Slowdive - Souvlaki (1993)

Naar 5* gebracht. In zijn genre (dreampop/shoegaze of hoe je het ook noemt) het beste van het beste.

Zeker! Alleen Slowdive zelf weet het wellicht te evenaren met hun debuut. Ik kan nooit kiezen welke van de twee albums ik beter vind.

Jeetje wat krijg ik het altijd koud van "Here she comes now"

Laatst Neil Halstead nog gezien. is natuurlijk accoustisch en niet te vergelijken met slowdive, maar was aangenaam verrast door de uitvoeringen van Alison en 40 days. Bleven zo in minimale vorm nog fier overeind.

Vandaag album ontvangen. Op basis van de waardering op oa MuMe de aanschaf gedaan. Schot in de roos wat mij betreft. Vooral When The Sun Hits is fenomenaal. Mooie trip waarin Slowdive je mee voert

Deze plaat ga ik zeker beluisteren. Ik ben sowieso op ontdekkingsreis door shoegazeland en ik zag dat Neil Halstead een gastbijdrage levert op het aankomende album van Alcest.

Vergeet niet Ride aan te doen tijdens je reis Mag je ook niet missen. Zit tussen deze en My Bloody Valentine in.

Mooie herinneringen aan dit album, mijn absolute zomerplaat van '93, die continu in mijn discman zat toentertijd. Ik kan me nog goed herinneringen dat ik Souvlaki Space Station altijd draaide wanneer ik Alien 3 op de Super Nintendo speelde, daar was het de perfecte soundtrack voor.

inderdaad klinkt Alison akoestisch prima maar wel anders

Neil Halstead Alison live in Amsterdam

Neil is wel weer bezig met een nieuwe shoegaze project en komt binnenkort met een CD uit:
Black Hearted Brother. Klinkt weer als vanouds.

Klinkt goed!

Kom er net achter dat de eerste drie albums van Slowdive op cd in een boxje Original Albums op amazon.co.uk bij een affliate voor GBP 6.32 (+1.82 verzendkosten) dwz ca 10 euro te koop zijn en da's echt een koopje.

Vanwege hun bezoek aan BKS hier maar eens naar gaan luisteren. Doet me in retrospect een beetje denken aan de sound van Beach House (al waren zij natuurlijk veel later).

In 93 woonde ik in Brighton, dus werd ik willens nillens geconfronteerd met de giga hoeveelheid britpop op de mensheid losgelaten. Ik was in die periode volledig niet geinteresseerd in gitaren, ik ravede er op los. Ik luisterde niet naar groepen maar naar labels, On U sound, r&s en Warp waren mijn helden Het enigste wat ik toen nog kon pruimen waren Primal Scream (Loaded), My Bloody Valentine, Lush en deze groep. Dus ik heb er herinneringen aan. Mooie plaat, misschien de beste in de genre ware her niet dat een groepje genaamd Spiritualized ook een plaat in 97 heeft gemaakt die ik net iets beter vindt.

Ok, ik heb deze ook naar 5 gebracht. Wat een goede plaat die ik bijna (en onterecht) vergeten was....

Shoegaze: Niet bepaald mijn favoriete genre, maar van een album als Loveless kan ik zeker genieten. Ik houd niet zo van al dat gegalm, al kan het soms ook een betoverende werking hebben. Vooral galmende gitaren weten me soms goed te boeien. Van galmende zang kan ik dat zeker niet zeggen. Ik schuif mijn vooroordelen even opzij en geef Souvlaki een draaibeurt.

Alison
Melodieus een behoorlijk fraai nummer. Prima poprock eigenlijk, met lang niet zo veel galm als waar ik bang voor was.

Machine Gun
Erg sfeervol en mooi opbouwend. Dit bevalt me wel, maar ik vraag me af of dit representatief is voor het album. Ongetwijfeld extra mooi met de ogen dicht.

40 Days
Vanaf dit intro komt er eindelijk wat pit in de muziek. Wakker schrikken doe ik niet, want ik was nog steeds bij de les, maar een welkome wending is het zeker, ook al duurt het maar even. Toch is dit geen beter nummer dan de vorige twee. Zelfde stijl als Alison, maar dan wat minder goed.

Sing
Net als Machine Gun een nummer dat met de ogen dicht erg mooi moet zijn. Ben je niet op tijd bij de les en kom je er halverwege achter dat je je ogen nog open hebt, dan is het al te laat. De sfeer krijgt je niet meer te pakken en legt het ruimschoots af tegen saaiheid. Een nummer met potentie, dat hoor ik wel. Dit zou wel eens een favoriet van me kunnen worden.

Here She Comes
Een zeer ingetogen liedje. Hoewel de zangeres in mijn ogen een mooiere stem heeft klinkt dit ook prima. Het liedje is wat aan de simpele kant.

Souvlaki Space Station
Verrukkelijk intro! Waag het niet om dit nummer te verpesten, Slowdive! Gelukkig, dat doen ze niet. Dit nummer is ontzettend krachtig in vergelijking met de andere nummers en bouwt op tot een vol geluid. Goed nummer.

When the Sun Hits
De lekkere baslijnen en de bij vlagen krachtige muziek doen dit nummer goed, maar ze kunnen niet verhullen dat het erg slapjes begint. Ook de zang straalt weinig tot niets uit. Het is flink doorbijten in de coupletten.

Altogether
Slaapverwekkend. Meer kan ik er niet over kwijt.

Melon Yellow
Ook dit vind ik weer saai, maar dit nummer is toch veel boeiender dan de vorige. Dit nummer is wél sfeervol, maar dat nog word ik er niet warm van.

Dagger
Akoestische gitaar, dat klinkt veelbelovend. De samenzang is mooi, de melodie ook. Melodielijnen hoeven niet ingewikkeld te zijn om te kunnen boeien. Dagger is een mooie afsluiter, maar is ook zeker niet goed genoeg om het niveau terug op te krikken.

Over het algemeen vind ik de muziek wat 'mild'. Het hele album klinkt vrij poppy, straalt weinig kracht uit en heeft niet voldoende sfeer. 'Vlees noch vis' wil ik het niet noemen, dat is overdreven. Toch vind ik het hele album maar aan de saaie kant. De suffe mannelijke zang maakt het er niet beter op.
Souvlaki Space Station is een erg goed nummer, Machine Gun en Sing zijn mooi en ook Alison is een fraai liedje. Meer lichtpuntjes heb ik niet gehoord, maar misschien doen meerdere luisterbeurten wel wonderen. Of ik houd simpelweg niet van shoegaze, dat kan natuurlijk ook.

Huh, jij was toch ook liefhebber van Cocteau Twins? Eén van de belangrijkste invloedsbronnen van het hele shoegaze-gebeuren nota bene.

Verder een heel herkenbare recensie: de wat stevigere en toegankelijkere nummers het best vinden en de rest saai en sfeerloos. Ik had dat ook, een half jaar geleden nog maar zelfs, maar als je tijd investeert valt vanzelf het kwartje wel. Er zit zoveel schoonheid in die nummers die mij eerder en jou nu niet zoveel deden. Misschien helpt het om deze plaat vooral 's avondslaat te draaien, zoals ik meestal gedaan heb.

Ja, klopt. Maar dan vooral hun vroege periode, toen hun muziek nog niet zo dromerig was. Daarna werd het langzaam wat minder, maar vooral de sfeer die hun muziek uitademt blijft me aanspreken. Die sfeer mis ik op Souvlaki eigenlijk.

Toegegeven: Ik had verwacht dat dit album me beter zou bevallen, dus ik schrijf het voorlopig nog niet af, hoor.

Na Souvlaki even aan de kant te hebben geschoven heb ik het album vandaag weer eens beluisterd. Ik ben ineens een stuk positiever. De eerste helft is eigenlijk best mooi en ik merk dat ik al wat meer in de ban van de muziek raak. De tweede helft is beduidend saaier dan de eerste, maar When the Sun Hits kan ik nu wel waarderen. De zang blijft een struikelblok(je), maar een voldoende kan er wel vanaf. Dat kan in de toekomst alleen nog maar meer worden.

Souvlaki Space Staton en Machine Gun heb ik als favorieten aangevinkt, maar Alison en 40 Days doen niet veel onder.

Heb een goede 3.5 punt hiervoor gegeven, maar zou zeker nog een punt meer geven in de Amerikaanse uitvoering van dit album (van SBK, wat andere cover) met vier extra tracks waaronder de uberwonderschone cover 'Some Velvet Morning' van Lee Hazlewood. Het origineel is al mooi, maar hier wordt het origineel zelfs verslagen... Zeldzaam mooi....:)P

Zal eens op zoek gaan naar die Amerikaanse. Voor de liefhebbers, ergens op het net circuleert zo een collectie ruwe demo's etc van Slowdive onder de titel 'I saw the Sun sessions..." Die vind ik echt onmisbaar voor een liefhebber, spijtig van de kwaliteit soms maar echt goede nummers.

Zo ver hoef je niet te zoeken: gewoon bij Amazon in de UK. Ik heb van deze en van Pygmalion de dual disk editie - niks niet US, gewoon op het Britse Cherry Red, voor ca 14 euro (daar zitten verzendkosten bij in); de eerste opent met Alison, de tweede met Some Velvet Morning. Lijkt mij te geef voor zoveels moois

Order in progress!!! Bedankt

Pas op met Cherrie Red, altijd een 'hit or a miss'. Het is nml niet altijd duidelijk wat de brontapes zijn voor de heruitgaven van Cherrie Red. Ik vermijd daarom dit label tenzij ik goede reviews over de geluidsweergave hoor. Hier alvast de info dat de remasters minder dynamic range kennen dan die van de originele labels Creation (UK) en SBK (US):

Album list - Dynamic Range Database - dr.loudness-war.info

Leuk om die datebase er weer eens bij te halen. Volgens diezelfde database zijn de originele persingen uit 1973 van Pink Floyd - Dark Side of the Moon de beste, zeker wat vinyl betreft. Enig idee wat je daarvoor betaalt?

Cherry Red stelt er een eer in veel wave, postpunk en ander materiaal uit de 80s en 90s weer beschikbaar te maken. Enig idee wat een originele persing (lp) op Creation doet?

Elke redelijk onderlegde audiofiel weet dat audiofilie als maatstaf langs bijv MBV leggen niet erg zinvol is. In iets mindere mate geldt dat voor Slowdive. Ik heb de remaster van Pygmalion en voor mij voldoet ie prima - ik ben heel blij dat ik tegen een redelijke prijs over dit album kan beschikken. Als collector's item is het niet echt goedkoop.

Destijds werd er bij de release van de collector's edition van de diverse New Order albums (dual disk incl alle 12"s) ook zo geschamperd over het remasteren mbv van vinyl (omdat de oude mastertapes waren verdwenen) en toch heb ik die cd's gekocht, ook om ze te draaien. Iets is per slot van rekening beter dan niets (of alleen de gedachte aan een vinyl versie) en daar komt bij dat je New Order net als Slow Dive nou eenmaal niet draait om audio te fileren .

Bovendien is het ook totaal afhankelijk van op wat voor spul je eea draait - een beetje zwampelen en dan thuis een setje hebben staan van 600 knaken, dat gaat nergens over

Muzikaal klinkt het allemaal lekker zweverig.
Ook die galm over de vrouwelijke 2e stem is een mooie aanvulling op het geheel.
Maar ondanks dat het ook wel dreampop wordt genoemd, moet ik teveel moeite doen om wakker te blijven.
En die zanger heeft echt een zeurstem, een beetje de brilsmurf onder de shoegazers.
Ik denk dat ik meer heb met shoegazer acts die wat meer explosie in hun muziek brengen zoals Adorable, Cranes en Swervedriver.
Zelfs een Cocteau Twins kan dit meer brengen
Ook grotere namen met elementen hiervan in hun muziek zoals The Cure, Smashing Pumpkins en The Verve spreken mij meer aan.
Nee, mij wil het niet echt boeien, helaas.
Had gehoopt op een mooie muzikale aanvulling.

when the sun hits is een chameleons copie

Van welk nummer dan?

Dit nummer (en dan vooral het intro) klinkt inderdaad alsof het van The Chameleons kan zijn. Het doet me nog het meest denken aan View from a Hill, maar een kopie kun je het absoluut niet noemen.

Nu ik When the Sun Hits opnieuw hoor vind ik het toch weer een stuk mooier dan een half jaar geleden. Misschien ga ik dit hele album nog wel eens goed vinden.

Zeer goeie docu! Ik wist niet dat de breuk tussen Rachel en Neil zo een grote rol speelde tijdens het schrijven van dit album. Geeft een heel nieuwe dimensie aan de plaat