Supersilent - 6 (2003)

Ik ben alleen bekend met 6 en 8, maar van die twee lijkt mij 8 iets toegankelijker (en beter), ook omdat die wat afwisselender is. Maar echt op een presenteerblaadje krijg je het natuurlijk nooit bij deze eigenwijze Noren.

Ik ben inmiddels een aantal (stuk of 5) luisterbeurten verder. Nummers 6.1 en 6.3 vind ik nog een beetje ontoegankelijk, maar de rest gaat eigenlijk best wel.

Deze muziek doet me het meeste denken aan Stockhausen, maar Supersilent geeft wat meer houvast door ook nog af en toe wat melodieën en herkenbare ritmes te hebben. Ja, ik vind dit wel mooi. Ik maak er voorlopig een 4* van; dan kan ik er later tenminste nog wat bij optellen.

Enigszins onverwachts doe ik er nu juist een half puntje af; ik ben 6.1 en 6.3 niet leuker gaan vinden, en... de rest eigenlijk ook niet. Laat ik het er voorlopig maar op houden dat ik 4 van de 6 tracks leuk vinden; dat is 4/6 = 2/3 -> 3,5*.

Mooi, weerbarstig album.

De toetsenist zit ook in de progrock-band elephant9.

Kant A en D (tracks 1, 2, 5, 6) zijn favoriet.

De twee middelste kanten / tracks zijn me wat te abstract.
Niet slecht, maar maken toch minder indruk.

Ik mis alleen hier en daar een mellotron. Vooral in track 5.

Vind je die climax in 6.4 niet geweldig dan :O ?

De beste 'Supersilent' die ik tot op heden heb gehoord: de ambient sfeer uit '5' wordt hier uitgediept tot een zweverig klankenbord, met het aan Sigur Rós verwante '6.6' als ultieme culminatiepunt. Hulde!

Misschien wel 1 van de meest overdonderende platen die ik ooit heb gehoord, enkel met open mond te beluisteren.
Electronica, jazz en rock allemaal op een hoopje smijten, wat imroviseren en daar dan iets moois van weten te maken, dat dwingt hier respect af, hoed af voor zoveel klasse ! Zeker het feit dat dit allemaal al improviserend tot stand is gekomen vind ik zo mooi, je hoort echt hoe die nummers evolueren, hoe deze mannen op elkaar inspelen en dat heeft iets magisch, er wordt echt een unieke sfeer op poten gezet. De ene keer vertaalt zich dat in een zwoele sax, de andere keer in broeierige electro maar hoe dan ook wordt je meegevoerd en opgeslokt door de knap opgebouwde muzikale sfeerschetsen. Soms is het haast alsof de muziek alles overneemt, je zit in je kamer, op de bus of waar dan ook, maar je zit er enkel fysiek, je hoofd is stilgelegd. Alsof er niks meer is dan jij en de koptelefoon waardoor heerlijke klanken je wereld binnensijpelen, een zeer prettig gevoel.
Dit album was gedurende het afgelopen jaar 1 van DE ontdekkingen voor mij en ik heb nochthans een vruchtbaar muzikaal jaar gehad in 2008.

Jammer genoeg slaan de andere albums van dit collectief bij mij niet zo overdreven hard aan. Maar dit album... prachtig dus en zou daarom wel meer van dit soort muziek willen kennen.
Vooral 6.1. en 6.2. zijn geniaal, iemand tips voor muziek die daar enigszins op trekt?

Ik heb deze plaat vanmiddag beluisterd omdat het nieuwe album van Motorpsycho (met Stale Storlokken van dit collectief) me enorm bevalt. En ook dit klinkt erg interessant, of ik het echt goed vind, dat zal de tijd moeten uitwijzen. Toch zeker nog een paar keer beluisteren.

Tijdje terug beluisterd naar aanleiding van een tip van scientist. Leuke plaat, die wel in mijn straatje ligt. Leuke, wat duistere jazzmuziek. Het samenspel tussen de muzikanten is zeer sterk.