Bruce Springsteen - Nebraska (1982)

Een album je meer dan een keer moet beluisteren om het de waardering te geven die het verdient. Hoe vaker ik dit album luister hoe beter ik het vind, vooral Atlantic City en Highway Patrolman zijn prachtige nummers met geniale lyrics.

- inderdaad, meneer Diesel

Nu heb ik twee exemplaren van dit werk: één op vinyl, en één cd.

Het vinyl exemplaar staat al zo'n acht jaar achter m'n bed, leunend tegen m'n nachtkastje. Soms voor ik bedland opzoek kijk ik ook nog eens naar de hoes van Nebraska en meimer ik alweer over ellenlange autowegen waar je als enige over voortbanjert met je gammele auto.

Sja - de teksten hier zo vol mededogen geschreven, dat ik niet anders kan dan hier een krop in de keel van te krijgen:

New Jersey Turnpike ridin' on a wet night/'neath the refinery's glow, out where the great rivers flow/Licence, registration, I ain't got none/ but I got a clear conscience 'Bout the things that I done (uit: " State Trooper " )

Dan is er nog dat o-zo belangrijke nummer voor mij: My Father's House :

I was trying to make it home through the forest, before the darkness falls/I heard the the wind rustling through the trees/and ghostly voices rose from the fields/I ran with my heart pounding down that broken path/With the devil snappin' at my heels

Doorheen de plaat borrelt een soort queeste naar rust , een soort universeel verlangen om nu eens eindelijk je ziel te kunnen laten rusten bij een meisje.

Maar de queeste is verdorie hard en de wonden worden behandeld met zout en vitriool, op Nebraska wordt er menigmaal getuurd in de ravijn die wij met z'n allen de mooie term "menselijk geest" toebedeelden.

Sommige willen de strijd met de demonen aangaan.

Anderen zoeken de highway op, laten met hun voertuig de wind wild loeien. De auto trekt de weidse vlakte als een rol onbeschreven papier onder zich heen en werpt de hete autowegteer hooghartig van zich af.

De chauffeur staart met een hardnekkig stenen gezicht naar de dashboardlichtjes, terwijl hij de woorden van grootmeester singer/songwriter Townes Van Zandt probeert te vergeten:

My days, they are the highway kind
they only come to leave
but the leavin' I don't mind
it's the comin' that I crave.

Maar iedereen moet wel 'ns naar huis komen en daar gaat net deze MEESTERLIJKE plaat over.

End Transmission

Ja dit is een pracht album mischien wel het beste van bruce hier moet ook een live album van zijn als het goed is?

Dat live album is nooit officieel uitgebracht, maar alleen als bootleg verkrijgbaar. Ik vind de live versies op de Live 75-85 verzamelaar wel erg goed gelukt. De versie van Atlantic City op Live in New York daarentegen toch een stuk minder.

De beste van Springsteen. Uitermate cinematografische muziek.

Eén van de beste platen ooit gemaakt. Het verhaal over de totstandkoming van de plaat verdient zelf al een film. Nog een paar aardige weetjes:
- het verhaal van Highway Patrolman is door Sean Penn uitstekend verfilmd in The Indian Runner
- Born in the USA was oorspronkelijk bedoeld voor deze plaat. Nee, niet de recht-toe-rechtaanversie van het gelijknamige album maar de akoestische, gedreven versie die op Tracks te beluisteren is. 100 keer mooier dan waarmee hij beroemd is geworden.
- De mooiste liveversies staan op de bootleg Nebraska Live met een hilarisch verhaal bij Open All Night. Magistraal!

Everything dies baby that's a fact
But maybe everything that dies someday comes back

Het mooie van de hoes van Nebraska vind ik dat het perspectief vanuit de vooruit is. Het had ook een shot van afstand kunnen zijn, met de waarnemer buiten hetgeen aan de gang is. Maar in plaats daarvan is de foto genomen vanaf de passagiersstoel.

In deze plaat ben je niet alleen de luisteraar, maar ben je ook deelgenoot, als een lifter.

Je bereist deze plaat, als het ware.

En het is Amerika en er is werkeloosheid en de toekomst is ver weg. Misschien dat je ergens langs deze weg hoop vindt, of zoals Zachary thuis komt, maar vooralsnog is het alleen maar rijden en overleven.

Maar zelfs als je het niet overleeft, soms, is er een weg terug...

Raar hoe mensen met minimale instrumentatie maximale sfeer kunnen oproepen! Is hem later met Tom Joad weer gelukt, maar deze was toch nog een stuk sterker. Wat kun je je unheimisch (of zoiets) voelen als je Atlantic City luistert.... En dan zijn er nog die live-versies van Johnny 99, Reason to believe en Nebraska op de livebox, brilant!

Een onverwachte parel van B. Springsteen. Zelf vind ik Bruce zowiezo erg goed, maar deze heeft toch wel een bepaalde meerwaarde. De sfeer doet wat 'lonesome' aan, doet me in stilte zijn. Heerlijk album, 5

In tegenstelling tot de meesten hier, heb ik vrij weinig met deze plaat. Ik hou toch meer van de rock kant van Bruce. Het album is minimalistisch opgenomen (2 sporen recorder, plus een hoop bandruis), met een minieme bezetting van gitaar en soms mondharmonica. De betere nummers van dit album staan in een betere uitvoering ook op "Live 1975 - 1985".

Prachtig ingetogen "singer-songwriter" album van onze rocker.

Mooi, beklijvend en absoluut tijdloos.

4 sterren voorlopig, misschien dat ik het nog opwaardeer.

Atlantic City en Highway Patrolman zijn mijn favorieten.

Helemaal mee eens.

Ik ben blij dat hij dit niet zijn hele carriere heeft gedaan, maar als eenmalig project is dit een erg goed album. Hij heeft nog een keer geprobeerd de magie van dit album te vangen met the Ghost of Tom Joad maar was vergeten dat deze plaat wel melodieen heeft.

bruce springsteen is de baas en ik hou van de baas.
het eerste liedje dat ik leuk vond van bruce was atlantic city, hartverscheurend mooi.

album eigenlijk gekocht om dat liedje, maar het is zeker een van zn beste albums, mischien wel zn beste als je het aan mij vraagt.
heb ook niet alles van bruce gehoord.
maar nebraska is een 4 sterren plaat

mijn favo Bruce plaat...

ook altijd leuk dat je vaker 2 soorten Springsteen fans hebt...de ene houdt van de makkelijkere rock die te vinden is op een Born in the Usa, en de ander houdt van de fragiele en moeilijkere Bruce ala Nebraska

ik ben die tweede en hou van deze plaat...mijn favo bruce plaat met een supermooie hoes

k heb er vele malen mijn best voor gedaan, maar het wil maar niet met dit album .. Vooruit nog maar eens op zetten , zo'n 10 tot 15 jaar later ....

Niet echt de hits, wel behorend tot zijn beter werk.

Prachtig album. Persoonlijk hou ik meer van Bruce met de E Street band, maar Bruce alleen op akoestische gitaar kan ik ook waarderen. Stuk voor stuk erg goede nummers, en mooie teksten. Persoonlijke favoriete: Atlantic City, Highway Patrolman, Used Cars en My Father's House

4,0

Het wordt nu wel eens tijd om een uitvoeriger reactie te geven op dit beste album aller tijden (nuance 1: in mijn ogen, nuance 2: tot nu toe). Ik weet nog heel goed dat ik als 13-jarige bij een aangetrouwd familielid deze LP in de kast zag staan. Ik was toen al zeker een jaar of twee helemaal idolaat van Born in the USA en Tunnel of Love was toen net uit. Het familielid wees me erop dat dit album toch wel wat anders was dan ik tot dan toe van deze beste man had gehoord (nou ja, opgezogen eigenlijk) maar dat weerhield me er uiteraard niet van om de LP snel op een bandje te kopiëren en het thuis vele malen aandachtig te beluisteren.

Eerlijkheidshalve greep het me als 13-jarig pril zieltje niet meteen, een paar songs daargelaten. State Trooper en vooral Reason to Believe maakten diepe indruk. Laatstgenoemde nummer is mede ook vanwege de tekst nog altijd één van mijn favorieten. Niet veel later kocht ik de bekende Livebox '75-'85 en vooral ook het 'Nebraskablok' zorg(d)en voor vele minuten kippenvel.

Waarom is dit mijn favoriete album? Ongetwijfeld heeft het met het verhaal van de totstandkoming van dit album (eenvoudiger kan niet), met sfeer en 'juiste tijd, juiste plek gehoord' te maken, ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat dit album als geen ander bewijst dat Springsteen ijzersterke nummers weet te schrijven waarbij de uitvoering ondergeschikt is aan de tekst en de melodie. Of het nu vrij ingetogen ten gehore wordt gebracht (het album zelf) of juist heel intens en/of uitbundig (bootleg Nebraska Live) of in een andere stijl (Seeger Sessions) of gecoverd (Badlands: A Tribute to Springsteen's Nebraska), stuk voor stuk blijven de songs overeind. Er is zelfs door Sean Penn een film van een nummer gemaakt (Indian Runner, naar Highway Patrolman).

Op Tracks staan ook nog (minstens) twee nummers die eigenlijk ten behoeve van dit album (als hij er al een album van wilde maken, bedenk ik me nu) geschreven en opgenomen zijn: Born in the USA en Stolen Car. Eerstgenoemde nummer heeft niet veel later voor dé doorbraak in Europa gezorgd (eigenlijk via Dancing in the Dark maar Born in the USA deed het ook vrij aardig...) maar deze versie is werkelijk schitterend. Luister het verschil en je weet wat ik bedoel als ik het heb over de kracht van zijn nummers. Uiteindelijk hebben alle nummers op deze plaat een bijzondere plek gekregen en vind ik het album als geheel op eenzame hoogte staan vanwege de kracht die uit de eenvoud naar voren komt. De liefde voor Springsteens muziek ontstond met Born in the USA maar raakte vooral door dit album (en Born to Run) helemaal vastgebeiteld.

Littlebox, het kan niet anders dan dat je ook moet genieten van The lost masters, alone in Colts Neck (ken je vast wel).

Naast bijna alle nummers van Nebraska staan hier ook de orginele Born in the USA, Downbound train, Losin' kind, Deputy en Child Bride (= Working on the highway) op. Allemaal nummers oorspronkelijk bedoeld voor Nebraska.

Maarre........ Wages of sin van Tracks is toch ook bedoeld voor Nebraska?

Klopt helemaal! Prima toevoeging en inderdaad, al die nummers zijn ook zo ontzettend mooi.....

Ik had dit prachtalbum oorspronkelijk **** meegegeven, maar na herhaaldelijke herbeluistering kan ik niet anders dan hiervoor de maximale score toe te kennen.
Dit is een meesterlijke plaat, die verhalen zie je zo voor je ogen gebeuren.
En dan die eenvoud; gewoon een man, zijn stem en zijn actoustische gitaar;
En Bruce Springsteen die haast nergens zijn stem moet verheffen, dit is Springsteen op zijn allerintiemst, met schitterende songs, van de eerste tot de laatste, al blijft Highway Patrolman toch wel een beetje mijn favoriet hier.

*****

Inderdaad een verbluffend mooie plaat. Met de beschrijving van Evanshewson ben ik het helemaal eens. Wel een half puntje minder, 4.5

een van de weinige springsteen albums die 4 sterren krijgt (en meer niet).
Vind alles wel aardig van hem, maar ik mis iets ....

Ik vind dit echt zeer mooi, zijn elektrisch werk weet me voorlopig niet echt te raken maar hier was ik meteen van weg. Prachtige eenvoudige nummers en ook zeer mooie verhalen.
Atlantic City is ook mijn favoriete nummer van springsteen

dit album weet mij niet te pakken.
Alleen atlantic city kan mij boeien.
De rest is niet onaardig om naar te luisterren maar weet me niet te pakken
In tegenstelling tot anderen vind ik de gost of tom joad veel sterker.

opnieuw een topper van bruce, maar naar mijn mening ietsje minder goed dan zijn 3 vorige(logisch eigenlijk)
verder vind ik atlantic city 1 van zijn beste nummers!
dit album heeft indertijd een klein dillema voor me opgeleverd. het was in 1999. ik was toen al een grote springsteen fan en was alle albums van hem aan het opkopen, maar ik had het niet zo voor folk. en ik hoorde dat het een folk album was en ik dacht: "o jee, zou ik hem wel kopen?" uitendelijk heb ik het toch maar gedaan en ik heb er geen spijt van.

Nou, zo logisch vind ik het niet dat deze ietsje minder goed zou zijn dan de vorige drie. Hoezo drie eigenlijk? Hoe zijn zijn eerste twee platen dan? Het zijn naar mijn mening onvergelijkbare platen. Born to Run zit vol metaforen en zit af en toe tegen de bombast aan; met Nebraska slaat hij de verhalende kant op en dat op een minimalistische manier. Het album is m.i. niet in een hokje te duwen en zeker niet de 'folk' die de associatie van luchtigheid en vrolijkheid met zich meebrengt (The Seeger Sessions; dat is echt folk). Reason to Believe is eerder country. Als je hoort hoe Atlantic City in de full band version klinkt dan weet je dat het 'gewoon' rock is. Enfin, de plaat is uniek.

de eerste 2 platen van hem zijn zeker ook goed, maar born to run t.e.m the river zijn volgens mij zijn beste. the seeger sessions heb ik niet, ik weet niet hoe folk het album is, maar deze vind ik redelijk folk, maar die info heb ik gewoon van het tijdschrift waar ik inlas dat nebraska een folkalbum is. misschien is het voor folkfans geen folk, maar wel voor mij, want ik ben nu eenmaal geen folkfan!

Wees dan maar blij dat ze het geen carnavalsmuziek hebben genoemd

PRIJSVRAAG: hoe vaak wordt het woord "folk" hierboven gebruikt? Afronden naar het dichtstbijzijnde tiental...