Johnny Cash - Hello, I'm Johnny Cash (1970)

Dit lijkt mij één van de betere Johnny Cash albums uit de jaren 60.

Lijkt mij ook ,en mee eens ,Maar ....de allermooiste betreft de '60,s blijft bij mij wel het album Orange Blossom Special uit '65
vind dit Cash studioalbum sowieso wel de mooiste uit de Late '60,s ,en daar bedoel ik dan mee ...totaal gehoord de mooiste
Daarvan niet in de laatste plaats door de tracks ...oa ...Southwind ,If I Was A Carpenter ,Sing A Traveling Song ,Jesus Was A Carpenter, gewoon een lekker goed Cash album

De albumtitel en de hoes zijn al geweldig en ja, dit is een van mijn favoriete Cash albums. Heel lang op vinyl gehad en grijsgedraaid, dus om dit album de laatste jaren te moeten horen was ik aangewezen op Spotify. En door aanschaf van de box nu eindelijk op CD.
Inmiddels is Don Law als producer ingeruild voor Bob Johnson (ook al de producer van vorige twee live albums en het mislukte Holy Land) en is dit eigenlijk het eerste (en ook de enigste) "normale" studioalbum geproduceerd door Bob Johnson. En de productie is meer dan geslaagd op dit album.
Cash originals worden afgewisseld met fraaie versie's van songs van anderen w.o. 2 x van Kris Kristofferson ( The Devil To Pay en To Beat The Devil) en If I Were A Carpenter van Tim Hardin. En zeker de laatste heeft wat extra door de toevoeging van June Carter waarbij de song meer een tweegesprek wordt tussen de heer en de dame.
Al met al doet dit album me beseffen waarom ik een groot liefhebber ben van Cash en de hernieuwde kennismaking met dit album op een "normale"geluidsdrager bevalt me meer dan prima. En durf ik de stelling wel aan dat dit een van Cash beste albums ever is.....

Prachtig album van Johnny Cash, na het ontzettend suffe The Holy Land kan het contrast eigenlijk niet groter zijn. The Man in Black is op dreef hier, en brengt afwisselend eigen werk en enkele prachtige covers.

Southwind is meteen een prachtige opener, vintage Cash. Andere sterkhouders zijn de duetten met June Carter ('Cause I Love You en If I Were a Carpenter, waarmee het duo in 1971 een Grammy won, voor wat het waard is), het wat aan Dylan's A Hard Rain's A-Gonna Fall refererende Song a Travelin' Song (vooral de eerste zin van elke strofe) en To Beat the Devil, waar Cash de mooie, narratieve tekst van Kris Kristofferson op krachtige wijze brengt.

Route #1, Box 44 is een aandoenlijke talking blues, en vertelt het levensverhaal van een gewone jongen die bij het leger gaat en later omkomt, vrouw en kind achterlatend. Cash brengt het zo mooi, zoals enkel hij het kan brengen.

Het nummer See Ruby Fall schreef Cash overigens samen met Roy Orbison na het zien van een billboard met daarop "See Ruby Falls". Ruby Falls is een waterval in Chattanooga, Tennessee. Het nummer is vermomd als barroom country (die halfdronken piano van Bill Pursell die er steeds doorheen komt, is meesterlijk); de tekst heeft het over ene Ruby, de onverzadigbare vriendin van de verteller. Een happy ending zit er geenszins in.

De laatste paar nummers zijn net wat minder naar mijn gevoel, maar dit is weer een erg goeie plaat van Johnny Cash!

4 sterren

PS: Ik vind als release datum van dit album trouwens 26 januari 1970 terug, kan dat kloppen? De singles werden wel met zekerheid in 1969 uitgebracht.

Die release datum klopt en de volgorde van de Cash albums op deze site is een rommeltje en klopt van geen kant.

Heel mooi geschreven, AOVV. Ik kan het enkel onderstrepen. De laatste nummers op deze plaat vind ik overigens wel aardig. De stem van Cash komt in die songs uitstekend naar voren, derhalve geef ik deze lp 4,5 sterren. Ik ga 'm morgen meteen op vinyl aanschaffen.

Wat een verbetering ten opzichten van de voorganger: the holy land. Daar kon ik helemaal niks mee, maar hier komt hij weer met en sterk en mooie plaat. De uitblinkers zijn voor mij: Southwind,The devil to pay, cause I love you en if were a carpenter. Die steken er voor mij net boven uit.