Paul Weller - As Is Now (2005)

hier kijk ik echt al maanden naar uit.

een logische stap als je naar zijn ''under the influence'' album album luistert, maar dit is toch echt een beetje te jazzy voor mij. het is niet slecht maar totaal niet mijn smaak. Toch zijn from the ''floorboards up'' en ''Come on/let's go'' twee heerlijke Weller klassiekers. 3*

voor "een ouwe lul" helemaal niet slecht! leve the Jam!
Maar klinkt af en toe ook wel lekker naar z'n oude band Ocean Clour Scene.... klasse plaat voor de "Mart Smeetsen" onder ons

grtz e

zn oude band ocean colour scene?

Heb zelden een cd zo snel na release gekocht, maar ja...ik moet natuurlijk wel de nummers een beetje in mijn hoofd hebben tijdens het concert vanavond.

Mijn eerste indruk is dat het een sterker, uitgebalanceerder en gevarieerder album is dan bijvoorbeeld Heavy Soul en Illumination. Het nodigt in ieder geval direct al uit tot meerdere keren beluisteren. Weller heeft duidelijk teruggegrepen naar de diverse perioden uit zijn lange en brede carriere, bij het schrijven van deze songs. En dat doet het album veel goed, naar mijn gevoel.

Nu eens kijken hoe de nummers live gaan bevallen.

ja, steve craddock en damon minchella van ocs spelen al sinds jaar en dag in weller zijn begeleidings band, maar weller heeft toch echt nooit in ocean colour scene gezeten.

en?

Oeps, sorry dutchman...was deze plek even vergeten. Ik heb wel mijn recensie onder de concertlijn gezet...maar voor de liefhebbers hier alsnog:

Eindelijk was het zover: na twee eerdere bezoekjes aan Paul Weller in de HMH en Vredenburg zou het nu allemaal plaatsvinden in Paradiso. Met Paradiso heb ik pas een paar maanden geleden kennis gemaakt (Nitin Sawhney) en dat was een directe voltreffer. Wat is dat een lekkere zaal: niet te groot, intiem, prima geluid, sfeervol uiterlijk.

Al heel snel bleek dat de band, die Weller om zich heen heeft verzameld staat als een huis. Superstrak spelend, zodat The Man Himself alle ruimte krijgt om uit te blinken. En dat doet 'ie nog altijd met een enorme energie en kracht in zijn songs. Van de meer bekende songs (bij het grote publiek) speelde hij enkel: You do something to me, Wild Wood, Shout to the top en A town called Malice. Verder ruimte voor de nieuwe plaat (pas enkele dagen in de winkel in Nederland) en een keur van songs uit zijn inmiddels indrukwekkende solo-arsenaal.

Het concert zou in totaal twee uur duren, opgeknipt in een deel van anderhalf uur en een van een half uur. Slechts onderbroken door een pauze van vijf minuten. Even leek er nog een tweede toegift te komen, maar helaas ging dat niet door. Het is de mannen vergeven, aangezien ze in die twee uur echt zonder enige schroom voluit zijn gegaan.

Hoewel ik wil waken voor de valkuil om het meest recente concert uit de herinnering ook het beste te vinden, moet ik hier toch echt die kant op. De HMH is kwa geluid en sfeer niet zo'n lekkere zaal en dat werkt ook door op de prestaties van de artiest. Hoewel Weller ook die avond uitermate professioneel zijn publiek wist te vermaken. In Vredenburg stond voornamelijk rustiger werk centraal (met name de toen net verschenen cover-plaat Studio 150) en werd het toch vooral een luisterconcert. In Paradiso werd het echt een uit-je-dak-concert.

Top!!!!

Wat een plaat, ik hoor op deze plaat soul , funk, rock, pop. En meneer Weller kan ook een rustig nummer schrijven (pan, fly little bird, the start of forever) dat mij tot het diepste raakt. Ook het eerste nummer is prachtig. Prachtplaat. Nu al een 4, gaat nog stijgen denk ik.

Wat een geweldig album! Zit al wekenlang in mijn cd-speler en zal er nog een tijdje inblijven ook.
Met elke luisterbeurt wordt duidelijker hoe sterk deze verzameling songs is.

Heb hem nu nog eens opstaan en ja, zoals met veel ander werk van Weller wordt het naarmate de tijd vordert eigenlijk alleen maar beter.
Alleen iets te veel vulling naar mijn mening, niet dat het ergens slecht wordt maar het dreigt soms een beetje langdradig te worden.
En de singles, waar voor de rest niks mis mee is, vallen een beetje uit de toon m.b.t. de rest van het album.

Dit vind ik een van zijn betere platen. Heerlijke rock met een soulsausje overgoten. Prima band en sterke liedjes. Ze mag hij nog zeker 20 jaar door blijven gaan!

Wat een heerlijke cd! Ik vond het echt moeilijk om hier drie favoriete nummers uit te kiezen, want ik vind ze zo goed als allemaal uitstekend(alleen Pan is een beetje aan de zeurderige kant, maar wat is dat nou als je 13 toppers voorgeschoteld krijgt?). 4.5* maar ik sluit een 5* op termijn zeker niet uit!

En 't is een 5* geworden! (ik probeer zelfs een plekje te zoeken in m'n top10) Ik blijf em maar luisteren en telkens verwonder ik me er opnieuw over hoe goed dit toch allemaal in elkaar steekt. Zelfs Pan is helemaal naar me toe gegroeid.

Paul Weller was vroeger al een held, en daar is na al die tijd nog niets aan veranderd!

Ziezo, hij staat in mijn top 10!

En toch vind ik dat dit niet kan tippen aan andere platen als Heavy Soul, Stanley Road en Heliocentric. Ik snap het aantal stemmen en het stemgemiddelde hier dan ook niet. Als je dit mooi vind, check dan eens wat ouder werk van de man.

Ik vind dit een mooie plaat, maar geheel vrij van vullertjes vind ik hem niet.
4 sterren ****

Fantastische cd van Paul Weller maar dat zijn we intussen al lang gewend, kon ik maar zo gitaar spelen zoals hiij dat doet in start of forever en all on a misty morning

simpel een geweldige cd van hem weer.

Hij laat zien dat hij van alle markten thuis is.

Meesterwerkje van Paul Weller, schitterende artiest, style, goede stem, altijd vakwerk. Wordt weer tijd voor een nieuw album.

uitmuntende cd van paul weller die altijd kwalitatief hoogstaand is , de man kan echt alles , zoals alleen de allergrootsten

Heerlijk fris album klinkend van Weller, IMO zijn beste sinds Wild Wood. Afwisselend poppy en jazzy, maar altijd met een ondergrondje soul waardoor zijn nummers diepgang blijven houden. Deze gaat vast heel lang in mijn "nieuwe CDs" bakkie bivakeren ........... Nu op naar 22 Dreams ......

Zeker geen slechte plaat, maar geef mij toch maar zijn vroegere platen (t/m Heliocentric).

You're my mate!

Ontzettend sterk en afgewisseld album, de man lijkt voor mij met de jaren eigenlijk nog beter te worden.
Weller kan rocken, maar ook de ingetogen songs gaan hem goed af. Ik vind hem een puike aparte stem hebben.

Deze pas aangeschaft. Klinkt op het eerste gehoor heel afwisselend. met ook een mooi funky nummer (13)
Ben me aan het inluisteren met het oog op zijn concert in Utrecht donderdag 16 september.

Het was de voorganger van het unieke 22 Dreams. Wat dat betreft is dit album echter wat rommeliger samengesteld. Op 22 Dreams koos Weller ervoor om zoveel mogelijk één sfeer neer te zetten die het bijna een concep-album maakt. Maar op As is Now is het toch een beetje een ratjetoe waardoor dit album eigenlijk iets eigens mist.
Terwijl diverse individuele songs toch wel weer heel goed zijn. Paper Smile bijvoorbeeld, en Com on en All on a Misty Morning.
De zwakke nummers zijn de opvullertjes daartussen zoals From the floorboards up of I wanna make it Allright.

Bring back the Funk en The Pebble and the Boy zijn echter weer een goeie afsluiting zodat ie toch nog net tegen de 4 sterren aan komt te zitten.

Deze cd kocht ik een tijdje geleden en bevalt uitstekend. Zoals ik ook bij Wild Wood al schreef is de muziek netjes verzorgd en wordt er her en der geput uit verschillende genres. Vooral de meer rockende nummers komen goed uit de verf.

Tot dusver vind ik alleen 'Pan' een niemandalletje.

Ook I wanna make it Allright en Fly Little Bird doen mij weinig. Voor de rest een redelijk album, zeker niet zijn beste. Mooi begin met Blink and You'll miss it gevolgd door paper Smile. Je denkt....als dat zo doorgaat is dit wellicht zijn beste plaat, maar uiteindelijk toch niet.

Veelzijdig album van Paul Weller waar het vakmanschap vanaf druipt.De rocknummers zoals de opener Blink and you'll miss it hebben mijn voorkeur.GOED.

Dit was een echt "return to form" album na een stelletje middelmatige platen. Ik zit stiekum te hopen dat hij weer zoiets gaat uit de hoge hoed gaat toveren want Sonik Kicks vinnik ook weer een beetje magertjes, hij lijkt me een beetje vast te zitten in een formule.

Dat ik deze nog nooit had beoordeeld . Ik heb hem al vanaf de dag van de release en draai hem toch regelmatig . From the floorboards up is een heerlijke track en ook Come on / Let's Go hakt er lekker in.Heel erg toegankelijke plaat met catchy melodietjes en straf gitaarwerk. Weller blijft een klasbak . 4 en halve voor deze.

Hoewel As Is Now een voor Weller's doen vrij toegankelijke plaat is - de man experimenteert vrij weinig op dit schijfje - en de songs vrij weinig avontuur uitdragen, heb ik nooit een klik gekregen met deze worp.
Alsof Weller weinig zin had om nummers van extra lagen te voorzien, de arrangementen bewust klein heeft gehouden en terug wilde naar de basis.
Helaas heeft deze insteek op mij maar weinig indruk weten te maken. Hoewel de man eigenlijk nooit een slecht album maakt steekt er voor mij op As Is Now geen enkele song bovenuit.
Opener Blink and You'll Miss It en opvolger Paper Smile ademen nog enige urgentie en steken heel degelijk in elkaar. Na deze 2 songs gaat de plaat voor mij uit als de bekende nachtkaars en dat is jammer.
Slecht is het allerminst maar As Is Now vormt een van de platen in man's solo oeuvre die bij mij thuis het minst vaak op de draaitafel ligt en dat zegt ook wat.