OneRepublic - Native (2013)

Vooraf nooit echt interesse in deze band getoond tot ik een jaar of 2 geleden met een vriendin mee "moest" naar hun concert in Tivoli Oudegracht. Aangenaam verrast door hun live performance toch de cd's maar eens gaan beluisteren.

Hun nieuwste album Native lijkt een beetje op twee gedachten te hinken. Enerzijds de wat mij betreft te gemaakte pop nummers inclusief dance-achtige beat, waarbij If I lose myself wel de kroon spant en anderzijds de mooiere ingetogen nummers als Au Revoir en Light it up.
Wat mij betreft hadden ze de acoustische bonus-versies dan ook beter als standaard kunnen gebruiken aangezien ik die versies van If I Lose Myself, What You Wanted en Burning Bridges veel sterker vind.

Bij Saturn in Brugge kan je dit album terugvinden in de "hard & heavy"-afdeling. Een mens is blijkbaar nooit te oud om nog bij te leren...

Vergeleken met eerder werk vond ik het wat tegenvallen, maar toch een prima cd met de goede stem van Ryan Tedder die er weer uitspringt.
Single Counting Stars springt er voor mij uit, samen met de acoustische versies van Burning Bridges en If I Lose Myself ( waarbij ik me aansluit bij Oepsje, deze versies zijn beter dan de originele )

Jammer. Ik vond de vorige CD's best leuk met gevarieerde popnummers tot zelfs radiohead achige songs (lullaby)
Helaas is het toch weer gebeurd. Druk van de platenmaatschappij, airplay moeten krijgen dus dan maar een album maken met veel te gladde (Amerikaanse) meezingers..Veel he -ho meezingers die je allemaal zo op de radio kan kwakken.
Dan vind ik The Kodaline (net zo'n band) veel meer te pruimen.
Zonde

wat is Counting Stars een MEGA LEKKER nummer !

Wisselend. Ryan Tedder is een begenadigd zanger en liedjesschrijver, en ik kan de muziek van deze band dan doorgaans ook waarderen. Met ´Counting Stars´ is een heerlijke hit geboren, dit is tevens een heerlijke binnenkomer. If I Lose Myself en Burning Bridges zijn fijne nummers ( met name in Burning Bridges maken we kennis met het enorme bereik van Tedder ), maar de akoestische versies zijn vele malen beter dan de albumversies. Dat is meteen ook wel het mankement van deze plaat: het aantal ´versierinkjes´, achtergrondkoortjes en de hoeveelheid bombasme groeit uit boven wat we in Dreaming Out Loud en Waking Up horen. Er staan echter toch wel wat leuke nummers op dit album, en dit meenemende kom ik op 3,5*. 0,5* minder dan hun vorige 2 platen, hopelijk is de volgende plaat weer beter.

Te glad, te overgeproduceerd, extreem radio vriendelijk. Op zich hoeft radio vriendelijke pop muziek niet per se slecht te zijn, maar dit blijft nergens hangen bij mij.