Vampire Weekend - Modern Vampires of the City (2013)

Na dit overtuigende betoog van Popstranger ga ik het album toch maar weer eens beluisteren, misschien heb ik de plaat te snel afgeschreven want ik kan me herinneren dat het album weinig indruk op mij maakte.

Fantastische plaat. Enkel 'Hudson' vind ik een buitenbeentje en niet erg op het album passen. 'Finger Back' is ook iets minder geweldig dan de rest. Vooral de eerste 5 nummers en 'Ya Hey' zijn hoogtepunten.

Bijzonder om de zeer positieve reacties te lezen op dit album. De eerste is voor mij een klassiekertje geworden, maar daarna werd het allemaal wat minder. En ook dit album heb ik meerdere malen geluisterd maar daar bleef het dan ook bij. Nu ik jullie reacties lees, ga ik het nog eens proberen.

Zo jammer dat het album na de heerlijke start van de eerste 5 nummers een stuk minder wordt. Alleen Finger Back en het bekende Ya hey vind ik er op het 2e deel nog uit springen.
Ik wilde zo graag houden van deze plaat (mede vanwege de prachtige hoesfoto met oa het Flatiron building zo op de voorgrond) maar helaas.. Het debuut blijft mijn favoriet.

Nooit gesnapt waarom dit album zo gewaardeerd wordt. Daarom een lange tijd laten liggen en nu maar weer 's opgezet. Man, wat saai en nietszeggend. Doe mij de eerste twee albums maar.

Bericht over de verse VW-nummers verplaatst naar Vampire Weekend

Heerlijke plaat. Misschien wel beter dan hun debuut. Blijft in je hoofd hangen zonder vervelend te worden . Benieuwd naar de nieuwe plaat.

Phoe hoe, al bijna vijf jaar geen nieuw bericht meer bij deze plaat. Kan echt niet toch? Als je het mij vraagt één van de hoogtepunten van de 2010s, dat lang vervlogen decennium. Melancholisch, grappig, vrolijk, een beetje treurig, een plaat zoals het leven zelf met andere woorden.

Hoe verder we van 2013 afdrijven, hoe beter die melancholie ook overkomt, hoe tastbaarder die wordt, althans dat is mijn indruk. Verder nog iets? Oh ja, Everlasting Arms is één van de meest onderschatte tracks in hun canon. Oh, I was born to live without you/But I’m never gonna understand/Never understand

Superingenieuze plaat, Vampire Weekend weet zich voor derde x op rij weer stevig te vernieuwen waarbij de songs allemaal nog een tandje bijsteken qua complexiteit en het nu echt voor de muzikale uitpluizers is.

Ik vind het daarmee wel steeds boeíender maar minder leuk om te luisteren, eigenlijk. Voor nu 3,5 maar ik denk dat deze eerder dan Contra nog kans maakt op een upgrade.