The Phoenix Foundation - Fandango (2013)

Kan wel eens een Alt-J achtige hype worden: verslavende sound die een soort mix is van Talk Talk, The Beach Boys en psychedelische folk/jam muziek, maar misschien net wat aan de lange kant voor het grote publiek. Zeker het laatste nummer vergt wat geduld van de luisteraar.

In ieder geval een plaat waar je heel wat keren heerlijk bij kunt wegdromen en in kan verdwalen.

Alle genres komen wel voorbij op dit album (behalve Folk trouwens), maar na een sterk openingsnummer word je toch voornamelijk getrakteerd op slappe oubollige pop. Het typische Nieuw-Zeelandgeluid van bijvoorbeeld The Chills of The Verlaines ontbreekt helaas ook. Ik vind dit vooral heel erg saaie muziek. Dat geldt dan misschien nog het minste voor de allerlaatste song, maar die lijkt wel van een totaal andere band te komen en past bepaald niet bij de rest...

Saai vind ik dit niet. Het heeft een leuk en aardig sfeertje over zich. Dikke psychedelische dreamy melodieën met een aangenaam stemgeluid. Doet me wel anders aan dan Alt-J (mocht dat antentie gewekt hebben naar het eerste bericht), die is veel electronischer, waar hier synthesizers gebruikt worden, ookvind ik Alt-J meer ietwat afstandelijker en killer. Dus de opwinding die ik bij alt-j had heb ik hier niet, maar bepaaldat vooral voor jezelf want het is wel de moeite om hier naar te luisteren

'evolution did what creation was afraid of' en zo is het

Heerlijke plaat weer! Buffalo was de soundtrack van mijn zomer van 2011. Hopelijk kan deze hetzelfde doen voor 2013.

Fandango in z'n geheel brengt de luisteraar in verwarring. Beter is het om het in deeltjes aan te schaffen. Laat de nummers 2, 6, 7, 10 en 12 voor wat het is en schaf de rest aan. Vul je "eigen cd-tje" aan met wat nummers van Buffalo en je hebt een plaat die je blijft draaien. Zeer verslavend.
Mijn persoonlijke toppers zijn Sideways Glance en Walls.
Wat mij betreft: Spread the word!