Slowdive - Just for a Day (1991)

Wil m'n mening wat bijstellen. Waves en The Sadman zijn eveneens prachtig.
De samenzang tussen Goswell en Halstead is betoverend.
Ben wel nieuwsgierig geworden naar de bonustracks.

De Starship Slowdive vertrekt . Deze heb ik (tot mijn schaamte) in die tijd volledig overgeslagen (of misschien was ik er toen niet rijp voor)...dikke 4.5*

Bij deze dus! Prima debuut van Slowdive. Dromerige,ijle muziek met een onderliggende tragische spanning. De wegstervende en aanstormende gitaargolven op Spanish Air doen mij meedeinen op deze melancholische zee van een album. 43 minuten heerlijk ronddobberen.

Op de dagen dat je geen zin in The Ramones, Tom Waits of The Chemical Brothers hebt. Om rond te dobberen inderdaad. Want een duidelijke koers heeft Just for a Day niet. En dat is nu net de kracht.

Ik ben begonnen met de band nav een tip om Pygmalion te luisteren. Een prachtig album dat me aangenaam verraste. Met terugwerkende kracht de andere reguliere albums gekocht (3 voor 'n tientje) en geluisterd. Valt op dat dit debuutalbum een stuk braver klinkt. Mis toch wel de scherpe randjes en ondeugende wendingen die ik op Pygmalion zo weet te waarderen. Iets te mainstream (oef) in de indie hoek. Met 3,5* overigens een ruime voldoende.

Ik raad je dan aan om eens de cover van Golden Hair van Syd Barrett te zoeken. Die is wonderschoon. Ze sluiten er meestal hun concert mee af, dus ik zou de live-versie zoeken.

Syd Barrett/James Joyce-cover eigenlijk.

Slowdive was lange tijd een band waar ik weliswaar van geproefd had, maar waarbij ik nog niet de moeite had genomen om hun muziek echt op me in te laten werken. Wat in het vat zit verzuurt gelukkig niet. Afgelopen zomer besloot ik om een boxsetje met de 3 studioalbums van deze band te kopen. Bepaald geen slechte investering. Deze groep, rond jeugdvrienden Rachel Goswell en Neil Halstead, maakt namelijk verdomd memorabele muziek.
-
Op “Just For a Day” maakt Slowdive nog voornamelijk Shoegaze: muziek met bulderende gitaarmuren die desondanks niet verhullen dat de nummers behoorlijk zweverig van toon zijn. Op dit album hoor ik daarnaast de ijle tragiek die als een draad door hun oeuvre loopt. Het klinkt soms haast een beetje alsof de band bedolven ligt onder de muziek. Een boot die roemloos naar de bodem van de zee verdwijnt.
-
Dit soort stormachtige beelden doemen in ieder geval op als ik het eerste nummer: “Spanish Air” beluister. Een prima nummer om de luisteraar op een ontdekkingstocht mee te nemen. De gitaarmuren rammen woest aan de zijkanten van het schip. Gelukkig dat een Spaanse gitaar nog enige verlossing komt brengen.
-
Er zit überhaupt wel een nautisch sfeertje in dit album. De nummers die na "Spanish Air" komen hebben een soort eb en vloedwerking. Aanzwellen en afbouwen. De briesende wind aan het begin van Erik’s song versterkt dit gevoel alleen maar. En dan staan er ook nog eens nummers op met titels als: “Catch the Breeze “en “Waves”. Tussen deze nummers valt Ballad of Sister Sue mij op. Een prachtige treurwals waar de nostalgie hoogtij voert. Alsof je iemand hoort die alles in zijn leven achter moet laten. De wisselwerking tussen de stemmen van Goswell en Halstead is op dit nummer tevens erg sterk.
-
Daar waar "Spanish Air" ons nog een verlossing op het einde bood, voltrekt de zondvloed zich echt op het einde van "Primal". De storm sterkt aan. De gitaren kraken, de muziek beukt op de speakers in. De stem van Goswell is nog te horen als een soort sirene die ons naar de rosten heeft gelokt. Zij komt steeds verder weg in de mix te liggen. De luisteraar wordt in de gitaarzee verdronken. Het water bereikt uiteindelijk de longen en de muziek wordt hardhandig afgeknepen. Ademloos hoorde ik dit de eerste keer aan. Een geweldige manier om een album te eindigen!
-
Kortom een prachtig debuutalbum. Hier komt Slowdive af en toe nog wat luid uit de hoek. Dit zorgt voor een sfeer die bol staat van tragiek. Op het volgende album zou de band zich meer op een dromerige sfeer richten. Slechte nummers staan er niet op dit album. Het opening- en afsluitingsnummer zijn het memorabelst.

4.5*(verhoging met een 0.5*)

Mooie review Misterfool

Alles wat Slowdive aanraakte veranderde in puur goud, reeds vele jaren 1 van m'n favoriete bands en de waardering stijgt enkel. Indien je die nog niet beluisterd hebt raad ik jou zeker ook de 3 eerste EP's aan. Die doen eigenlijk niet onder voor dit debuut, de titelloze EP is misschien zelfs nog beter. Verplichte kost wanneer Just For a Day jou kan bekoren!

Wat is er eigenlijk te zien op de hoes? Of wat zien anderen erin?

Doet me denken aan dat boek van Oek

Een dansende vrouw met een rokje/jurkje dat breed wordt als ze in de rondte draait. Je ziet bovenaan haar hoofd.

Dat zie ik er ook in.

Welkom Peppi en Kokki.

Mijn favoriete Slowdive, hoewel de meesten Souvlaki als hun beste werk zien. Deze is het minst song-georiënteerd en leunt vooral op de prachtige sfeer en dromerige klanken. Ook de eerste Ep's waren van hetzelfde laken een pak, en zijn tegenwoordig toegevoegd als tweede disc, met klassiekers als Shine en Morningrise.

Nee joh! Pygmalion ooit gehoord?

Jazeker, die bevalt mij ook heel goed. Erg psychedelisch, alleen weinig zang van Rachel Goswell op die plaat.

Dit is wat mij betreft ook mijn favoriete Slowdive album en inderdaad vanwege de sfeer om songs heen hangen. In die tijd heb ik ze ook mogen zien. Het zal wel toen hun tweede album uitkwam. Maar dit album was ook mijn eerste kennismaking van Slowdive, zoals ook die andere shoegezegoden uit die tijd. Ik heb zelf de singles los van dit album. Maar wat past het allemaal goed bij elkaar.

Voor mij zijn de songs als Primal, Spanish Air, Catch The Breeze, Ballad Of Sister Sue, The Sadman en Avalyn I de uitschieters. Wat een mooie dromerige sound zit erin.

Ballad of Sister Sue overigens ook.



Ik vind het een heel mooie cover. Erg dromerige typisch shoegaze-cover maar ik zie er een vrouw in dat een pirouettebeweging maakt.

absoluut hun beste plaat

Ik heb de 3CD Original Album Classics Box, met deze album erbij.
Weet iemand of de enkele uitgave (+ bonus tracks) beter klinkt?

WTF. Ik heb dit album echt jaren lang onderschat zeg en zette hem nooit echt op.
Nu vind ik die 3,5 ster die ik gaf zelfs een belediging. ''Souvlaki'' blijft beter evenals self titled ''slowdive'' maar ik vind hem sterker dan pygmalion, die ik overigens sws de ''minste'' slowdive vind. Ook vind ik hun laatste beter maar dat komt misschien ook omdat die nog fris in het geheugen zit en ik echt weggeblazen werd door het nieuwste album.
Zoals anderen hier beneden aangeven is dit hele album een lange rustgevende trip die je in een hele goede mood brengt.

Van de eerste drie albums zijn de 2 cd versies de moeite waard, vanwege de ep's die ze bevatten en het aanvullende (demo)materiaal van Pygmalion. Verzamelaar Slowdive - Blue Day (1992) - MusicMeter.nl bevat een deel ervan. Originele lp's van Slowdive (op Creation) zijn een fikse investering en herpersingen vergen voorzichtigheid - vind niet alle MoV-persingen even geslaagd.

Het nieuwste album is t.a.v. de eerste drie echt wel een behoorlijke stap terug, meer consoliderend, minder innovatief dan bijv Pygmalion.

Sterker nog, ik vind hun laatste album hun minste worp en de laatste alinea van Mjuman geeft precies aan, hoe ik dat ook zie. Ik verhoog dit album met een half *.

Live in Utrecht
Avalyn