Phil Ochs - Pleasures of the Harbor (1967)

Phil Ochs wou eens wat anders en hij huurdeeen klassiek arrangeur in voor deze plaat. Het resultaat bracht hem dan weliswaar niet de erkenning die hij zocht, maar het is wel een unieke en prachtige plaat geworden. Zelfs diegenen die niet zo goed tegen zijn nogal indringende stem kunnen, waarderen deze plaat meestal hoog en terecht vind ik.

Cross my heart daar word ik toch blij van, wat een fantastische compositie. De rest ga ik morgen nog eens horen want ik heb deze nog niet gequoteerd zie ik.

De muzikale begleiding vind ik prachtig. Vooral de piano klinkt heerlijk, fris en zuiver. De muziek van Ochs heeft echter weinig gevoel voor melodie. Dat komt de langere nummers zeker niet ten goede. Zoals bij wel meerdere folk/singer/songwriters kan het ook zwaar zijn om van de stem van de zanger te houden.

De enige echte misser op de plaat is the crucifixion, het is iets experimenteels en de melodie gaat hier helemaal de mist in.

3.5*

Veel meer "opschmuck" dan zijn 2 vorige albums. Ook de onderwerpen zijn wat luchtiger (liefde), dan zijn protestliederen van hiervoor.

Ik vind zijn protestsongs beter. Daarbij komt hij beter tot zijn recht dan bij deze "luchtigere" muziek. Doet verder niets af van de kwaliteit vand deze nummers. Het zit wel mooi in elkaar allemaal, Miranda bijvoorbeeld, wat een lekker stukje muziek is dat zeg.

Deze "luchtigere" muziek zit nog vol met vlijmscherp sociaal kommentaar. Luister maar eens naar Outside A Small Circle Of Friends bijvoorbeeld .......

Ik bedoel dat het allemaal luchtiger klinkt. Ook qua onderwerpen is het meer gericht op zaken als liefde dan vooral maatschappijkritiek. Toch laat hij inderdaad wel degelijk een sterk kritisch geluid horen, daar ga ik in mijn eerdere post compleet aan voorbij.