Mikal Cronin - MCII (2013)

Beoordeling stukkie omhoog gegooid. Blijf de plaat maar draaien

En pinkerton, ongeveer precies even goed.

Ik neem aan dat dat gewoon een mening is en geen feit?

Vind Weezer maar een heel bescheiden bandje dat weinig heeft toegevoegd aan het genre. Ze hebben vooral uitgeblonken in een ijzersterke marketing in de VS, wat weer doorgeslagen is naar Europa. Heb ze 1x live gezien op een festival, maar was allesbehalve onder de indruk. Mijn mening

Er staat ook 'vind ik', dus ja dat is mijn mening. Maar gezien de hoge gemiddeldes op MuMe en Rate Your Music is het allesbehalve een eenzame mening. Vandaar dat de sterke bewoordingen van Eilord over Weezer mij opvielen. Aangezien Weezer ook genoeg bagger heeft gemaakt is het best goed mogelijk dat je net met het verkeerde album bent begonnen aan die band.

Naderhand heb ik zowel de Blue Album als Pinkerton beluisterd. Pinkerton is me goed me bevallen en kende ik nog niets van. Op de Blue Album staan 2 goede nummers, de rest is matig tot slecht imo.

Maar dit is geen Weezerdraadje, dus terug naar MCII. Ik zet dit nog geregeld op en zal dat ook wel blijven doen. Ik moet alleen niemand om me heen hebben. Zoals zo vaak kunnen omstanders mijn muziekkeuze niet goed waarderen.

Moest heel sterk denken aan allerlei nineties rock toen ik dit hoorde. Veel Posies, klein beetje Excelsior anno 1996, vroege Foo fighters, etc. Zeker niet verkeerd maar ik zie ook niet heel goed waarin deze act zich zou moeten onderscheiden van het maaiveld. Vooralsnog drie sterren.

Dan moet je ze live eens zien: echt geweldig!

Prachtige liedjessmid, deze man.
De luide gitaarpartijen voegen niet altijd wat toe echter.
Verder is dit prima plaat.

Ondanks het gemis van de Ty Segall machine vind ik het toch een mooie plaat. Het start een beetje middelmatig, maar eenmaal het einde nadert wordt het beter en beter. Het laatste nummer is een vreemde bijt na al die zomerse popdeuntjes, maar toch vind ik dat het beste wat de plaat te bieden heeft. Alleen vraag ik me af of het wel de periode na de zomer zal halen, want er begint een beetje sleet aan te zitten.

Sommige mensen houden van orde en netheid. Een kleurplaat moet precies binnen de lijntjes gekleurd zijn, boeken moeten op kleur gesorteerd worden en in muziek moeten alle instrumenten netjes en herkenbaar klinken. Ik ben dus niet zo. Ik hou van chaos en wanorde, en als muziek rammelt, ruist en gammel klinkt vind ik dat eerder een aanbeveling dan iets slechts.

En het nieuwe album van Mikal Cronin is zo gammel als maar kan, wat dus iets positiefs is. Beetje jaren '60 gevoel en heel veel ruis over de gitaren. Hierdoor ontstaan hele toffe pop-nummers die soms een beetje aan Weezer doen denken. Het is eigenlijk de ideale combinatie tussen rock/alternatief aan de ene kant en pop aan de andere kant. En niet alleen binnen het album is er veel afwisseling, ook binnen de nummers is dit al terug te vinden. Veel dynamiek waarbij soms de refreinen heerlijk de bocht uitvliegen! In combinatie met een fijne stem en goede, pakkende refreinen is er eigenlijk geen negatief puntje te vinden op het hele album.

Dit album wordt op dit moment plat gedraaid bij mij. Ontzettend fijne muziek, die ik op ieder moment van de dag kan luisteren. Een mengelmoes van heel veel verschillende dingen die heerlijk chaotisch op album zijn gezet. Met zulke goede nummers en fijn rammel geluid, kan je het bij mij moeilijk fout doen!

Overgenomen van mijn blog: pat-sounds.blogspot.nl

Voor de mensen die dit een geweldige plaat vinden, kan ik trouwens Posthumous Release van Coma Cinema aanraden. Tekstueel een stuk zwartgalliger, maar de stem en de stijl doen me enorm denken aan deze plaat.

Dit album blindelings aangeschaft op basis van de interessante cover. Change is voorlopig het enige nummer dat écht blijft hangen en was ook een nummer dat ik wel al eens had horen passeren een tijdje geleden. Zeker geen slecht album, maar bij vlagen op het randje van té chaotisch en gammel voor mij.