Hawkwind - P.X.R.5 (1979)

een van de leukere albums van hawkwind.

hawkwind is trouwens in november in de melkweg te zien!

*3.5

verhoginkje naar 4,5*

een heel goed album eigenlijk, geen een nummer valt in het niets, elk nummer heeft iets, jammer van de (naar mijn mening) een beetje sfeerloze cover.

hawkwind live was erg goed, en niet in de melkweg maar in het patronaat (haarlem), erg goede show! robot van dit album werd gedaan!

4,5* dus

Echt jammer dat deze plaat zo'n lage quotering krijgt, het is omdat er 1 lage stem tussen de weinige stemmen zit. Het is een zeer afwisselend album, Death trap is de perfecte opener, Jack of Shadows is meer pop met een prachtig middenstukje. Dan de typische spacerock van Hawkwind met Uncle Sam. Dan zijn er 2 Dave Brock-nummers, heel vreemd, zeker Life Form. Robot is ook knap en de stem van Robert Calvert past er geweldig in. De overgang naar High Rise is mooi, een super relaxed nummer met de bas van Adrian Shaw op de voorgrond, mijn topper van deze plaat. P.X.R.5 tot slot is een voorproef naar Levitation toe, vrij agressief, knap gedaan. Ook de coverprent vind ik knap en strak, ik heb het album 2 keer op LP, 1 nieuwe(re) en dan de 'originele' die ik later vond. Het is een zeldzamer album op LP. Dit album staat in balans met Quark, Strangeness and Charm. Iets beter dan Astounding Sounds om het over de 3 'Calvert'-albums te hebben.

Ook deze plaat als vijftal opgenomen: Calvert/Brock/House/King/Shaw wat een ontzettend goede line-up bleek. Hawkwind zat in deze periode meer in de New Wave/Punk dan in de jamrock/psychedelische rock. Wellicht dat dat ervoor zorgt dat oude Hawkwind-fans er moeite mee hebben.

Hoedanook, de gortdroge productie, de uitstekende songs en de energie waarmee het gepresenteerd wordt, maken dit voor mij wel een erg lekkere plaat.

De nummers zijn voornamelijk van 1977-1978, maar de plaat is in 1979 uitgegeven. Dus de nummers dateren eigenlijk van vóór hun Hawklords-naamverandering, maar de release is pas ná Hawklords/25 Years On, wat het een beetje verwarrend maakt. Deze plaat moet je dus zien in het verlengde van Astounding Sounds en Quark Strangeness and Charm.

Via Hawklords kwam Harvey Bainbridge bij de band, en hij zal tot 1991 blijven. Maar hier speelt Adrian Shaw nog mee.

Nog even over de sound van deze plaat: ik vraag me trouwens af wat New Wavers hiervan vinden.

Er kleeft inderdaad een postpunkachtige feel aan deze plaat. Vooral Death Trap en het waanzinnige Robot lijken voorbodes te zijn voor waar Killing Joke mee aan kwam zetten op het debuut. Ik ben natuurlijk geen new waver volgens die hard wavers. Maar dat weerhoudt mij niet van het geven van een mening hierover.

Hawkwind valt met nummers als Uncle Sams on Mars, Infinite en High Rise ook erg terug op de oude vertrouwde ruimtereisgeluiden. In die zin is P.X.R.5.9. een plaat met meerdere gezichten.

Gewoon een prima album die zo op de grens van het jaren 70 geluid en het nakende 80s geluid balanceert.

Een veelzijdige en erg plezierige plaat, dus. En zwaar ondergewaardeerd eigenlijk.

Nu is Levitation echt mijn favoriete plaat van de band, maar ik ben dan ook een onverbeterlijke classic rocker. In die zin is deze plaat veel moderner dan het wat oudewets-klinkende Levitation.

Had Hawkwind deze sound vast gehouden dan hadden ze meer die jaren 80 kunnen overleven, maar aan de andere kant, is aan één sound vasthouden ook weer zo saai.

Nu ik deze ook zo zit te luisteren, vallen die ontzettend gave baslijnen van Shaw me weer op, en dan met name die battle tussen viool, drums en basgitaar in het titelnummer is wel echt progrock op erg hoog niveau. Kansas eat your heart out....

Termen als overgewaardeerd of ondergewaardeerd waag ik mijzelf niet aan. Een ieder beleeft het voor zich natuurlijk. Wel zie ik maar één onvoldoende in de lijst en die is van iemand met een Kiss-avatar. Verder is dit deel van Hawkwind niet superbekend dus dat zal ook wel meespelen.

Overgewaardeerd en ondergewaardeerd zijn prima termen, vind ik. Als je ze goed inzet, kan dat best. Anders moeten we ze uit het woordenboek schrappen.

Ben wel op de hoogte dat Amerikaans-sprekenden (en dan vooral op youtube) elke band/artiest de 'most underrated xxxxx ever' vinden. Daar moet ik vaak om lachen. Maar hier op Musicmeter vind ik Hawkwind best ongewaardeerd, maar dat komt ook wel door het aantal users en de nadruk op 90's alternatieve rock hiero. Maar als je dan ziet hoeveel aandacht die andere spacerockpioniers (Pink Floyd) krijgt, dan blijft Hawkwind (en misschien Gong) toch wel wat achter.

Dit soort platen zie je vaak pas berichten als iemand 'm eens oppikt uit een tweedehands bak. En dat is ook allerleukst, want juist dit soort platen zijn een cadeautje om te vinden in een tweedehands bak.

Inderdaad een lekker plaatje van Hawkwind. En daarom ook ondergewaardeerd. "Infinity" vind ik het mooiste nummer. Het is inderdaad een plaat met 2 gezichten. Die met de punk-/new wave-invloeden zoals bij het album "25 Years" (denk er het orgeltje van Dave Greenfield bij en voilá: The Stranglers!) en die van de spacerock as we know it. Hawkwind doet wel aan recycling van melodietjes, doch storend is dit niet.