Van Morrison - Back on Top (1999)

Prachtig album,

luister eens naar nr.5 When the leaves come falling down.

Van Morisson op zijn best

Hm, verreweg het hoogste gemiddelde van zijn laatste 10 platen en maar één reactie. Waar zijn jullie allemaal?

Ik kan het steeds meer waarderen. Staat nu na Into the music op nummer 2. Met name precious time en The leaves... vind ik sterke platen.

Ik kan niet stilzitten bij Goin'Down Geneva! Begin te dansen door de kamer als ik die hoor. Lekkere plaat man!

Toch een album van Morrison die een aantal nummers herbergt die het zonnetje doen laten schijnen, ondanks de wat herfstachtige inslag; When the leaves come falling down en Golden Autumm Day, krijg ik er toch over het geheel een High Summer gevoel bij. Een constante plaat.

Weer eens gedraaid van het weekend. The Philosopher's Stone, Back On Top en When The Leaves Come Falling Down blijven beestachtig mooie nummers.

Ja hoor, één van zijn meest genietbare albums op latere leeftijd. Eindelijk weer een beetje peper in z'n reet.

Weer een sterk album van Van Morrison. Al heeft die ook zijn mindere, de meeste zijn toch wel top.

Ja hoor, na al die jaren nog altijd fantastisch. Veel fraaie nummers, maar When The Leaves Come Falling Down zou zomaar eens in mijn persoonlijke top 25 van beste Van-nummers kunnen zitten.

En dat wil wat zeggen met zijn ca 50 albums, waaronder best een aantal meesterwerken!

Toch best veel mooie nummers, naast het door mij hierboven genoemde When The Leaves Come Falling Down.

Zo zijn de eerste drie nummers zo achter elkaar heel erg fijn ...

Ik had weer eens zin in dit album en wilde een stukkie posten. Wat blijkt: de laatste twee posts zijn al van mij. Zijn er dan zo weinig muziekliefhebbers?

Nog altijd een fijn album om te horen. Maar dat vond ik destijds niet. Toen vond ik de meeste albums van Van uit de periode 1992-2010 minder. Pas vele jaren later - en ook vele malen luisteren - blijken er toch een paar tussen te zitten die vrij goed zijn. Zo ook dit album.

Een zekere vorm van arrogantie is Van niet vreemd. Maar ik moet toegeven dat hij met de titel van dit album nu toch wel de spijker op zijn kop heeft geslagen.

Ik zwalk door Van's oeuvre als Shane MacGowan door zijn leven. Toch wel weer lekker deze hoor. Uitermate verzorgd en stabiel. En wederom zo lekker losjes gemusiceerd. Alsof het geen enkele moeite kost. Gewoon een fijn plaatje van die ouwe zuurpruim. 4 en halve ster

Ja, je bent wel op een hernieuwde ontdekkingstocht door Van Morrisons uitgebreide oeuvre, zo te lezen. Individuele albums van hem draai ik nog vrij regelmatig, maar om de paar jaar heb ik ook zo'n bui dat er een heleboel in korte tijd langs komen. Het gevaar van overdosering ligt dan op de loer, maar gelukkig ben ik vrij vaak in de stemming voor zijn muziek.

Ik kan me helemaal vinden in je (korte) beoordeling hierboven: er wordt vooral lekker losjes gespeeld en de nummers zijn over het algemeen top (pun intended natuurlijk). Van en zijn band laten zijn songs vaak klinken alsof hij ze zo uit z'n mouw schudt en het hen heel gemakkelijk af gaat. Dat geldt ook voor dit album, maar ondertussen vind ik dit een van zijn beste van de laatste 25 jaar. Mooi evenwicht ook tussen lekker uptempo, zoals de opener en de titelsong, en bezonken, zoals het prachtige When the leaves come falling down en de fraaie afsluiter.

De heling heeft eindelijk gewerkt. Mooi album. Zo mag ik hem graag horen. Daarna werd het weer minder.

In dit jaargetijde klinkt When The Leaves Come Falling Down nog fantastischer dan anders ...

wellicht zijn beste album uit de nineties. 10 stuk voor stuk sterke composities op een heel coherent album dat een relaxte, fijne flow heeft en waar voldoende van zijn bezielde, bevlogen "Celtic soul" is te horen op tracks als "Philosophers Stone", "When the Leaves Come Falling Down", "Reminds Me of You" en de afsluiter "Golden Autumn Day".

fijne up-tempo nummers als het rockende, swingende "Goin' Down Geneva", de bluesy r&b "Back on Top", "High Summer" en "Precious Time" zorgen voor een fraai, gevarieerd album. los van de als altijd geweldige zang draagt de man met een paar fijne harmonica partijen bij aan tracks als "Philosophers Stone" en de heerlijke melodie van "High Summer". verder zijn het geweldige spel op organ van de ervaren, oude rot Geraint Watkins en de fraaie backing vocals van Brian Kennedy het vermelden waard.

zoals hierboven ook reeds door anderen vermeld, een bovengemiddeld goed album dit "Back on Top". aangezien ik geen jazz liefhebber ben voor mij ook een verademing, dat de jazz invloeden hier ver weg zijn. inderdaad een album zoals ik hem graag mag horen. een blijvertje binnen zijn rijke oeuvre.

Album werd geproduceerd door Van Morrison
Recorded at the Wool Hall, Bath, England
All songs written by Van Morrison

Toevallig was ik een maand na de release van dit album in Ierland, potjandosie, om een paar weken door Ierland te toeren. Tracks van dit album werd de godganse dag op de radio gedraaid.
Ben toen trouwens in Arklow geweest, vanwege de song Streets of Arklow, de song is mooier dan het plaatsje.

Bij het album Down The Road kreeg ik van gaucho de tip om eens naar Back On Top te gaan luisteren. Na het lezen van die tip direct de CD opgezocht bij de streamingdienst en beluisterd.
Wat kan een mens blij worden van zo'n tip! CD-tje besteld via MP voor een prikkie en nu al dagen op repeat.
When The Leaves Are Falling Down........... Prachtig! Maar ook Philosophers Stone, In The Midnight, Reminds Me Of You, Golden Autumn Day......
Eigenlijk staat er, wat mij betreft, geen een nummer op het album dat niet, linksom of rechtsom, binnenkomt.

Goed om te lezen, Chet, dat ik je blij kon maken met die tip. Dit album lijkt me goed aansluiten op Down the road. Mooi ook dat je meteen tot aanschaf bent overgegaan, en dat voor een zacht prijsje. Dat laatste is niet vanzelfsprekend, want veel Morrison-albums zijn niet of moeilijk meer te krijgen, tenzij tweedehands, en in dat laatste geval niet altijd goedkoop.

Volgens mij kun je aan de hand van Back on top in redelijk chronologische volgorde terugwerken. Zijn jaren-negentig-albums liggen allemaal een beetje in deze lijn, al zijn ze niet allemaal even sterk. Aanraders: The healing game (1997), Hymns to the silence (1991, een dubbel-CD, dus wel een lange zit), Enlightenment (1990) en misschien ook zijn 'hit-album Avalon Sunset (1989). Wat verder terug, maar met dezelfde sfeer als deze plaat.
Al kun je natuurlijk gewoon ook even wat langer van Back on top genieten en die rustig laten indalen. Alles op z'n tijd.

Aanstaande donderdag op weg naar Zuid Frankrijk en Back On Top gaat, samen met ongeveer 20 andere albums, mee op reis (14 jaar oude auto heeft nog "gewoon" een CD-speler).
Ook Roll With The Punches is dit keer uitverkoren om mee te reizen.
Ik ga de aanraders de komende tijd zeker beluisteren. Dank!

Fijn om te lezen dat dit album op veel waardering kan rekenen. Ik sluit me daarbij aan.

Ik heb jarenlang gedacht dat alleen zijn albums uit de jaren '70 en '80 top waren en de rest best aardig, maar dat dit toch niet kon tippen aan dat vroegere werk.

Maar vele tientallen jaren later merk ik dat ik daar toch flink naast zat. Bij de albums van de jaren '90 en later zitten inderdaad wel wat mindere albums, maar heeft ook heel veel prachtalbums opgeleverd (waaronder dit mooie album met de terechte titel), die ik eerlijk gezegd wat vaker draai dan de gekende vroegere meesterwerken. Wijsheid komt dus blijkbaar toch met de jaren ...