Black Sabbath - Greatest Hits (1977)

Ik ken totaal niks van BS maar ik ben toch wel benieuwd ernaar dus ik denk dat ik deze maar is ga downloaden

Ik zou dan eerder deze verzamelaar aanraden: http://www.musicmeter.nl/album/13864

Super plaat van een van een van de eerste metal groepen ooit ( iron butterfly was hun voor ).

4

Ik zou ook deze van Hammerhead hier aanraden ;
die dubbele met donkere hoes dus!

deze is nogal onvolledig.

Yep.. al gaat er ook nog de discussie of het nu Iron Butterfly dan wel Blue Cheer was...

ach je kan zo doorgaan black sabbat is goed punt.

Ok, Black Sabbat is goed, maar Black Sabbath is beter!

oei sorry sla mij, kruisig mij ik pleeg heiligschenis .

De hoes is mooi en al zo'n vijf eeuwen oud .... De verzamelaar die ik heb heet Between Heaven and Hell. Daar staan oa ook Supernaut, Wicked World en Never say die op.

Heel erg mooi coverwork. Geweldige hoes vind ik dit, heb dit geloof ik ook ergens in een geschiedenis boek ooit gezien. Alle topnummers zijn present. Changes is het enige mispunt, dat dat nog een nummer 1 hit is geweest, vind het vreselijk irritant en eentonig.. waardoor ze dus net die halve punt missen 4.5*

Cover van Jeroen Bosch dacht ik.

Changes en Laguna Sunrise hadden er wat mij betreft niet op hoeven staan. Beetje jammer want de hoes en de andere tracks zijn erg sterk. 4*

De cover is Triomf van de Dood van Pieter Bruegel de Oude.

Lekkere lompe muziek. Dat lomp bedoel ik niet verkeerd. Met "N.I.B." en "Changes" als uitschieters.

Wat er op staat is prima, maar dit is te weinig voor een goede verzamelaar van de band. Nu komt deze uit 1976 en ik luister liever naar recentere verzamelaars met een completer overzicht. De tijd heeft deze verzamelaar voor mij overbodig gemaakt.

Ik vind dit zeker wel een toffe instapper, hoor.
Het doet wat mij betreft precies wat het moet doen. Het geeft een tipje van de sluier en laat je verlangen naar meer.
De eerste 8 Sab-platen met Ozzy zijn wat mij betreft essentiëel voor alle hardrockfans, dus die zouden toch al moeten volgen.
Black Sabbath had trouwens wel het eerste nummer moeten zijn.

Leuke verzamelaar, maar een nummer zoals Changes hoeft van mij niet op een greatest hits te staan.
Wat mij ook opvalt bij de LP is dat niet alle nummers even hard klinken en zelfs dof, Paranoid & Iron Man klinken bijvoorbeeld zachter en doffer dan bijvoorbeeld Sabbath Bloody Sabbath & Black Sabbath??

Deze plaat kon ik op een rommelmarkt voor 1€ kopen. Dat mag je toch niet laten liggen?
Straks even luisteren!

De hoes is trouwens niet van Bosch, maar van de latere, door Bosch beïnvloedde Pieter Breughel de Oude. Ik heb dit album niet, maar de nummers zijn top (op Laguna Sunrise na dan).

Het mooiste van deze verzamelaar vond ik de hoes, want na We Sold Our Soul was dit de tweede verzamelaar van Black Sabbath die in de fonotheek stond en door mij werd geleend. Waarom twee compilaties lenen? Tja, iets met superfan zijn en met het weinige (zak)geld dat ik had toch nieuwe muziek van de groep willen ontdekken. Niet kunnen wachten tot ik een nieuwe plaat bij elkaar had gespaard.
De titel is misleidend, de enige hitsingle is Paranoid. Maar dit was ook geen band die singles uitbracht, de mannen wilden geen gillende tienermeisjes achter zich aan, vertelt gitarist Tony Iommi in zijn bio.

Weinig muzikale verrassingen waren er dus voor mij, maar dat wist ik van tevoren: hierop stond vooral werk wat ik al kende. Nieuw waren het ingetogen Changes en Laguna Sunrise en het iets steviger Tomorrow's Dream, want de debuutplaat had ik inmiddels zelf gekocht en N.I.B., die eveneens op die andere verzamelaar ontbreekt, was daarmee bekend.

Desalniettemin een prima verzamelaar van de band. Met zijn voorproefjes van de albums die ik nog wilde gaan kopen, bood het een eerste geluidsbeeld. Hier en daar mopperen luisteraars op die rustiger tracks, ik vond ze echter hartstikke mooi. Changes kende ik al snel uit mijn hoofd, goed voor mijn karige Engels bovendien.

Heel bijzonder ook hoe Pieter Breughel de Oude de sfeer op dit album had voelen aankomen... Voor wie de band wil leren kennen en deze plaat ergens tegenkomt voor een schappelijke prijs: meenemen!

Kan ik beamen, ik heb deze voor een schappelijke prijs gevonden bij platenzaak Maessen in Leidschendam, in 1981 welteverstaan! Geen idee hoe ik als 10 jarige erbij kwam om dit album te kopen. Ik kende ze niet, wellicht geïnspireerd door OOR's popencyclopedie (hadden toen nog een categorie 'zware jongens' in het boek) en ik was waarschijnlijk op zoek naar zwaardere bands daar ik al luisterde naar BTO, Deep Purple, KISS en Van Halen.

Album beviel zo goed dat ik de maanden erna ook Paranoid, Vol. 4 en Sabotage kocht.

Nog steeds een mooie verzamelaar met dito hoes. Uren kijk - en luisterplezier.

Tien jaar... Tjonge, jij was er vroeg bij !

In 93' aangeschaft bij de lokale platenzaak, die inmiddels ook alweer 20 jaar geleden tel ziele is gegaan. Ik was 15, een puber die weken lang aan het dubben was of hij zijn zuurverdiende centjes van de supermarkt zou gaan uitgeven aan deze verzamelaar. Op een zaterdag tijdens de lunchpauze toch maar gekocht, en blij dat een mens was. Het gevoel dat dit plaatje op je lag te wachten na die dag werken, dat gevoel was heerlijk. Een snelle hap naar binnen en hop, dit plaatje in de lade, mijn oren gespitst en vol verwachting. Paranoid heeft mij nooit kunnen bekoren, maar dat gold niet voor het overige materiaal. N.I.B., Iron Man, het titelnummer, het swingende en haast funky aandoende middenstuk van War Pigs. Het ging erin als de spreekwoordelijke West Friese kruidkoek. Urenlang met de koptelefoon op, uiteraard had ik al weet van al het Thrash, Death, Speed, Harcore geweld en alle aanverwante subgenres. Maar Sabbath vormde de oerbron van dit alles. Sabbath was anders, men had een onheilspellend geluid, maar was ook inventief. Ik kon geen genoeg krijgen van alle goed geplaatste intermezzi in veel tracks. De ene keer akoestisch, een andere keer wat prog, of simpelweg een stuk percussie om een ander gevoel over te brengen. De heren waren hier meesters in. Mijn favoriete song van deze verzamelaar; Changes. Tussen al het muzikale geweld had en heeft deze song nog steeds zijn charme. De mellotron, de pianoklanken en de tekst over de break tussen Ward en zijn vrouw maken het wat mij betreft tot een klassieker. Een in de basis vrij eenvoudig arrangement met een maximaal resultaat. In de loop der jaren bijna alles aangeschaft van de mannen uit Birmingham, echter de periode met Ozzy blijft mij het meeste lief. Deze verzamelaar heb ik inmiddels niet meer in mijn bezit en dat hoeft ook niet. Wat blijft is de indruk die de heren destijds op mij hebben gemaakt, die is nooit meer verdwenen. En nog steeds als de intro van de titelsong mijn gehoorbuizen binnendringen maakt een sinister gevoel zich van mij meester. Dan heb je je doel bereikt in mijn ogen en oren.