James Carr - You Got My Mind Messed Up (1967)

Hou je van Soul, dan moet je deze plaat absoluut eens luisteren (je ken 'm ook blind kopen)!

Blind kopen kan je deze zeker. James Carr is een topzanger en muzikaal zit het allemaal meer dan dik in orde. Geen slecht nummer te bekennen.

Alle Otis Redding fans kunnen deze met een gerust hart aanschaffen. En alle andere muziekliefhebbers ook. Dit is echt een fantastische soulplaat die het verdient om door meer mensen gehoord te worden. Ik blijf hem maar draaien.

Zoals Reijersen al zegt, geen slecht nummer te vinden.

Heb ik blind gekocht toen ze hem draaiden in Concerto.
Met de voor mij definitieve versie van Dan Penn's ' Dark End of the Street'.

Blind gekocht op vinyl bij FunkyHarlemRecords in Haarlem, en dit is gewoon te gek. De man heeft een schitterende stem.

Ik schreef al bij The Complete Goldwax Singles van James Carr, dat als een song maar een beetje aardig is, James Carr er met zijn fantastische Southern Soul stem iets heel moois van maakte. Dat is hier op zijn debuutalbum You Got My Mind Messed Up ook goed te horen. Wow, wow, wat staat er weer veel moois op dit album.

De helft staat ook op die singleverzamelaar, want stond op de 3 singles van dit album A- of B-side. Maar dit is dus de originele LP in de echte volgorde, aangevuld met nog 6 fraaie nummers. Goed voorbeeld is het LP nummers I'm Going For Myself: werkelijk prachtig! Maar ja, verderop kom je Forgetting You even tegen: wat een gigant van een Southern Soul Ballad. Beter bestaat niet.
Alles bij elkaar kan je toch wel spreken over één van de beste Soul albums ooit uitgebracht.

Op de heruitgave van Kent krijg je er ook nog eens 12 'killers' bij (zoals achterop staat), waarvan een aantal nummers nog nooit eerder uitgebracht. Gelukkig maar, want hierna volgde in de jaren '60 / '70 nog maar één ander (ook geweldig) album: A Man Needs A Woman. De weinige albums en moeizame optredens hadden te maken met het feit dat door het succes zijn bipolaire stoornis opspeelde en dit is mede een verklaring voor het toen geringe succes van deze briljante artiest die nu meer en meer gewaardeerd wordt.

Toen ik hier las dat deze meneer te vergelijken is met mijn grote held Otis Redding MOEST ik wel gaan luisteren en het heeft mij niet teleurgesteld. Inderdaad geen slecht nummer te vinden op deze plaat. Dit smaakt naar meer!

Blijft goed deze. Vind het gek dat zo weinig mensen het kennen . Op feestjes zet ik het weleens op en iedereen vraagt zich dan af wie het is. Beste soul plaat die er is. En eerlijk gezegd beter dan Otis.

Hierboven bespreken we een andere Goldwax topper van Carr al uitgebreider. Dit album doet er zeker niet voor onder.
1. Pouring Water on a Drowning Man – die rasp in zijn stem en de blazers passen zo goeds bij elkaar zeg!
2. Love Attack – wat een heerlijke beleving heeft deze man toch in zijn stem zeg!
3. Coming Back to me Baby – gooit er juist wat meer tempo tegenaan. Dit beheerst hij ook super goed.
4. I Don’t Want To be Hurt Anymore – De pijn is voelbaar in de stem van James
5. That’s What I Want to Know – de swing is hier weer volledig terug. Wat energie krijg je hier van.
6. These Ain’t Teardrops – wat een soul in zijn stem. Je krijgt bijna letterlijk een kijkje in zijn ziel.
7. The Dark End of the Street – een hele grote klassieker die nog steeds niet aan kracht heeft ingeboet. Prachtig nummer dat je simpelweg raakt.,
8. I’m Going for Myself – de melancholie blijft nog wel even doorgaan, al spreekt er ook kracht uit dit nummer
9. Lovable Girl – en wat een lovable song. Behoort tot de top van zijn repertoire
10. Forgetting You – en als we het dan toch over de top van zijn oeuvre hebben, dan kan deze er ook nog wel bij.
11. She’s Better than You – schreeuwt het er nog even goed uit
12. You’ve Got my Mind Messed Up – dit nummer kan zich zonder twijfel meten met de eerdere klassieker. Prachtige song.

(bron: Opus de Soul)

Heeft,voor mij dan toch,niet dezelfde grote naam als Soul grootheden gelijk Otis Redding of Sam Cooke maar na You Got My Mind Messed Up een aantal keren gedraaid te hebben blijkt James Carr hier in niks onder te doen in vergelijking met het beste werk van de eerder genoemde heren.
Dat kan eigenlijk maar twee dingen betekenen ; You Got My Mind Messed Up is een ééndagsvlieg maar dat kan ik me bijna niet voorstellen,of het is slecht afgelopen met de fantastische zanger James Carr.Hoe dan ook deze plaat heeft alles van een soulklassieker en zal bij mij nog zeker gaan stijgen qua waardering.

Het leven verliep helaas vaak slecht met James Carr dankzij heftige psychische problemen. Door de stress bij de succesvolle start van zijn carriere bijvoorbeeld, waar ook nog deze klassieker bij hoort:
James Carr - A Man Needs a Woman (1968)

Dit album snijdt recht door je hart. Onvoorstelbaar hoe hij zijn diepe pijn eruit gooit op dit ijzersterke album.

Het beste Soul album ooit naar mijn mening! James Carr wordt helaas vaak vergeten in lijstjes, of erger nog : mensen die zich niet zo verdiepen in Soul kennen hem vaak niet.

Voor mij is hij toch één van de beste Soul zangers ooit. Een mooie, diepe, warme stem, en wanneer hij uithaalt heerlijk rauw.

Wat betreft dit album : er staat voor mij géén slecht liedje op. Van begin tot eind is het genieten. The Dark End of the Street is Misschien wel mijn favoriete nummer ooit. Een geweldig mooie uitvoering van James Carr.

Otis Redding of James Carr blijft voor mij moeilijk kiezen, maar qua album is dit ook mijn favoriet.

Een fe-no-me-naal album!

Soul, zoals Soul bedoeld is. James Carr heeft een mooie, diepe, warme stem en wanneer hij uithaalt komt er een krachtig en rauw stemgeluid uit zijn gouden strot. Het blijft eeuwig zonde dat hij door persoonlijke problemen maar zo weinig albums heeft gemaakt.

Er zit voldoende afwisseling in dit album. Swingende uptempo tracks, maar ook gevoelige en rustige Deep Soul tracks.

The Dark End of the Street, These Ain't Raindrops en de titeltrack van het album ( You've Got My Mind Messed Up ) zijn mijn favoriete tracks van dit geweldige album.

Dacht ik met Otis de King of Soul gevonden te hebben, kruist deze artiest mijn pad..

The Dark End of the Street kende ik al wel, een fenomenaal nummer. Vreemd dat ik op basis daarvan nooit dieper in het werk van James Carr ben gedoken, al is dat nu naar mijn verblijding wel gebeurd. Want wat een prachtige songs staan op dit album, wat een inleving, wat een intense vertolkingen van Carr! Ook de instrumentale begeleiding is fantastisch; de aaibare swing van de rhythm & blues wordt hier op geweldige wijze gecombineerd met de zwoele, diepe bressen die de allerbeste soulmuziek weet te slaan.

De opvolger van dit album zal ook gauw volgen, vermoed ik. En deze zal ik ook zonder twijfel nog meer gaan beluisteren, want uit puur enthousiasme (mooi toch, hoe dat kan gaan bij zo'n "ontdekking"?) gooi ik er gewoon de 12 bonustracks die aan de reissue uit 2002 werden gevoegd achteraan!

Ik begin met een ruime 4 sterren, kans op verhoging is erg reëel.