Live - Throwing Copper (1994)

4 oktober komt dan de 25th anniversary Editie uit. Niet alleen op cd, maar juist ook in een prachtige 2lp/2cd editie met booklet.
Het oorspronkelijke album op 3 lp-kanten en de bonustracks op de 4e lp-kant. Dit alles ook op cd. En op de 2e cd het volledige optreden van Woodstock '94.

En voor een zeer leuke prijs te bestellen bij onze oosterburen. Ik kijk er al naar uit. Blij dat ik de 2014 vinyl release niet gekocht heb.

Te weinig variatie naar mijn mening. Sommige nummers wakkeren emoties aan.

Ben bezig met de reorganisatie van mijn cd-kasten …. Twee keer per jaar moet dat toch gebeuren … enfin … kwam deze tegen en nog eens opgelegd na jaren stof verzamelen …. Luid volume … vrouw is toch aan het werk…. Man man man komt deze even binnen … feest van herkenning … soms wat te veel drama …. Maar wat een drive, spirit, tempo …. Hij kan een potje zingen onze Ed… Half sterretje erbij….

Leuk zulke herontdekkingen. Benieuwd wat je nog meer tegen komt

Alleen jammer dat hun sterke MTV Unplugged optreden uit 1994 er niet (ook) bijzit. Wellicht dat het nog een aparte release krijgt? Dit is toch wel hun sterkste album. De bonus track "Hold Me Up" is erg goed. Las ergens dat dit achtergehouden werd om als eerste single van het volgende album te dienen, maar de band daar op terugkwam.

Door een stukje dat ik in OOR zat te lezen over Eefje de Visser en zij daar dit album aanhaalde heb ik m maar weer eens opgezet. Het blijft een meesterwerk! Ondanks dat ik m in een ver verleden grijs gedraaid heb, lijkt dit album geen houdbaarheidsdatum te hebben

Ook ik heb de 25th anniversary vinyl versie gekocht. Man wat lekker. Heb de cd al 2x aangeschaft gehad en nu deze met bonus lp... ik vind het nog steeds een heerlijk album. Ik heb Live! 2x live gezien en Ed solo ook.
Ben stiekem toch wel fan....

Goed zo, Paver1. Deze muziek is echt goed!

Met Throwing Copper wisten de heren een doorbraak te bewerkstelligen en het moet gezegd; de plaat is nog steeds ijzersterk.
Van songs als I Alone, Lightning Crashes en Selling the Drama wordt ik niet meer warm of koud, te vaak gehoord en het grote gebaar - waar ik niet zo van hou - al langzaam door zanger Kowalczyk voor het voetlicht gebracht.
Nee, geef mij maar de songs waar de energie van afspat, nummers als Iris, White, Discussion, Top of het weergaloze Stage. Zeker van die laatste gaat mijn bloed sneller stromen.
Dan heb ik niet eens de broeierige opener The Dam at Otter Creek vermeld of het stemmige T.B.D, beiden gaan niet direct op hun doel af maar kennen wel een fijne opbouw.

Hoewel voorganger Mental Jewelry af en toe nog wel eens een rondje draait in huis, zoekt men vanuit muzikaal oogpunt teveel toenadering tot een band als R.E.M., en was de band nog gezichtsloos.
Met Throwing Copper werd het masker afgegooid en maakten de heren een reuzenstap in hun ontwikkeling.

Helaas werd Live hierna een marketingmachine en ging Kowalczyk zich gedragen als een of andere Hare-Krishna goeroe en haakte ik af door deze flauwekul.
Desalniettemin nemen ze ons Throwing Copper niet meer af; een plaat waar eigenlijk geen enkele mispeer opstaat en dat is knap. Een energieke en gevarieerde rockplaat zonder enige inventiviteit of verrassing maar wel verdomd fraai in elkaar gezet.

Blijkbaar had ik hier nog nooit een score aan toegekend.
Eigenlijk is dit gewoon van begin tot eind een geweldig album, niet vernieuwend of revolutionair maar wel stuk voor stuk goede rocknummers. Na dit album nam het, ook hier af en toe op de loer liggende, valse sentiment en de kitsch langzaam maar zeker de overhand en ging het bergafwaarts met Live, maar op deze plaat klopt het hele plaatje nog.