Michael Jackson - Off the Wall (1979)

Helaas staan we nu, vrijdag 26 juni 2009, in de rij om ons verdriet te uiten omtrent het overlijden van Michael. Wat ik vandaag bij "Thriller" al berichtte: "Off the Wall (1979)", Michael Jackson 's één na beste album, zal ik dit weekend veelvuldig draaien. Ook hier als eerbetoon 5*****

De "King Of Pop" is dood. Heeft veel voor de muziek betekent en zal net als die andere "King" nog jaren van invloed blijven op de hedendaagse (en toekomstige) muziek. Is een leeftijdsgenoot en dat komt (dubbel) aan. 'k Zet hem uit respect en medeleven (met 'Thriller", 'Dangerous' en 'Off The Wall') in de rotatielijst.
Wie volgt??

Wat is dit album slecht zeg, Don't Stop 'til You Get Enough steekt ver boven de rest uit. Burn This Disco Out is ook wel een goed nummer, maar dat is toch echt te weinig over 10 tracks.

Mooi gezegd, Luc!
Dit album moet niet zo veel onderdoen voor die hele beroemde opvolger. Prima plaat, niets mis mee.

@SSS: misschien nog een keer goed luisteren?
Ik ben het totaal niet met je eens!
Ik vind het een heerlijk album, waar (i.t.t. zijn jaren 90 albums) nog een echt warms soul gevoel in zit.

"Working day and night" swingt net zo als "Don't stop.." (beste kindertjes, van met name deze 2 nummers heeft Justin Timberlake nou "zijn stijl" rechtstreeks van gecloned) en is een echte live klassieker (waarbij het nummer steedsweer opnieuw startte met "you say that working...")
Het ritme, de percussie, het funky gitaartje, de blazers.. Hoe kun je met enig ritme gevoel in je donder dit nu niet geniaal vinden???

"Don't stop till you get enough" is natuurlijk heel bekend (en daardoor ook wel makkelijk om dat bij een snelle luisterbeurt gelijk het enige goede nummer te noemen).
Het is wel meesterlijk hoe Quincy die wegstervende percussie er op heeft gezet.

"Rock with you" is een heerlijk vrolijk makend disco nummer en een klassieker.

"Off the wall" is één van mijn favoriete MJ tracks. Een heerlijke nostaligisch The Jacksons geluid (prachtige dubs bij refrein: typisch Jackson & Quincy Jones!).

"Get on the floor" is wat minder makkelijk (had wat meer tijd nodig) maar vind ik nu te gek (en verveeld juist het minst). Vooral het ritme samen met de rytmische stemimprovisaties op 2/3 van het nummer.

En dan de lekkere soul nummers zoals ze niet meer gemaakt worden (nu heb je van die gejengel soul..)
Het lieve "Girlfriend" door McCartney en het geniale jazzy "i can't help it" door Stevie.

Ook de harmonie met de achtergrondzangeres in "it's the falling in love" vind ik erg lekker klinken.

Het is allemaal niet zo speciaal in mijn ogen, misschien was het 30 jaar geleden geweldig maar dat was toen.

Workin' Day and Night kan dan veel inspiratie hebben gegeven aan Timberlake maar ook diens muziek luister ik liever niet. Misschien moet ik dit nummer (en misschien zelfs wel het gehele album) volledig instrumentaal horen.

Als je in een disco Rock With You draait dan denk ik niet dat je volle zalen trekt.

Luister eens naar dat Girlfriend daar zegt hij na bijna elke zin het legendarische yeah, en als hij het niet zegt komt het tututututu woe naar boven (briljant kennelijk).

Ik geloof niet dat ik echt de persoon ben voor pop muziek heb ik wel weer gemerkt.

Het is fokking geniaal.

Heb het volgende naar mijn collega's gestuurd gistermiddag, ter overdenking op de vrijdagmiddag:

Cause were the party people night and day
Livin crazy thats the only way
So tonight gotta leave that nine to five upon the shelf
And just enjoy yourself
Cmon and groove, and let the madness in the music get to you
Life aint so bad at all, ooh
If you live it off the wall

Fantastisch Mike!

Ik respecteer je mening natuurlijk wel, maar kan het toch niet laten even inhoudelijk te reageren


Wellicht, als je alleen van rap houdt.
Ik vind dat Michael het album geweldig, in zijn unieke eigen stijl (moeilijk te omschrijven: funky, spannend, warm en met veel gevoel) ingezongen.


Dat hangt van het publiek af. Als dit bestaat uit tieners of jonge twintigers die hun muzikale horizon nog niet hebben verbreed, en alleen maar proberen zo cool mogelijk te blijven op muziek van slechte MJ rip-off r&b artiestjes, dan heb je waarschijnlijk gelijk. Maar bij een iets ouder of gemengder publiek werkt het meestal wel. Zelfs terwijl het tegen mid-tempo aan zit.


Wat is je punt? Had hij in elke regel perse "fuck" moeten roepen? Er zijn meerdere facetten aan muziek.
Ik vind het gewoon een goed popliedje van Paul McCartney's hand. Zeker niet het beste nummer van de plaat, maar wel sympathiek.


Dat kan natuurlijk. Al denk ik dat dit album zowel pop, als soul en r&b liefhebber zou kunnen aanspreken.
Ik meen dat het ook gekozen was tot beste r&b album van dat jaar.

Duh, geniale cd dit. Beter dan Thriller.

Mee eens! Thriller is ook fantastisch, maar ik vind dit album net even lekkerder. Dat wordt veel Off the Wall draaien dit weekend...

Nou ik weet niet wat jullie (predator & fluidvirgo) in je oren hebben zitten maar je word er kennelijk doof van. Ik snap niet wat Off The Wall noch Thriller zo bijzonder zou maken, het is niets speciaals.

@SSS

Om te beginnen, is het al onmogelijk om op muzikale gronden een cd als deze met 0,5 sterren te belonen.

Dan maak je jezelf als beoordeler namelijk ongeloofwaardig; je verhaal, voor zover er al sprake is van een zinvolle beoordeling maar dat ontbreekt meestal, heeft geen waarde. Voegt niets toe.

Ook al is het je smaak niet (ik draai zijn cd's eigenlijk ook maar zelden) dan nog zal moeten worden erkend, dat het qua composities, productie en uitvoering een klein meesterwerkje is.

Daar ga ik qua sterren geven op musicmeter dan ook niet kinderachtig over doen, hoewel ik deze cd officieel ook nog van een kleine bespreking moet voorzien.

Stoerdoenerij, omdat je graag wilt laten blijken tot het anti-Jackson kamp te willen horen? Laat je svp niet zo in de kaart kijken. Of verspil er anders helemaal geen tijd en aandacht aan.

Toen ik aan Off The Wall begon kende ik alleen de bekende nummers zoals Don't Stop 'Til You Get Enough en Rock with You.Het nummer Off The Wall kende ik ook maar ik wist nooit wat de titel was.Ik verbaasde me over hoeveel melodietjes ik herkende op dit album.I Can't Help It is de basis geweest voor een van mijn favoriete De La Soul nummers Breakadawn.She's Out of My Life herkende ik ook al door die geniale skit van Eddie Murphy in Delirious(ik kon zelfs een couplet meezingen).Dit album is een inspiratie geweest voor vele successen.De muziek zelf is me heel erg goed bevallen(had eigenlijk niet anders verwacht).Nummers als Off The Wall,Rock with You en I Can't Help It bezorgen me elke keer weer kippenvel momentjes.Als geheel is dit ook gewoon een hele sterke album.Ik dacht aan een 5* maar ik vind Girlfriend niet zo sterk.Een dikke 4,5 en een plaats in mijn top 10.

Je mag m'n oren eens gezellig komen uitspuiten

Ik vind dit nergens opslaan alsof dat Yeah een vervangend iets voor fuck moet zijn of is dit een verwijzing naar rap want dan slaat het nog nergens op.

oke..
Ik vind de motivatie negens op slaan om een nummer af te fikken omdat er functioneel (als onderdeel van de compositie) 2 x per completje yeah wordt gezegd.

En ik vergelijk het idd met rap, waar jij van houdt, omdat je selectief bent in je mening dat elk woordje er inhoudelijk toe moet doen om een nummer goed te kunnen vinden.

Je kunt een nummer leuk vinden of niet, prima, maar je reden vind ik vrij zwak en wilekeurig. Ik denk dat er zat nummers tekstueel veel zwakker zijn dan dit liedje, maar die je toch geweldig vindt om andere redenen.
Dat zijn die meerdere facetten aan muziek waar ik het over had.

SSS stem dan gewoon niet als Pop/Soul/Funk je niets doet (zo haal je ook onnodig het gemiddelde naar beneden). Ik ga toch ook niet op een Metallica cd stemmen als Metal niet mijn ding is.

Geen enkele cd is een 1 waard .Tenzij het natuurlijk echt heeeel bagger is. En dat is deze schijf zeker niet.

Dit is gewoon een geniale cd. Lekker funky.

@ P. de Clown

Ik vind het anders ook erg irritant als ik elk nummer de bekende Micheal geluiden hoor. Dat je dat een slecht argument snap ik niet. Of is het gewoon omdat je geen lage stemmen accepteerd, ik begrijp dat SSS beargumentatie niet sterk was maar dan alsnog dan hoeft er niet van alle kanten fel te worden gereageerd.

Wat zijn de bekende MJ-geluiden dan? Ik vind dat dit best wel een gevarieerd album is eigenlijk.

Dat vage geluid dat hij maakt na de meeste zinnen. Moeilijk te beschrijven, ik vind het niet verschrikkelijk maar nogmaals ik hoef het niet in elke track te horen.

Hiiihiii.

Ik vind dat anders geweldig

Hoewel ik voornamelijk van rock hou,is voor mij in bijna alle genres wel muziek te vinden die ik kan waarderen.

De albums van MJ heb ik al lang niet meer in hun geheel gedraaid, maar ben eens gaan luisteren of mijn puntenwaardering veranderd moet worden.

En in dit geval is dat zo. Er gaat een halfje af. De eerste twee nummers zijn voor mij veruit het sterkst.

Op naar Thriller.

De "soul" die de recentste platen van overleden zelfverklaarde "King Of Pop" ontbeerden, en mèt het verstrijken der jaren door steeds, zij het wèl vernuftige, maar steeds méér "mechanische" dansritmes werd vervangen, is hier nog in overvloed op te vinden.

Prima dansnummers zoals Don't Stop 'Til You Get Enough, Rock With You (doet sterk aan Motown-soul denken!), Off The Wall en Burn This Disco Out, worden afgewisseld met prima soft soul (de andere songs).
Paul McCartney's Girlfriend (van het jaar eerder uitgekomen Wings - London Town) toont de enorme zangkwaliteiten van deze nog jonge pop-wiz.
Dat het later, zoveel jaren later, geheel mis zou lopen met deze nog jonge zwarte, kon niemand vermoeden.

Ik hou eigenlijk méér van Off The Wall nog dan van het - overigens geheel terecht - geprezen Thriller, nèt vanwege de grotere scheut onversneden "soul" in de muziek, met Rock With You als mijn all-time favourite MJ song.

Hoe kom je daar nu bij?
Dat ("het in ek nummer de bekende Michael geluiden horen")heb ik nooit een slecht (of goed) argument genoemd.

Het ging om het woordje Yeah dat 2x per couplet genoemd werd dat werd aangedragen waarom het een slecht nummer zou zijn,
Nu haal je ineens de typische Jackson manier van zingen er bij.

En over de lage waarderingen die gegeven worden..
Dat had ik nog niet eens gezien (de domme beargumentatie die er meer op duidde dat hij gewoon wilde provoceren deed het al voor mij).
Maar jij hebt gelijk: 1 ster voor een album dat zoveel prijzen in haar genre heeft binnen gesleept.. Dat slaat natuurlijk helemaal nergens op. Dat weet je zelf vast ook wel.
Je geeft gewoon 1 ster omdat je een hekel hebt aan Michael Jackson, en verolgens probeer je recht te praten wat hardstikke krom is.

1 sterren waarderingen zijn voor fantasieloze albumpjes die totaal niets creatiefs of vernieuwends weten te brengen, of voor muzikanten die er gewoon helemaal niks van bakken.

Of je van soul houdt of niet..Dit album zou voor de productie en de composities alleen al een voldoende moeten hebben, zelfs als Michael totaal inspiratieloos zou staan te bleren.
En doet dat hij niet bepaald..

Ja natuurlijk, zo werkt dat. 30 jaar geleden was het geweldig en nu is het 1,0* waard. Ik heb een voorstel: maak er 0,5* van.

Als jij denkt dat dit popmuziek is, dan moet je nog even wat inhaallessen muziekles doen. Een tip: hierboven staan de categorieën Funk & Soul.

Wij voelen elkaar (weer) helemaal aan. Ik draai Off the wall vaker en iets liever dan Thriller. In puntenwaardering gelijk, eigenlijk zijn de composities op Thriller iets sterker, formeel gesproken.

Maar wat ik zo mooi nog vind aan Off the wall, is de onbevangen benadering, de natuurlijke omgang van Michael Jackson met de muziek. Er zit nog liefde en beleving in. Dat hoor je er aan af.

Dat zet zich op Thriller nog wel in zekere zin voort, daarna was het eigenlijk daarmee gebeurd.

Volgens mij hebben de mega-verkopen van Thriller Michael Jackson op een aantal terreinen sterk veranderd. En eigenlijk niet ten goede. Met zijn Peter Pan syndroom en hang naar het verleden had hij het zelf misschien liever ook niet zo gehad.

Off the wall stond 12 weken in de Nederlandse LP-lijsten, met als hoogste positie de 7e plek. Niet echt schokkend. Maar voor Michael Jackson naar mijn idee net voldoende.
Meer kon hij geestelijk blijkbaar niet aan, mogen we terugkijkend concluderen. Er werd ook veel teveel van hem geëist. Hoe groter de verkopen, hoe groter het verwachtingspatroon van het publiek.

Van huis uit (met vader Jackson en zijn strenge blik) heeft hij geprobeerd daar wel aan te voldoen, maar hij kon het gewoon niet opbrengen. Fysiek, geestelijk en creatief niet.
En enige goede opvang, familie, platenmaatschappij, producent, manager, coach, heeft hij nooit gekregen.

Hij moet erg eenzaam zijn gestorven.

Mooi gezegd. Off the Wall was ook echt zijn plaat. Hij werd ook door de familie onder druk gezet om alleen met zijn broers te blijven optreden. Maar hij wilde persé dit solo album, wat ook zijn eigen geluid moest geven. En dat hoor je.

Over de strenge blik van vader Jackson: Michael werd met een riem mishandeld als hij te moe was om te oefenen of als hij gewoon wilde spelen. En er is nog veel meer sh*t gebeurd in zijn jeugd.

Vorig jaar augustus hebben zijn broers en zussen 'm in Las Vegas geprobeerd over te halen om te stoppen met alle pillen en zijn slechte eetgewoonten. Ook wilde ze dat hij zijn manager, dokter en alles daaromheen ontsloeg. Michael wilde er helaas niet aan. Vanaf toen is al het ergste gevreesd.

Het schijnt dat hij zich inderdaad erg eenzaam en leeg voelde. Dit heeft veel te maken met zijn jeugd en zijn vader. Daarom verdronk hij zichzelf in een koopverslaving, wat mede bij heeft gedragen aan zijn financiële problemen. Naast de proceskosten en de te dure Dangerous tour. Het is erg triest allemaal.

Berichten verplaatst naar Michael Jackson

Heerlijk album, lekkere swing nummers zoals Rock with You. Heeft Jackson met Quincy goed in elkaar gezet. Begin van een mooie samenwerking.