Folkways: A Vision Shared (1988)

Prachtige covers, met als hoogtepunt 'Jesus Christ' door U2.

Prachtplaat! Ik heb ooit de videoband voor 5 gulden gekocht. Mooi eerbetoon voor deze pioniers.

wat een onzin om dat als hoogtepunt te bestempelen. Alleen omdat het U2 is?

Alsof de covers van bv. Willie Nelson, Springsteen en Emmylou Harris niet een hoogtepunt zouden kunnen zijn.

Zeg Raynman, ik vind Jesus Christ ook wel geweldig, terwijl ik nooit iets van U2 heb kunnen luchten. Het ligt een beetje aan het punk-Pogues-gehalte denk ik.
Verder vind ik dit één van de leukste tributes die bestaan. Grote afwezige is hier Ry Cooder (maar goed, zijn hele oeuvre is zowat een Leadbelly/Guthrie-tribute).

Net zoals jij vind dat de covers van Willie Nelson, Springsteen en Emmylou Harris een hoogtepunt kunnen zijn mag hij toch het U2 nummer het hoogtepunt vinden??
Iedereen kan een andere smaak hebben en als jij het dan niet met hem eens bent, tsja, das jouw probleem dan.

Heb dit album nog niet geluisterd dus kan er nog niet over oordelen.

Mooie plaat, maar toch niet muziek die ik vaak zal draaien. Weer eens wat anders om Bono in zo'n nummer te horen. Ik hoor toch liever de meer gevoelige snaar van zijn stem. De aanwezigheid van Bruce is erg welkom bij mij. Wat hij ook doet lijkt altijd te kloppen (hij lijkt elk nummer te kunnen 'verbrucificeren') en zijn stem blijf ik gewoon erg aangenaam vinden. Overigens is zijn (vertraagde) versie van This Land Is Your Land (zoals op zijn live box staat) ook al zo fantastisch.

Een sympathieke plaat, die ik laatst weer eens beluisterd heb. Er staan een paar schitternde nummers op: ik val erg op The Bourgeois Blues van Taj Mahal, Philadelphia Lawyer door Willie Nelson, en Little Richard met Fishbone met Rock Island Line is een ware tractatie. Maar vooral Do Re Mi door John Mellencamp (die ik in 1988 nog niet kende) was reen revelatie! En het allermooiste vind en vond ik geloof ik Bob Dylan met Pretty Boy Floyd. Het enige zwakke nummer vind ik nog steeds Jesus Christ van U2 (ik houd niet zo erg van zijn stem hier).

Voor mij is I Ain't Got No Home het mooiste nummer. Prima cd overigens.

Lekker plaatje al vind ik niet alles even goed . Springsteen, Harris , Dylan en Mellencamp zijn voor mij de prijsbeesten hier. I Ain't Got No Home is gewoon een prachtig liedje. Je hoort de pijn gewoon. Ook een mooi informatief boekje erbij. 4 sterren

Een mooi tribute album van 2 pioniers van de Amerikaanse folk/blues muziek, Woody Guthrie en Leadbelly. Woody Guthrie, die in 1967 stierf waarschijnlijk aan de ziekte van Huntington. Leadbelly leefde eigenlijk een generatie eerder, de eerste zwarte muzikant die ook door een blank publiek werd omarmd, stierf na een zeer onstuimig leven in 1949. Hij heeft een aantal maal in de gevangenis gezeten wegens (poging) tot moord en was vertolker van liederen van de katoenplantages, velden bewerkt door slaven. Bekende nummers van hem (of die hij oppikte) zijn 'House of the rising sun' , "the midnight special' , 'Goodnight Irene', 'Cotton Fiels' en 'Black Girl (ook bekend onder de titel i'n the pines of 'where do you sleep tonight-prachtig gecovered door Nirvana). Goodnight Irene staat op deze plaat, gecoverd door Brian Wilson.
Ik heb deze plaat , toen hij net uitkwam gekocht als cassette, die is al een hele lange tijd op zolder in een doos beland, maar pas geleden kon ik de vinyl versie voor een schappelijk prijsje kopen.
Zowel Woody Guthrie als Leadbelly zijn belangrijk geweest voor de folk revival eind jaren 60, begin 70, maar hun invloed gaat zonder meer verder.
Als je ziet welke muzikanten ze hebben gestrikt voor dit tribute album is kwaliteit verzekerd. De songs van Woody Guthry en Leadbelly krijgen iedere keer weer een eigen muzikale omlijsting en dat zorgt voor een zeer afwisselend album. En ook leuk om weer eens kennis te maken met deze twee oude pioniers. Mooie van de vinyl versie, een mooie klaphoes met veel informatie over de twee artiesten, nog een binnenhoes met daarop alle muzikanten bij ieder nummer, alles prima en mooi uitgevoerd. Ik heb niet echt een nummer dat er voor mij boven uit stijgt, het is allemaal goed aan elkaar gewaagd.

Een volkomen terecht eerbetoon aan Huddie Ledbetter (1885-1949) en Woody Guthrie (1912-1967). Twee muzikanten die elkaars liefde voor muziek en politiek bewustzijn deelden. Bindende factor was het Folkways platenlabel, opgericht door Moses Asch. Dit platenlabel gaf vanaf de jaren '40 stem aan de 'American folk music revival'. Een prachtige verzameling folksongs, met een sociaal hart. Erg fijn klinken hier Bob Dylan, Bruce Springsteen, John Mellencamp, Taj Mahal, Sweet Honey in the Rock en Emmylou Harris. Al deze artiesten blijven dicht bij het sobere originele folk of gospelgeluid. Meer pop brengt Little Richard en Brian Wilson interpreteert Goodnight Irene in een onvervalst Beach Boys-jasje. Ontroerend is de afsluiter This Land is Your Land, met Pete Seeger. Een strijdlied voor gelijke rechten in dat vrije Amerika, een indringende song, met de boodschap voor de handige zakenman-politicus die denkt wel even de dienst uit te kunnen maken: "This land was made for you and me". Dat je het maar even weet!