Anaïs Mitchell & Jefferson Hamer - Child Ballads (2013)

amerikaanse wat ouderwets aandoende lieve liedjes.
mooi tweestemmig gezongen door Anaïs en Jefferson.
toch vrees ik dat het bij een keer luisteren blijft.
het is namelijk wel een beetje veel van hetzelfde.

Het zijn kinderliedjes.
Niet Amerikaans maar Schots, het zijn Schotse kindervolks liedjes uit de periode van 1882 - 1898.

Mooi uitgevoerd, dat zeker. Mooie illustraties in het boekje.
Hoevaak ik dit zal luisteren weet ik niet, maar het nodigt wel uit

Dit zijn geen kinderliedjes maar liederen door Francis James Child verzamelt in Engeland en Schotland.
De liederen zijn zijn genummerd en het nummer wordt vooraf gegaan door de naam van de verzamelaar, meneer Child dus.

Een prachtig album van deze Amerikaanse folkartiesten die in de Schotse archieven van Sir Francis James Child duiken. Zoals zoveel folkartiesten voor hen.
De plaat is in Nashville opgenomen, aangezien een eerste poging mislukte. De bedoeling was duidelijk , proberen op een geheel eigen wijze de songs opnieuw te arrangeren of zelf een melodie maken.
Dat het geen kinderliedjes zijn blijkt al uit de teksten, waar een aantal gruwelijke verhalen bij zitten (zoals zo vaak in de traditionele songs) en ook het boekwerkje is nou niet bepaald erg lieflijk...

Anaïs en Jefferson hebben goed door dat ze in een lange rij staan van artiesten die hun voor zijn gegaan en in het boekje noemen ze de namen op door wie ze vooral geïnspireerd zijn , namelijk Martin Carthy, Nic Jones, Fairport Convention, Andy Irvine, Andy Briggs, Ewan MacColl, June Tabor e n Maddy Prior.
Hebben ze misschien een keer mijn platenkast bekeken, want van al deze artiesten heb ik nogal wat muziek staan en dat heeft heel wat kwaliteit.

Hoe brengen Anaís en Jefferson het er af met hun eigen arrangementen ?
Ik vind dat meer dan behoorlijk, ook door de uitstekende productie. Gitaren een bas, viool, accordeon en een oud pomp orgeltje. Dat zorgt ervoor dat de traditionele songs in puurheid strak overeind blijven, maar juist de extra instrumenten dat beetje extra's toevoegen.
Ik moet ook zeggen dat alle nummers wel ergens een belletje doen rinkelen.
Zo heeft 'Willie's lady' wel een hele bekende melodie, 'wat zullen we drinken 7 dagen lang' van Bots, die de melodie weer van een lied uit Bretagne hebben, bekend door onder andere Alan Stivell. Dat gebeurde vaak, melodieën die door alle landen heen gingen en vaak per land een andere tekst kregen. Maar ook in een land waren soms meerdere teksten van een bepaald lied, dat horen we bij 'Tam Lin', die een wat onbekendere tekst heeft dan gebruikelijk en verder heeft het duo er eigen muziek bijgeschreven.
Geordie is bekend geworden door Joan Baez.
40 minuten voor 7 songs , da betekent dat een aantal nogal lang zijn. Ook dat hoort bij die traditionele songs, waar vaak een geheel verhaal verteld moest worden en dat kost nu eenmaal tijd.
Ik kan me voorstellen dat deze cd niet voor iedereen is weggelegd, maar ik kan zonder meer genieten van deze oude Schotse folksongs.