The Only Ones - Baby's Got a Gun (1980)

Eigenlijk een alternatieve band met een traditioneel geluid. Vreemde mengeling ook van introspectieve teksten met overdosis Weltschmertz en 60er jaren gitaarsound.
Morrissey's woorden gezongen door Ray Davies met Jimi Hendrix' begeleiding.
An acquired taste, zullen we dus maar zeggen. Ik vind ze prima.

Zwanenzang, handvol liedjes uit de multomap van Peter Perrett , soms aanstekelijk dan weer tamelijk luguber. Met een laatste wanhopige poging tot hitsingle: 'Fools' met de zangeres Pauline Murray van Penetration!

Dat duet kan niet op tegen het het duet op Even Serpents Shine, track 6 Out There in the Night - when in melo-mood: vol knop firmly naar rechts en lekker uitblazen. Oja - a stiff drink may help!

Deze schijf is - helaas pindakaas - een tikkie minder dan zijn voorganger.

Ja maar nu begeven wij ons in een tamelijk duister zijstraatje,en daar bevindt zich zangeres Koulla Kakoulli.
Koulla Kakoulli, een genot om haar naam te typen, is degene die dat inderdaad wonderschone duet zingt en hier doet ze hetzelfde op, hoe kan het ook anders, 'Why Don't You Kill Yourself'.
Koulla Kakoulli, mind you, zingt ook mee op Johnny Thunder's 'So Alone', waar ook Peter Perett meedoet, een prachtplaat die alle OnlyOnesfans natuurlijk hebben!
Dit doet vermoeden dat Koulla Kakoulli een tijdje de muze van PP was.
En hoe ze elkaar kenden? Koulla is het zusje van Harri Kakoulli, bassist in England's Glory, het vorige bandje van PP!

Kijk, mensen met dit soort inzichten, verwelkomen we graag op dit topic en op dit topic

Vorige week vrijdag voor de laatste keer de Bilbo in Gent bezocht wegens failissement om nog eens tussen de uitverkoop te gaan snuisteren. Alles aan 50%, al zat er niet echt veel tussen wat me nog interesseerde.

Daarom maar min of meer lukraak een paar albums uitgepikt waar ik nooit van gehoord had, puur op basis van naam en cover. Voor €4 kun je eigenlijk geen miskoop doen. En hoe leuk is het dat je dan thuis komt en dit album te horen krijgt. Het hoort nu al thuis tussen de 5 beste albums die ik dit jaar gekocht heb. Het contrast tussen muziek en lyrics in "Why Don't You Kill Yourself", de prachtig ingewerkte Bo Diddley beat in "Me and My Shadow" en de (voor mij althans) altijd goed werkende combinatie tussen catchy melodieën in een punk-rock verpakking, teksten die iets te vertellen hebben en een uniek geluid (fantastische zanger trouwens) in het algemeen zorgen voor één langgerekt hoogtepunt.

In verschillende reviews heb ik ondertussen gelezen dat hun voorgaande 2 albums nog net iets frisser en energieker waren. Ik kan dan ook niet wachten tot ik die te horen krijg!

Verbazend, dat je uit al die bakken met platen deze er uit pikte met die 4 afwachtende heren , zo te zien geheel niet bang voor het pistool van hun liefje, want niet met de handen in de lucht!
Maar dat maakt het alleen maar gemakkelijker ook de vorige twee aan te schaffen, die blinken eveneens niet uit in schone hoezen.
De muziek wèl! Fris, maar ook soms erg duister, avontuurlijk, met een fantastische gitarist en een bassist die nog in Spooky Tooth heeft gezeten.
Eigenlijk is dit nog hun minste....

Zangeres Koulla Kakoulli is 3 augustus 2018 op 56-jarige leeftijd overleden. Zij was de zus van Peter Perrett's vrouw Zena en Harri, voormalig gitarist van "England's Glory".

Ik stuitte net toevallig op een platenmarkt hier in de stad. Tussen alle veel te dure elpees, vinyl is echt het zwarte goud tegenwoordig, heb ik deze gevonden.
Ik ken The Only Ones eigenlijk alleen van reputatie, maar als het ook maar enigszins van het niveau is als van Peter Perretts recente solowerk heb ik mijn tientje goed besteed.

Hoewel niet zo sterk als hun voorgaande album blijft ook dit album nog altijd fijn om te horen.

Onderschatte band!

Op reis door de new wave van juli 1980 kom ik van de gitaarliedjes van Any Trouble bij iets dergelijks, maar dan van The Only Ones.
Ook de derde van dit kwartet bevat de herkenbare en aangename zeurzang van Peter Perrett. Pas op hun derde album valt me op dat het soms iets wegheeft van wat Steve Harley voordien bij Cockney Rebel deed.
Zoals hierboven genoemd krijgt Perret op Baby's Got a Gun vocale assistentie van Pauline Murray en Koulla Kakoulli, wier stemmen aangename variatie brengen. Want als de liedjes niet goed willen flonkeren, kan Perretts stem namelijk ongewenst monotoon worden.

Ik luister via streaming en daar valt op dat de volgorde van de tracklist afwijkt van hetgeen MusicMeter aangeeft. Laat Discogs de scheidsrechter zijn en dan is die op streaming juist en die op MuMe niet, te zien aan de 1980-uitgave. Zo begint het album met The Happy Pilgrim en niet met Oh Lucinda.
Aha, ik zie het al: MuMe baseert zich op de cd-editie van 1996. Eens zien of een correctie wordt geaccepteerd, maar zo nee: we hebben het over dezelfde verzameling liedjes, het blijft dus overzichtelijk.

De lekkerste daarvan zijn vaak uptempo: The Happy Pilgrim, Strange Mouth dat plotseling overgaat in het verraderlijk lekker-langzame The Big Sleep, het in de geest van Steve Harley klinkende Trouble in the World en het duet met Kakoulli Fools, oorspronkelijk van countryzanger Johnny Duncan. Ik moet dan opeens aan Joe Jackson denken en diens duet met Elaine Caswell Happy Ending, maar die is toch echt van vier jaar later en bovendien zitten de liedjes anders in elkaar. En toch, iets met de sfeer van de twee composities.

Dit is misschien niet hun beste album, desondanks is het dankzij deze muziek in de prille ochtend met een goede bak koffie aangenaam op gang komen. Een eigenwijze eend in de bijt van new wave, met z'n vleugjes artrock.

In 1982 vallen The Only Ones uit elkaar. Perrett worstelde vervolgens buiten de schijnwerpers met zijn verslaving om in 1996 terug te keren met Peter Perrett in The One en album Woke Up Sticky, dat in 1998 nog een live-cd kreeg met daarop uiteraard ook werk van The Only Ones.
In 2007 komen The Only Ones weer bij elkaar, nadat het van het debuut afkomstige Another Girl, Another Planet zich mag verheugen in nieuwe belangstelling. Sindsdien staan ze af en toe weer op de planken, ook nadat drummer Mike Kellie in 2017 overleed.
In datzelfde jaar brengt Perrett solo How the West Was Won uit, in '19 gevolgd door Humanworld en in '24 door The Cleansing.

Voor de volgende halte moet ik een maand terug naar juni '80: non-albumsingle Love Will Tear Us Apart van Joy Division, onder meer te vinden op verzamelaar Permanent : Joy Division 1995.