Riverside - Second Life Syndrome (2005)

Ik ben juist drummer. en gebruik nooit dubbelbass...

Maar ik ben ook jong geweest en op zoek heftiger en harder.
Maar ik ken geen enkele band van de afgelopen jaren die het me in dank had afgenomen als ik dubbel-bass zou gebruiken. In metal prima, maar in rock zit je alle andere muzikanten in de weg.

Dan zat je in de verkeerde bands.



Ik stuur wel een DM voordat we offtopic gaan.

Met triest laat Riverside weten dat Piotr Grudzinski overleden is...

Shit wat vreselijk zeg. Man met de rappe vingers en die heerlijke solo's. Bizar. Doodsoorzaak?

Ik wil dit niet geloven.... voor mij vanavond allleen nog maar luisteren naar Riverside en zijn fantastische gitaarspel---

Werd niet gezegd. Zal misschien wel duidelijk worden in de loop van volgende week. Spijtig, want ze waren bezig met iets nieuws. Zo lieten ze het ons toch raadselachtig weten vorige week.

Verschrikkelijk nieuws. Voor de familie en vrienden, de band en natuurlijk ook voor ons fans...

Een hommage aan de gitarist van een van mijn favoriete bands.

Riverside - Second Life Syndrome (Reality Dream DVD) - YouTube
Live Second Life Syndrome van de DVD Reality Dreams

Verk(n)ocht!

Wat zijn je favoriete songs nu Alicia?

Daar is het nog wat te vroeg voor, maar Second Life Syndrome vind ik alvast erg mooi!

Zeker een hoogtepunt voor mij ook... Piotr Grudziński op zijn best op de gitaar... zo blij dat ik dat meerdere malen live heb mogen meemaken

Ook mijn favoriete Riverside-plaat, en ik heb als recente liefhebber deze band helaas maar één keer live mogen zien, een jaar geleden in TIlburg. Gelukkig heb ik de bij die gelegenheid gekochte live-DVD nog (waarop trouwens goed te zien is dat naast Grudzinski ook drummer Piotr Kozieradski een niet opdringerige maar wel geweldige bijdrage aan het totaalgeluid levert).

Het lijkt wel eeuwen geleden dat ik alleen dit soort muziek hoog in mijn vaandel had staan, maar met dit album en nog een aantal schitterende albums van andere, recent ontdekte, artiesten zal Second Life Syndrome een meer dan welkome aanvulling in mijn bescheiden collectie melodische rock- en metal albums gaan worden. Alle groepen, die verder in dit draadje genoemd worden, ken ik alleen van naam en van sommigen een enkel album, dus heb ik weinig tot geen referentiemateriaal. Behalve dan natuurlijk van grote favoriet Pink Floyd. Maar misschien op wat 'echoes' na, hoor ik niet teveel Pink Floyd. Het geluid is verder prachtig, er wordt melancholisch mooi gezongen en het bevat niet téveel gefröbel, niet téveel metal en het is toch lekker stevig op z'n tijd. En dan spijt het mij zo dat zo'n fantastische gitarist er niet meer is en dat ik hem nooit meer zal horen op eventuele nieuwe albums in deze erg mooie stijl.

Zelfs de 'oerschreeuw' vind ik heel stijlvol!

De grote toppers voor mij zijn Second Life Syndrome en het schitterende I Turned You Down.

De top 10 van Alicia wordt alsmaar diverser en dynamischer!
Hoppa... deze Riverside is de notering waard! Tsjonge, wat een mooie muziek!

[quote]Alicia schreef:
De top 10 van Alicia wordt alsmaar diverser en dynamischer!
Hoppa... deze Riverside is de notering waard! Tsjonge, wat een mooie muziek![/quote

Prima keuze. Nu je de Riverside albums hebt gehad is Sylvan - Posthumous Silence (2006) mogelijk iets voor je. Zang is wat melodramatischer maar erg de moeite waard. 5* voor mij althans.

Broem. Zo jammer dat ik maar één top 10 kan maken. Of dat er maar 10 nummers in een top 10 gaan...hahahaha! Gaat altijd ten koste van een andere favoriet. Ik ga dadelijk deze Sylvan horen, bedankt!

Paradox van de keuze Ben benieuwd wat je van Sylvan vindt. Prachtig album. Iets 'softer' dan Second Life maar erg goed.

We gaan het horen!

Deze band is momenteel mijn openbaring van 2018 en deze plaat daarbij het (voorlopige) hoogtepunt. Lijkt mij overduidelijk een kandidaat voor de album top 250.

Nu ik deze zo nog eens onder de loep neem, is het eigenlijk niet zo het drum-spel wat mij enorm stoort, maar de manier waarop de drums in de mix staan. Hetzelfde geldt eigenlijk voor de gitaarsound.

Toen ik deze band ontdekt, zo een 15 jaar terug was ik eerst lyrisch, daarna weer niet, daarna weer wel, en nu soort van neutraal.

Ik vind de songs hier en daar erg fijn, de riffs, maatsoorten en gitaarsolo's ook, maar de sound is erg volgepropt en er mist dynamiek. De sound is zeg maar erg vermoeiend. Maar ik denk ook dat het komt, dat de band hier nog in een begin-fase zit, en niet veel goed voor een goede studio en producer.

In het verleden heb ik veel lelijke dingen gezegd over de drums, dat had anders verwoord moeten worden. Maar ik vind de drumsound nog steeds erg lelijk, maar daar kan de drummer weinig aan doen, denk ik dan maar. De bas (bijvoorbeeld in I Turned You Down) klinkt dan weer erg blikkerig, wat jammer is, want in de kern is het een erg fijne semi-ballad, in de stijl van Vanden Plas.

Soms ontgroei je ook een genre en een band. Ik waardeer een aantal platen met een 0,5* omhoog en laat de oude platen voor wat ze zijn. Ik ben wel benieuwd naar hoe ze nu inmiddels zijn gaan klinken.