Riverside - Second Life Syndrome (2005)

Een van mijn persoonlijke favorieten, kwam met O.O.M. en dit heerlijke album vrij snel in aanraking na uitkomen, weet nog dat ik tijdens de zomervakantie in 2005 in Zell am See aan het mooie strand en dito zwembad in Thumersbach elke dag in de zon met de oortjes in deze 2 albums telkens weer draaide, zelfs om effe af te koelen aan de buitenbar met een Weizenbier deed ik de oortjes weer in, geweldig vond ik het! S.L.S. won het op het nippertje van O.O.M. Vind ook dat deze albums nooit meer geevenaard zijn, jammer, hoop nog steeds dat ze met iets dergelijks op de proppen komen. Lijkt me ook moeilijk om na deze 2 debuutalbums op zo'n high level dit continue kunnen herhalen, welke band kan dat wel.
Combinatie stem/gitaar/bas/toetsen past perfect bij elkaar.
Typisch, sinds ik niet meer naar Zell am See op vakantie ga zijn ze teruggevallen bij mij qua beleving, ha,ha, maar ze krijgen me er niet meer heen helaas vanwege het wisselvallige klimaat, zit nu net over de Brenner richting Dolomites, altijd goed weer gehad de laatste 6 jaar
Favoriete track: S.L.S. en Dance with the shadow. 4,5 is het en zal het blijven, mooi,mooi

In mijn ogen de topper van Riverside. Een prachtig album van deze Poolse progrockers. Instrumentaal dik in orde en afwisselend met bloedmooie en spannende solo's en rustige nummers. Conceiving you is wat mij betreft het hoogtepunt. Gevolgd door het spannende Turned you On. Heb de band enkele keren live gezien en maken hun reputatie zeker waar. Een blijvertje. Ze zijn bezig met nieuw werk. Ben benieuwd.

Dit is inderdaad een geweldige plaat. Maar ADHD vind ik evenvoudig weg een tikkeltje beter. Smaak verschilt

Dit album doet me qua sfeer altijd wat denken aan Porcupine Tree in haar beginjaren, maar dan wat ruiger. Helaas nog vrij prijzig in Nederland zo te zien, ook op de website van Plato. Jammer. Play wellicht eens overwegen.

Begin jaren van Porcupine Tree? Dan kan je toch niet menen? De periode van The Sky Moves Sideways en Up the Downstair?

Ik hoor dat niet. Was Riverside maar zo goed.

Ik heb het meer over de soundscapes en andere keyboards die in de muziek terugkomen. Natuurlijk is de sound volledig anders (en gelukkig eigen), maar die elementen hoor ik soms wel degelijk. Zo gek vind ik het trouwens niet, want in beide bands hoor je in de beginjaren wat Pink Floyd terug, voornamelijk in de keyboards en gitaren!

Helaas is dit album niet overal even constant. Sommige stukken zijn prachtig, maar andere net zo goed weer overbodig.

Lang vond ik dit de enige plaat die er echt toe deed, van Riverside. Gelukkig hebben ze nu wel weer een paar leuke platen gemaakt.

Ik bij vind Riverside eigenlijk alleen het gitaarwerk erg goed. Ik ken betere Poolse neoprog.

Heb je het laatste werk ook al gehoord? Da's wat minder prog metal en meer prog rock, en bovendien heel constant. Echt een stap voorwaarts vind ik, knap staaltje.

Ik weet niet of ik dit neoprog zou willen noemen. Het neigt in mijn ogen meer naar progmetal.

Metal? Nou, ik vind het niet echt metal. Eerder stevige rock.

Ergeren is een groot woord, maar ik raak toch lichtelijk geïrriteerd van dat drumwerk. Het is all over the place. En zelfs in de rustige passages ramt die vent alles vol. Dat kan toch nooit de bedoeling zijn?

Kan iemand ook alsjeblieft het dubbelbass-pedaal van die vent afpakken. Want die flams komen echt te pas en te onpas voorbij, zonder relevant te zijn.

De rest van de muziek is zo uitgekiend, dat ik niet kan snappen, hoe de band, producer en label hebben kunnen toelaten, dat de drums zo in de eindmix staan.

Nou ja, uitgekiend... buiten de drums rammelt er wel wat meer. Ook de composities zijn vrij goedkoop. Het is duidelijk waar de heren de mosterd gehaald hebben, maar ze komen domweg tekort bij de originelen, zowel qua ideeën als qua uitvoering.

Met zijn beperkingen is het titelnummer toch heel behoorlijk. Wellicht het beste nummer dat Porcupine Tree of Anathema nooit maakte.

Ik snap wel wat je bedoelt, want het titelnummer kent mooie momenten, maar is wel een knip-en-plakwerk, wat je verwacht van net beginnende metal-tieners.

Een overdaad aan ideeën, en niet weten wat er mee te doen, en dan alles maar op één hoop gooien.

De gitarist is wel erg goed. Maar een bandje als Millenium of Nevermore en zelfs Votum kennen de kunst van het weglaten, en ook weten zijn in de dienst van het nummer te spelen.

edit: die drumbreak aan het begin van Artificial Smile. Dat soort breaks zijn verboden. Ik ken geen enkele band die toelaat dat een drummer dat doet.

Wat ze dan op zich wel weer uniek maakt

Hahaha. Ik merk dat de jongelinen weglopen met Riverside (net als die Porcupine Tree-manie), en de oudere progliefhebbers, deze zooi toch moeilijker trekt.

Ik doe echt mijn best, want ik wil alles goed kunnen vinden. Maar die opbouw van Reality Dream III is toch om te huilen.
Ik lees net dat de drummer uit de Death Metal komt. Misschien verklaart dat zijn belachelijke spel.

Zie maar weer eens hoe subjectief smaak is. Topalbum in mijn ogen (oudere progliefhebber) met mooie wisselende songs. Heb de band enkele keren live gezien en gehoord. Met die drummer is niks mis mee. Ik hoor zijn beperkingen niet.

Het gaat niet om de beperkingen van de drummer. Maar dat belachelijke, veels te drukke deathmetal-gehak van hem.

Elke keer als een song potentie begint te vertonen, helpt de drummer het vakkundig om zeep.
Niemand ergert zich ook aan dat plectrum-werk van de bassist? Zo hoor je toch geen bas te spelen? Ja, in thrashmetal.

Vertel dat maar tegen Chris Squire van Yes

Van Chris Squire raak ik ook horendol

Al vind ik Roundabout, wel een vette riff hebben. Maar wil je als je in een band zit met een gitarist die nauwelijks gitaar kan spelen.

Ik vind praktisch alles wat Riverside uitbracht zeer goed. Enkel konden ze me met eye movement niet echt overtuigen. De composities zijn van een hoog niveau en het drumwerk stoort me totaal niet. Anno Domini en Memories zijn zelfs ijzersterk en het beste wat de groep tot nu toe presteerde. Neen, laat ze maar lekker doen zou ik zeggen.

Tel daarbij de magistrale EP Memories in my Head en de soloalbums van Mariusz Duda bij op en je hebt een band met een frontman die er zijn mag. Laat ze maar komen. Ook live een belevenis.

Ik vind het meer dan prima, dat er liefhebbers zijn hoor.
Zo zijn er duizenden platen die ik goed vind, die anderen helemaal niks vinden.

Muziek is sum-of-the-parts. En dat mist Riverside. Zelfs op het eerste gehoor. vind ik het middelmatig. En elke keer als ik weer probeer er wat van te vinden, vallen me nieuwe ergelijke dingen op. Ik vind het jammer, want ik luister graag naar muziek.

En gelukkig is er zo veel mooie muziek. Door jouw a typische top 10 (als doorgewinterd liefhebber en kenner - ahum) heb ik weer veel mooie nieuwe muziek ontdekt. Dat maakt MuMe en de discussie waardevol. Toch!

Fijn om te horen.

Ik vind het gewoon zo jammer, soms, als een band een flinke discografie heeft en een harde kern aan fans, dat ik het dan niet lust. Ik merk wel dat ik blijf teruggrijpen naar Riverside, in de hoop dat het 'kwartje' of eigenlijk de 'zloty' valt.

Oh oh, wat blijft dit toch een ongekend lekker schijfje. Ook al is het eerste album meesterlijk, dit is wat allemaal wat gebalanceerder en beter uitgewerkt hetgeen vooral de diversiteit van de zang ten goede komt en op een aantal keren werkelijk prachtig wordt ingezet. Zoals bijvoorbeeld wanneer de zang begint van Volte Face met 'I have spent all my previous life.....' en natuurlijk overduidelijk met Concieving You maar ook met I turned You Down. Maar ook het gitaarwerk on combinatie met het toetsenwerk wat vooral ontzettend sterk is op de titeltrack.

Het is inderdaad wat harder en neigt meer naar de metal kant hier en daar, voorzien van wat grunten, hier en daar maar daar staat toch echt tegenover dat het album ook veel atmospherischer is en veel meer sfeer heeft. Ik denk omdat de prominentie van de toetsen meer naar voren is geschoven.

Beste nummers : Volte-Face / Second Life Syndrome & Before.

Riverside: fantastische ontdekking. Dit zou wel eens hun beste kunnen zijn al komen ADHD en OOM dicht in de buurt en ik realiseer mij net het komisch effect van de afkorting die anno domini high definition geeft. Artificial smile is een zwak nummer maar wat zijn before, dance with the shadows en second life syndrome toch geweldig. Ik zou haast euforisch worden om het feit dat Mariusz Dadu ooit beslist moet hebben een gitaar op te pakken

In het kader van het komende concert in 013 (als nieuwkomer wordt dat mijn eerste optreden van Riverside) dit album voor het eerst sinds tijden weer eens gedraaid, enigszins huiverig want ik herinner me dit als een geweldige plaat... en gelukkig staat hij nog steeds als een huis. Afwisselend, geïnspireerd, lekker stevig en zeer kleurrijk, geweldige melodieën, superbe gitaarwerk (die laatste minuten van het titelnummer!), meeslepend van de eerste tot de laatste minuut, met de eerste vier nummers van het album als hoogtepunt maar in de laatste vijf verder geen zwakke momenten. Voor mij een hoogtepunt binnen hun oeuvre.

Ik mag aannemen dat je geen fan bent van het drumwerk van Keith Moon? Of Danny Carey?

Vooral met termen als 'dit soort breaks zijn verboden' moet je niet strooien. NIKS is verboden in de muziek, er zijn geen regels. Wel kan je betwisten of iets smaakvol is. Ik vind het drumwerk hier overigens enorm meevallen. Helemaal niet overheersend. Maar dat komt ook omdat ik de drums (evenals de bas) niet als ritmesectie beschouw, maar als melodisch instrument. Dan luister je er ook heel anders naar.

Ja, en dat is niet zo een enorm goede drummer, maar dat staat los van de dubbel-bass-tom-fill van Riverside. Veel te druk en hoogst irritant. Nergens voor nodig dubbel-bass in rock-muziek.

Overigens is het gitaarwerk echt om te smullen. Met name de solo's.

Hier ben ik het helemaal niet mee eens. Ik vind zulke agressie op de drums soms werkelijk heerlijk.

Ik denk eerlijk gezegd niet dat ik het met jou zou kunnen uithouden in een band.