Motörhead - No Remorse (1984)

Zoals voor vele bands geldt, kan ik Motorhead niet met onbeperkte doses tot me nemen. Langer dan pakweg 40 minuten is niet nodig, dan slaat de eenvormigheid toe. Maar tot dat moment is Motorhead dan toch wel een heel goede band die de essentie van badass rockmuziek verstaat zonder onnodige toevoegingen of tierelantijnen. Sterker, veel meer rock 'n roll als dit, kan muziek toch niet worden lijkt me. No remorse is daarmee een superfijne verzamelaar met vrijwel alle essentials er op. En tussen LP1 en LP2 gun ik mezelf gewoon een paar uurtjes pauze. Daarna kan de volumeknop weer op 11.

De 2018 deluxe 5.1 blu-ray hd audio tracks van deze No Remorse is nooit verschenen. Dat is ook helemaal niet de bedoeling want de Rock nRoll van Motorhead komt recht op je smoel af. Deze verzamelaar is het definitieve einde van de classic line up en tevens de start van een nieuwe viermansformatie om Lemmy heen gebouwd. Enkele nieuwe tracks laten horen dat het verhaal nog niet uit is. Tegenwoordig zijn er vast completere verzamelaars maar dit is wel de meest legendarische, in mijn optiek, en heeft een enorme lekkere flow.
Niet te missen (van de bonustrack edition) De 4 nieuwe recordings en met name Steal your face , de Girlschool cover (999)emergency (beste track van dit album), under the knife (slow & fast) en natuurlijk de plasmatics songs aan het einde. Maar dat laatste is meer in historisch perspectief dan muzikaal interessant.

Als tiener kende ik het nummer (999) emergency al, maar ik kende de titel niet, dus verstond ik het als Nein, nein, nein, emergency. Waarom ik een Engelstalig nummer als Duits verstond, weet ik niet. Misschien was ik toen al bekend met Lemmy's fascinatie voor Hitler Duitsland.

Haha, komt door Nena en Die Deutsche Welle.

Mij een raadsel waarom die vijf bonustracks die er sinds 1996 op CD bijgeleverd worden verdwenen waren en Louie Louie en Leaving Here als bonustracks aangevinkt waren. Dat laatste was bij de enkele disc-uitgave van Castle uit 1988. Oorspronkelijk is dit een 24-track dubbel-LP uit 1984. Enfin, e.e.a. is weer gerestaureerd en het is ook met die oude Castle-CD prima behelpen, vooropgesteld dat ik het meeste bonusmateriaal wel elders heb (vooral Under the Knife is relevant).

Ter gelegenheid van Record Store Day, afgelopen april, verscheen op vinyl remorse? no!
Hierop naast No Remorse toch nog onuitgegeven muziek. Voor de fanatieke fan van Motörheads periode bij Bronze.

Staat in de wachtrij. Een alternatieve benadering van No Remorse. De reviews onderaan Discogs hebben hun bedenkingen: Remorse? No! - discogs.com

Inmiddels op iTunes en volgende maand op CD.

Motörhead – No Remorse

Ik lees het op Wikipedia en zie het bevestigd op Discogs, in 1984 kwam deze verzamelaar uit op cassette en dubbel vinyl met 24 nummers, de eerste uitgave op cd (Castle Classics) uit 1988 heb ik in mijn bezit maar met 22 nummers, om alles op één schijf te krijgen werden de covers Louie Louie en Leaving Here weggelaten.

Dit is dus een Bronze verzamelaar met een selectie uit de albums van de Bronze periode 1979 (album Overkill) tot 1983 (Another Perfect Day) met een aantal interessante extra's. Ik moet deze al lang in mijn bezit hebben, waarschijnlijk toen gekocht als aanvulling op de weinige Motörhead albums die ik toen had, dat probleem is intussen al lang opgelost met een flinke bijna complete reeks Motörhead albums in mijn alsmaar voller wordende cd kast.

Nog altijd interessant voor mij:
- de live versie van Too Late, Too Late
- nieuwe nummers Killed by Death, Snaggletooth, Steal Your Face en Locomotive (toevallig op de dubbel vinyl versie altijd het laatste nummer)
- de Headgirl nummers Please Don't Touch en Emergency

Nadeel één van alle verzamelaars: ieder heeft haar / zijn favorieten (The Hammer!). Nadeel twee van alle verzamelaars: de soms aanzienlijke verschillen in geluid naargelang de afkomst. Livealbums leveren quasi altijd betere dwarsdoorsnedes.

Voor de die-hard verzamelaar vermeld ik even dat de cover bij mij onderaan rechts van het doodshoofd een azuurblauw vlekje heeft, een misprint? Vele jaren later heb heb ik deze aangevuld met de verzamelaar Everything Louder Forever uit 2021 (spotprijs).

Goede keuzes wat het weglaten van 'Louie Louie' en 'Leaving Here' betreft met betrekking tot die oude 22-track CD. Zelf was ik in '85 bekend met de liveversie van 'Leaving Here' van 'What's Words Worth?' en grote broer kocht de 'No Remorse'-dubbelelpee in die tijd. 'Too Late, Too Late' valt studio ook niet te versmaden maar deze liveversie is toch wel de ultieme. 'Like a Nightmare' een favoriet van Lemmy. Zoiets rijpte door de jaren.

Onvergeeflijk: een ingekorte Overkill.

Op de 2CD remaster de complete versie van 'Overkill', op de dubbelelpee en enkele CD van destijds de single edit om met de speelduur rekening te houden, neem ik aan. Ik heb nu dat 'Remorse? No!'-geval in huis, want die daalde in prijs, en daar staat bij gebrek aan alternatieven gewoon weer de single edit op volgens opgave.