CYNE - Time Being (2003)

De opvolger ontdekte ik eerst en daar ben ik totaal lyrisch over, dus ook maar eens deze aangeschaft. Wederom een topplaat van Cyne. Alles klopt en pakt je bij de strot om je een album lang niet los te laten.

4,5 ster.

Hip-Hop, het is een genre die ik eigelijk een beetje uit het oog verloren ben. Vroeger luisterde ik niets anders. Nas, Wu-Tang Clan, Outkast, Eazy E, Ice Cube, N.W.A., 2pac, The Notorious B.I.G. en nog veel meer. Dat waren vroeger mijn favoriete artiesten. Na een tijdje is mijn liefde voor Hip-Hop een beetje verloren gegeaan en ben ik steeds hardere muziek gaan luisteren, tot ik zelfs aan de Death Metal was geraakt. Natuurlijk heb ik nog altijd respect voor goede Hip-Hop albums, en dit is er zeker één.

Het is al een lange tijd geleden dat ik me heb verdiept in een Hip-Hop plaatje, maar deze opzoeken was zeker een goed idee. Wat een fantastische plaat! Ik heb vernomen dat er twee versies zijn van dit album, en ik heb ze dan ook alletwee opgezocht, zodat ik zeker niets zou missen. De versie die ik het beste vindt, is die met 14 tracks en Steady erop.

De beats op dit album zijn werkelijk waar fenomenaal. Zo aangrijpend, het doet me echt iets! Fantastisch gebruik van samples, die het geheel echt wonderbaarlijk mooi maakt. Echt perfecte producties. De flows van de rappers zijn ook zeer goed, zeer fijne stemmen om naar te luisteren en nergens over de top. Tekstueel weet dit album mij ook zeker te bekoren.

Favoriete nummer is zonder twijfel Steady. Maar nummers zoals Self Examine, Nothing's Sacred, Papermate, ... zijn ook zeker voor te smullen. De interludes zijn niet storend op dit album, en de speelduur is net perfect. Niet te lang, wat er voor zorgt dat je aandacht het hele album lang erbij blijft.

als ik eerlijk ben vind ik dit album dikker dan water for mars
mijn tracklist is identiek aan de ene die hier gedropt is behalve dan dat due process volgens mij due progress moet zijn... mja

de intro begint al lekker met de hele message van CYNE, de uplifting, positive vibe is dan ook te vinden over t hele album

het album begint heerlijk met nothing's sacred, waarbij n lekkere voicesample wordt gecombineerd met dikke drums, heerlijk rustig "chill" nummer is dit. De MC's doen ook zeker niet onder voor de beat.

dan komt Papermate met n gruwelijke beat. ik vind hier dat de MCs duidelijk worden outshined door de beat. misschien niet lyrisch, maar qua stem, flow en dat soort dingen zijn ze nog niet zo super in deze tijd en is t jammer dat deze gruwelijk mooie beat eigenlijk verspild wordt, nu wil k niet zeggen dat k de vocals slecht vind, maar ze kunnen simpelweg niet tippen aan de beat, had liever Canibus hierop gehoord, hele song deed me ook n beetje denken aan t rip the jacker album van Bis

Steady brengt weer een overweldigend goede vibe met weer een heerlijk voicesample, prachtig ook hoe t nummer overgaat van intro tot couplet, t sample krijgt drums eronder, enkele bars verder hop, boem pats, die kerel start zn verse. heerlijk hoe je erin wordt gezogen. De MCs zijn lyrisch ook zeker heel netjes hier,

dan n korte interlude waarbij k telkens weer mn hoofd moet bewegen op de richting waar de kicks en snares vandaan komen, ook heel dope sample hier, niet al te complex, maar t is gwn lekker rustig en t stoort me totaal niet om dit tussen twee nummers in ff te luisteren

dan start 400 years revisited, deze beat is wel oké... de MC's brengen toch eigenlijk de meeste kwaliteit in dit nummer, met serieuze onderwerpen als racisme en slavernij, kan echt genieten van Cise Star en Akin hier.

Samura's optich vind ik qua beat GENIAAL, dit was ook het eerste nummer wat ik hoorde van CYNE, dat sample is zo rustig, ik luister hem nu en geniet weer helemaal mee. qua tekst is t ook echt heel netjes:


hier kan ik echt van genieten

dan komt first person, wat ook weer zo'n super rustige chillbeat heeft. en lyrisch zit 't ook weer prachtig in elkaar, de breaks zijn ook heel netjes, klinkt ook heel dik als de MC's er overheen rappen, zonder de volledige drums, geeft n goede "feeling" mee, sample bij de outro is ook heel netjes =]

dan de interlude die k toch vaak wel oversla eigenlijk... k weet niet, vind deze niet zo lekker klinken eigenlijk

nu komt self exam om de hoek kijken en de beat vind ik wel leuk om te luisteren, maar hier moet ik toch meer luisteren naar de tekst, eerste couplet is n dikke storytelling
"I had no toys, was forced to be creative" opzich niet zo'n superline maar om een of andere rede blijf k die onthouden, de hook klinkt ook wel lekker met de panning

Due progress (of zoals t hier wordt genoemd: due process) is ook weer n lekkere track met n leuke voicesample en n beetje uptempo klassieke mobb deep achtige drums, ook al geven ze n totaal ander gevoel mee, ik merk de overeenkomsten. de hook is ook weer heel duidelijk met de positieve message, die we gewend zijn van CYNE.

Free is een van de weinige nummers waarbij ik de productie eigenlijk een beetje te kort vind komen, alhoewel de tekst ndan echt geniaal is

Hello playin' the cello? Nah I got percussion
my heart beat heavy and bass give you concussion
my soul grown deep like rivers now ain't that somethin'?
Don't come too close mind under construction.

vooral die laatste vind ik geniaal verwoord

out of time is n heerlijke track om mee af te sluiten en daarna in slaap te vallen (ook al komt er nog n outro, en ja... ik luister deze vaak in mn bed voordat ik ga slapen xD), de vocals hierop zijn ook echt rustgevend en k krijg nu alweer slaap alsof iemand n slaapliedje zingt... heerlijk nummer

dan vind ik eerlijk gezegd de outro klinken als n intro, het klinkt echt als n wakker word nummer naar mijn mening xD

conclusie: het is qua productie, qua vocals, qua tekst, een heerlijke CD ook al is t zo nu en dan een beetje amateuristisch afgemixt, maar dat bederft de pret bij mij in ieder geval niet =]

5/5*

De Arthur-Recensies deel 18: once a rockist…

Ik begin zo langzamerhand te vrezen dat het nooit écht wat gaat worden tussen hiphop en mij. Waarom? Wel, neem nu deze plaat. Op zich zit dit gewoon heel erg goed in elkaar: goede beats, goed geproduceerd, goede raps. Ik hoor het allemaal wel, maar het gaat op één of andere manier totaal langs me heen. De sfeer is behoorlijk laidback (let wel: op de teksten heb ik nooit goed gelet) en daar hou ik normaal gesproken wel van, alleen dus niet bij hiphop. Dan vind ik het echt saai worden.

Het is vooral als ik dit album (of zowat elk hiphopalbum for that matter) in één geheel probeer te luisteren dat het mis gaat, en ik dus volledig afgeleid raak. Zelfs een relatief kort album als dit is nog te lang voor mij. Zo af en toe een los nummertje kan ik veel beter hebben. Want neem nu een song als First Person. Dat is eigenlijk een behoorlijk goed nummer, met die mooie piano enzo, maar tegen de tijd dat het op Time Being voorbijkomt ben ik het allemaal al een beetje zat. Sowieso vind ik niet dat hier een écht slecht nummer opstaat. Het ligt aan mij jongens, ik raak gewoon snel uitgeluisterd op hiphop. Vanaf Steady begint mijn aandacht echt te verslappen.

Nu is dit niet zozeer een recensie als wel een lang uitgevallen ‘sorry maar dit is niet echt mijn ding’-bercht. Maar eigenlijk hoef ik mij niet echt te excuseren. Ik heb het tenminste geprobeerd, en ben niet teruggevallen in stereotype clichés die de meest rockfans gebruiken bij het beluisteren van hiphop. Toch iets om trots op te zijn als je sommige commentaren bij youtubefilmpjes eens doorneemt