The Ben Webster Quintet - Soulville (1958)

Heerlijke zwoele jazzplaat. Vooral tijdens een etentje op de achtergrond doet ie het goed.
Maar heerlijk op wegdromen lukt me ook bij tijd en wijlen.

Dit is met grote afstand mijn favoriete album uit mijn platenkast. Een paar jaar geleden per ongeluk gevonden in een tweedehands platenzaak en verliefd vanaf de eerste draaibeurt.

Het bekende valse-lucht-saxofoon-geluid van Webster is hier op zijn best. Heerlijk tijdens gure winteravonden op de achtergrond, maar doet het ook goed op volle sterkte in de auto.

De laatste drie nummers kruipt Webster zelf achter de piano en dat zijn dan ook meteen de mindere songs.

Na het heerlijke album Close Your Eyes leerde ik dit album kennen: rustiger, zwoel en sexy en soms gewoon lekker swingend.
Vrij toegankelijke jazz als je het mij vraagt en zeker geschikt om met jazz in aanraking te komen.

Ben Webster (tenor sax), Oscar Peterson (piano, behalve op de laatste 3 nummers...), Herb Ellis (gitaar), Ray Brown (bas) Stan Levey (drums)

Heerlijk relaxed album zo op de al wat latere avond. Haal deze meestal tevoorschijn als ik een drukke dag heb gehad. Vanavond na alle Sinterklaas activiteiten van eerder vandaag dus wel even behoefte aan. Gewoon Ben Webster met het Oscar Peterson Trio van dat moment, dus naast een fantastisch relaxed blazende Ben een trio om de vingers bij af te likken. Bonus tracks / piano nummers aan het eind hadden voor mij ook niet zo gehoeven, maar goed, dan heb je er al een volwaardig en heel mooi album van 41 minuten opzitten.

Op FIP komt een nummer van deze plaat voorbij. Lekkere blues/bop-song, en ik voel dat ik wel zo een hele plaat zou moeten gaan proberen.

Wat een hippe mooie opvallende hoes had deze plaat al in 1958. En de muziek erop is ook al zo fraai.