The Stooges - Fun House (1970)

Deze plaat is in zeer korte tijd één van mijn lijfplaten geworden. De energie spat in pure vorm van de songs af; het is moeilijk om jezelf staande te houden in het heerlijke geweld dat Iggy en de zijnen ontketenen. Ik krijg steeds de neiging om de straat op te rennen, mijn vuisten te ballen, met de armen zwaaiend in het rondte te rennen onderwijl in gezichten roepend dat ik 'Loose' ben.

Terecht een revolutionair album !

héhé - prachtig, prachtig om te lezen, ElMeroMero. Hier zit er nog zo ééntje

Nou nou - gisteren opnieuw geluisterd naar deze brok raaaaaaawk & roll (rock & roll = het gevoel dat je verdomme lééft ! ) en het blijft pal overeind na al die jaren.

"Wat een woeste geweldenaars! Wat een lelijke muziek!" - waren zo de opinies die ik van m'n lieve medemensen te horen kreeg over dit werk.

Iggy Pop klinkt nog steeds als een losgeslagen psychopaat voor wie leven, sex en geweld één pakket vormen. Wàt een pakket

[onnozele theorie-machine aan] Heb me ook jaren zitten afvragen (ik ben nogal een trage denker) wat-ie in godsnaam bedoelde met "T.V. Eye" - voor mij gaat het over het feit dat bepaalde meisjes slechts één aspect willen zien aan een man. Wat T.V. staat toch nog altijd in de meeste gevallen synoniem voor aquarium, vrees ik. [onnozele theorie-machine uit]

Tja, het ultieme vieze, vette rock 'n roll extase-gevoel is niet voor iedereen weggelegd, blijkt maar weer



Water in TV ? Euh.. wel eens geprobeerd ja (een plant op tv + ik met mijn gieter = heleboel f$#@-ing ellende). Verder lijkt me je theorie op een onzinnige manier wel plausibel, ja.

Oei, wat een geweldige plaat dit! Nog een stuk energieker dan het debuut. 1970 is zo'n nummer dat maar door blijft jakkeren, prachtig. En dan ook nog die rare trompet (toch?) er doorheen. Wauw! Dit moet toch wel Iggy Pop op zijn allerallerallerbest zijn!

Ja, hij is zo goed dat ik hun debuutplaat op het eerste gehoor nogal vond tegenvallen. Maar dat veranderde wel met wat extra pogingen

Ik probeer "Fun House" niet al te vaak te draaien aangezien deze muziek nogal een nare invloed heeft op mijn motoriek.

Gelukkig kende ik hun debuut al eerder dan Fun House, ik denk dat dat wel scheelt. Alhoewel ik dat debuut eigenlijk ook wel geweldig vind. Maar toch net iets minder.

Ik heb dit album een paar keer beluisterd, maar er blijft zo verdomde weinig hangen. Ik mis het geweld bij dit album, wat ik wel heel erg heb bij 'Raw Power'. Volgens de berichten hierboven zit ik er echter heel erg ver naast, dus ik geef het album nog een paar kansen.

Asjemenou ?

Eindelijk vaak genoeg beluisterd om een oordeel te kunnen geven: Het blijft een tegenvaller om dit album te horen nadat ik kennismaakte met The Stooges via Raw Power. Deze plaat heeft 'het' voor mij gewoon niet. Zo'n nummer als 'Dirt', het blijft maar doorgaan en het gaat helemaal nergens heen. Niet doorheen te komen werkelijk. Natuurlijk is het geen slecht album, er staan zelfs een paar erg goede nummers op(TV Eye, 1970), maar het is allemaal niet zo heel erg goed, 3,5 magere sterretjes en dan ben ik eigenlijk nog gul.

Van wie is dit ook weer een citaat? Lester Bangs of zo?

Inderdaad - Lester Bangs.

Ik ben groot fan van de beste man, maar heb in mijn leven pas 1 recensie van hem gelezen. Weet iemand waar ik werkjes van zijn hand kan vinden? (Zwaar off-topic, maar goed)

Wel, er is een verzamelbundel van hem op de markt hierzo, en mocht je hem ooit te pakken krijgen ... bestel dan gelijk een exemplaar voor deze jongen

Hij is te vinden op www.proxis.nl (gewoon zoeken op "Psychotic Reactions and Carburetor Dung") voor € 14.75.

Bedankt voor de tips, jongens.

hmm, ik had veeeel meer verwacht van deze, hij stelt me toch teleur, in tegenstelling tot "Raw Power" is deze toch maar flauw,

ofwel moet ik hem nog een paar maal luisteren ofwel ben ik de enige die zo denkt over dit album, heb hem al drie keer beluisterd, en er staan sterke songs op, "Loose" "T.V. Eye" op er een paar te noemen, maar die laatste bijvoorbeeld, wat een chaos, gewoon chaos..

eerder teleurstellend, maar stemmen ga ik nog niet, ik hoop dat ik mijn mening herzie want ik ben razend enthousiast over "Raw Power"

But that's exactly the point, my dear fellow.

Waarvan akte PH

Om het met de woorden van mijn virtuele zoonlief te zeggen:

ja, maar "Raw Power" is ook een brok geweld maar dan wel een subliem, sterke brok, dit klinkt toch helemaal anders

ik vind het toch jammer

maar ik zal nog een paar keer luisteren

Ik heb net het tegenovergestelde voor

Groots was mijn verbazing toen ik in Gimme Danger op "Raw Power" akoestische gitaren hoorde opduiken. Je kunt het nummer draaien tijdens het kerstfeestje met je schoonouders ... veel gekker moet het niet worden

Dat tsjak-tsjak-tsjak-tsjakke (de industrielijnen van Detroit?) in "1970" , het sluipende gif van "Dirt" en de verwrongen jazzfunkrock (ik geef het kind maar een naam, beste mensen ) van "Fun House"

Slechts één uitdrukking: ah

Ben blij mijn virtuele mama even geholpen te hebben

Zo hoort het ook

Trouwens, wel opvallend dat degenen die "Raw Power" zo geweldig vinden, dit album een stuk minder vinden.

En omgekeerd

Terwijl ze in se dezelfde rauwheid bevatten. Alleen, Raw Power weet die te stileren (luister 'ns naar meneer G.'s favoriete Stooges-nummer "Search and Destroy"), terwijl Fun House chaotischer klinkt.

Burgermannenchaos(Raw Power) tegenover briljante chaos

Ik vind chaos niet erg, maar die chaos wordt op deze plaat niet perfect overgebracht. Deze plaat is zeker niet slecht, maar echt goed kan ik hem niet noemen. 'Raw Power' is redelijk anders, omdat er dan ook een nieuwe(erg getalenteerde) gitarist in de band aanwezig is. Ik ben meer fan van dat geluid. Bijvoorbeeld de eerste 10 seconden van 'You're Pretty Face Is Going To Hell'.... dat is toch een orgastisch gitaargeluid? Dát is wat ik wil horen als ik een Stooges plaat op zet.

Chaos perfect overbrengen? Daar moet je toch iets verder in detail treden




Dat geluid ... vind ik iets overtrokken. Het klinkt haast kartoonesk, wat natuurlijk ook een verdienste is

Maar "Raw Power" vind ik toch meer sprintwerk, rechtlijner ook. De nummers hebben niet dat unheimliche van een nummer als "Dirt" ... waar de binnenvallende drums meteen de broeierige sfeer aangeven

ik ben het nu eens volledig eens met gemaster

Als ik chaotische muziek hoor wil ik ook echt helemaal heen en weer worden gesmeten. Bij deze plaat heb ik dat totaal niet. Een voorbeeld van een nummer dat het wel tot in perfectie is doet is 'Heroin' van The Velvet Underground.

Het is inderdaad cartoonesk, maar dat lijkt me ook de bedoeling. Het master volume van Raw Power is ook absurd hard, dat album wil er geen misverstand over laten bestaan: BEUKEN! Daardoor is het natuurlijk allemaal erg over-the-top, maar dat is juist de charme.

Dat ben ik helemaal met je eens, alleen gaat mijn voorkeur uit naar dat rechtlijnige sprintwerk.

hehe, ik moet eerlijk zeggen dat ik hem na een tijdje toch wel weer wat beter vind worden..

hij wordt echt wel beter en beter!

WOOH

het geschreeuw in "T.V. Eye"

lekker!