je kan horen wat voor muziek het is.

Dit album hoe goed ook gemaakt, is eigenlijk een kloon van de muziek die Klaus Schulze maakte.

Oké dit lijkt me wel wat, bedankt voor de clipjes Gerards Dream!

Wat een geweldige ontdekking dit.
Na 1 luisterbeurt zeker 4 sterren waard, wellicht word het nog hoger.

Een aardig album, maar ik mis hier de hypnotiserende gitaarklanken / melodieën / thema's die op de volgende albums zo prominent aanwezig zijn.

Had al langer van de naam Ashra gehoord, alleen nooit opgezocht.
En ik heb wat gemist, is dit album het beste wat er onder deze naam is gemaakt?

Sunrain is een briljante opener, ik word er werkelijk vrolijk van.
Hypnotiserende tonen en een droomsfeer, geweldig.
Ocean Of Tenderness daaropvolgend is net zo sterk.
Deep Distance blijft het niveau hoog houden, heerlijk ritme.
Inmiddels al op weg naar Pluto, eindigt het met Nightdust.
Wat een lengte, nee, dit gaat er niet helemaal in bij mij.

Het geheel is alsnog erg sterk, had niet verwacht dat ik dit zo zou waarderen.
Erg bekend in deze soort muziek ben ik (nog) niet, maar dit lijkt me toch wel 1 van de toppers.
Een 9 lijkt me de beste beoordeling, 4,5 ster dus.

Geen aanrader voor een feestje dit album. Durf zelfs te stellen dat de meeste jongeren niet eens genoeg geduld hebben om het uberhaupt langer dan tien minuten vol te houden. Jammer voor hun. Ze weten niet wat ze missen. Met blos op mijn wangen erken ik dat ik buiten dit album, en enkele stukken van Klaus Schulze, verder niet zo bekend ben met deze muziek. Hier gaat z.s.m. verandering in komen. M'n favoriet op deze plaat is zonder twijfel Deep Distance. Briljante opzwepende klanken die je euforisch maken. Ook wel geliefd in kringen waar wel eens een jointje rond word gepasst. Vooral de laatste minuut maakt me werkelijk lyrisch. Zou er haast m'n bed voor verlaten. Een aantal jaren geleden was dit in m'n ogen meer stuntelig en eentonig. Feit is dat er zoveel variatie in zit dat die kritiek zinloos is. In mijn geval is echter de mate waarin ik het waardeer wel geregeld afhankelijk van de gelegenheid. Toch kan deze muziek je meeslepen in melancholie. Je in extase brengen Je tot bezinning laten komen. Je laten dromen. Een soort ultieme luisterervaring kan het zijn. Het gevoel haast vereerd te zijn het te kunnen luisteren heeft bij mij de overhand. Dit is een zekerheid dat het goed zit. Voor mij persoonlijk de juiste criterium in het beoordelen van muziek.

Bijzonder goed.

Vind ik wel.

Check eens - als je dat niet al gedaan hebt - The Best of The Private Tapes van Göttsching / Ashra / Ash Ra Tempel. Daar valt veel te ontdekken.

Inventions for ... is ook fijn, en Blackouts is de plaat die het meest bij deze in de buurt komt.

Oke, bedankt voor de tip.

New Age of Earth van Ashra is een regelrechte synth-klassieker die nog ontbrak in mijn collectie. Daar is sinds kort verandering in gekomen, sinds ik helemaal uit mijn dak ging toen ik de eerste klanken van "Sunrain" hoorde via Youtube. Wat een ongelooflijk lekker nummer is dat zeg!! Bijna niet te geloven dat dit nummer alweer 40 jaar oud is. Het klinkt nog altijd even sprankelend als toen en heeft dus nog niet aan kracht ingeboet. Integendeel zelfs!!
Hoewel Ashra op dit album zeker overeenkomsten vertoond met Tangerine Dream en vooral Klaus Schulze uit dezelfde periode, weet Ashra in tegenstelling tot TD en KS veel meer de nadruk te leggen op heerlijke en aanstekelijke melodielijnen binnen de muziek. Dat zorgt ervoor dat de muziek van Ashra in het geval van New Age of Earth een stuk minder log klinkt en zelfs wat warmer en subtieler overkomt dan wat TD en KS in dezelfde periode maakten.
Uitmuntend voorbeeld is daarvan al het eerder genoemde "Sunrain" wat al meteen als één van mijn favorieten bestempeld mag worden.

"Ocean of Tenderness" neigt alweer wat meer naar KS te klinken, maar Ashra's handelsmerk hier is de subtiliteit van de muziek die ervoor zorgt, dat het net is alsof Ashra veel warmer, openlijker en uitnodigender klinkt. En dit overigens zonder de muziek van KS af te willen doen.
Het nummer heeft een intense vredigheid over zich en mede door de mooie, verweven melodielijnen zorgt dit voor een heerlijke luisterervaring. Als daar in de tweede helft ook nog eens de zweverige, maar zeer functioneel klinkende gitaarlijnen van Manuel Göttsching om de hoek komen kijken, is het feest compleet.
Na "Sunrain" is dit de tweede mijlpaal van het album.

"Deep Distance" heeft als enige nadeel, dat het nummer aan de te korte kant is. Want wat is dit toch ook weer een pareltje!
Het begint als een nummer wat in eerste instantie zeker overeenkomsten vertoond met het oude werk van Kitaro. Maar een subtiele, tegelijkertijd opzwepende ritmische ondersteuning met de daarbij behorende geluidseffecten zorgen net even voor het verschil wat er moet wezen.
Als daar op een gegeven moment ook nog eens een zeer effectieve melodielijn bijkomt (die me overigens qua sound erg doet denk aan die van Jean Michel Jarre's "Oxygene, Pt. 5"), levert dat wederom een feest voor de oren af.
Het zorgt in ieder geval voor een heerlijk, elegant nummer wat helaas alweer te snel afgelopen is.

Afsluiter "Nightdust" is het enige nummer wat toch echt iets teveel doet denken aan de muziek van Klaus Schulze. Sterker nog, het is nogal erg te vergelijken met de eerste helft van "Mindphaser" van Schulze's Moondawn.
Echter neemt het niet weg dat het wel een genot is om naar te luisteren. Het is gewoon verdomd lekker materiaal om heerlijk bij weg te dromen en dan neem ik het maar gewoon voor lief dat "Nightdust" nu niet bepaald origineel klinkt. Beter goed gejat dan slecht verzonnen.

En zo kan ik concluderen dat New Age of Earth van Ashra gewoon een ontzettend goede en mooie plaat is. Een klassieker in zijn soort die van begin tot eind boeit en die mij benieuwd maakt naar het overige werk van Ashra.
Het enige wat ik een beetje mis, is de gitaar van Manuel Göttsching. Want de beste man mag wel trots op de foto prijken met zijn gitaar, maar dit is toch echt grotendeels een synthesizer-gedomineerd album. Maar dat neemt niet weg, dat er voldoende te beleven valt, op een album die eigenlijk veel eerder in mijn collectie terecht had moeten komen. Acht, beter laat dan nooit toch?

Mooi album. Aangename melodieën zitten in de stukken verscholen.
bv. Sunrain.
Het tweede nummer is ook prachtig, met dan nog een gitaarstuk op het einde.

Enkel het laatste nummer en langste nummer doet me minder dan gehoopt

Als je regelmatig op Spotify naar een bepaalde artiest of groep luistert wordt je via de algoritmes vanzelf getipt om iets anders te proberen. Via Tangerine Dream kwam ik uit op Ahra. En dan in het bijzonder Sunrain. Naarmate ik het vaker hoorde raakte ik meer en meer onder de indruk en ben de hele album gaan beluisteren. En inmiddels op cd aangeschaft, was geen koopje maar het geld absoluut waard. Albums die ik meer dan de moeite waard vind wil ik zowieso op cd hebben.

De melodieën zijn zonniger er meer up-tempo dan TD maar luisteren lekker weg. New Age Of Earth is gewoon een heel fijn album om lekker bij weg te dromen.