Aphrodite's Child - 666 (1972)

Jaren geleden deze plaat ergens op de gok gekocht en tot op de dag van vandaag nog steeds geweldig de opening is zoooooo goed! 4,0

wow ik dacht dat ik redelijk ver was met het bemachtigen van (goede) prog rock, per toeval kom ik hier terecht en jezus wat is dit goed. Break en the four horsemen tot nu als favoriet.

Wauw wat een gaaf album zeg!!!
en wat een variatie aan genres in een album..
Ik denk dat ik dit wel het mooiste progrock album vind alleen al aan de vele landschappen aan geluid die op je af komen!!

jammer trouwens dat er zo weinig berichten bij dit super album zijn geplaatst

Soms laat mooie muziek zich moeilijk vangen in woorden. Daar heeft dit album duidelijk "last" van. Aan de stemmen zal het niet liggen die zijn terecht aan de hoge kant, dat zit dus wel snor. Laten we daar maar tevreden mee zijn. Een goede bekende van mij zei de ware woorden: "Geen bericht, goed bericht". Een wijze les die heden ten dagen nog van toepassing kan zijn.

Leuke reactie

Dit is toch wel een van de meest epische dingen die ik in mijn leven heb gehoord.
Soms net iets te gek voor mijn comfort, maar over het algemeen zeer goed. Vooral nummers als "Do It" en "The Beast" vind ik prachtig.
Op het laatste nummer, "Break", hoor je al die "Shoobwledeedeepapa..." daar zit Vangelis gewoon keihard te klooien.

Zeer sfeervol, moeilijk in een stijl te vangen. Four Horsemen is geweldig! Steviger rockend horen we Vangelis niet vaak. Ongeveer net zo rockend en goed als het gelijknamige nummer van Metallica...

Geniaal album, vooral voor diegenen die denken dat Roussos niet meer in huis had dan slappe hap als "My Friend the Wind". Duidelijk op bijbelse verhalen gebasseerd album, maar een van de beste prog rock albums die ik ooit gehoord heb. Meesterwerk dat te weinig mensen kennen. 5,0

Sfeervol, episch meesterwerk van deze Griekse baarden.

Voor in die tijd toch ook wel een belangrijk album. Verwacht absoluut geen Rain and Tears, Such A Funny Night achtige klanken. Als je dit gehoord heb en je zet daarna die nummers op zou je denken dat het een andere band is. De reden dat dit album niet de publiciteit heeft gekregen zoals meeste prog rock albums komt waarschijnlijk ook door die vorige nummers die wel bekend werden. Waar Aphrodite's Child een reputatie meekreeg als een soort pop beat bandje wat enige tijd (eind jaren 60) zijn succes gekend heeft. Die reputatie hebben ze gekregen en met het totaal andere 666 hebben ze niet het succes gehaald. Wat mij betreft geheel onterecht maar je kan het ook zien als een speciaal ondergewaardeerd jaren 70 album.

Wat betreft het album. Ik heb een pers uit ongeveer 1974 of misschien nog uit 1972. Het geluid klinkt nog steeds perfect. Waar mensen blij mee zouden zijn. Het begint al eigenlijk dreigend met de kreet "We've Found The System". De woorden nemen je mee en dan hoor je spontaan de klanken van Babylon. Dan wat rustiger Loud, Loud, Loud. En dan het prima The Four Horseman. De gitaar en drums zijn daar echt meesterlijk, een geniale plaat. The Lamb is dan de eerste echt instrumentale nummer, waar zowel gitaar en drums als de klanken van Vangelis opvalt. En dan komt het korte The Seventh Seal.

Dan komt het prachtige Aegian Sea wat de B kant in luid. Daarna volgen de kortere Seven Bowls en The Wakening Beast. Deze nummers zijn nou niet bepaald muziekvol (om het zo te noemen), maar brengen je goed in een sinistere sfeer van dit album met het duivelse nummer. Dan kan je zeggen dat het van Lamant die je naar The marching Beast brengt, het toch weer wat levendiger wordt. Naar een selectie van twee nummers the battle of the locusts en Do It. En dan weer wat gezang in the Beast. Geen Roussos maar dit keer drummer Sideras die het vocaal mag doen.

Kant 3 wordt geopend als een theatraal soort musical. Bij Seven Trumpets wordt je in ieder geval toe gesproken. Altamont en The Wedding of the Lamb hebben een lekkere sound waarvan het opvallendste afkomstig is van Vangelis. Capture of the Beast en dan het vocaal gebruik van gast Irene Papas op ∞ (Infinity). Beide totaal verschillende nummers. Die eerste maakt gewoon Capture of The Beast af op een nog dreigende manier. Dan het tweede wat zonder twijfel een dreinend duivels nummer is. Het geschreeuw van Irene Papas is zelden zo dreigend geweest met de drums op achtergrond. Dan komt Roussos weer aan het zingen toe met Hic Et Nunc. Die vind ik dan wel weer wat vergelijkbaar met het vorige Aphrodite's Child geluid, maar dat wil niet zeggen dat ik dit een mindere track vind. Voor mensen die sowieso net niet die 5,0 wilden geven snap ik nu want persoonlijk denk ik toch dat het vooral komt door kant 2 en 3.

Kant 4 begint met het langste nummer van 19 minuten: All The Seats Were Occupied. Een geweldig opgebouwd nummer, maar dan opeens kom ik totaal onverwacht terecht bij het geluid van The Four Horseman en andere nummers. Briljant nummer. En het einde met Break. Het enige nummer wat nog in de hitlijsten kwam. Een prachtig mooi nummer gezongen door Sideras. Die heeft een mooie stem en is evenals Roussos en Vangelis solo gegaan. Het grote publiek heeft hij nooit bereikt. Spijtig. Break is in ieder geval door hem een prachtige song.

Het album is door mij na een heeeeel lange tijd weer eens goed beluisterd. Het verraste me eigenlijk gewoon dat ik dit album zo goed vond. Dat wil dus wel zeggen dat ik 'm heel lang niet meer beluisterd heb. Maar goed fouten worden vergeven. Het avontuur van Aphrodite's Child is geëindigd in een meesterwerk.
5,0.

Mooie recensie Soundtracks

Zekers! Ken deze plaat ook goed, en herken veel wat je schrijft en wat ik niet herken is minstens zo interessant. Zin om weer s te draaien!

Pas aan het ontdekken, ben er bijna door en... Waauw!
Lang geleden nog zo'n mooie ontdekking gedaan! Het kriebelt om nu al meer quotering te geven, maar ga nog wat luisterbeurten afwachten.

Vandaag is het nieuws naar buiten gebracht dat Demis Roussos afgelopen weekend is overleden. Daarom deze plaat nog maar eens opzetten..

Domper! Maar ik doe mee...

Dat deed ik vorig jaar nog. En was een zeer prettig wederhoren. Vooral met Aegian Sea en Four Horsemen. Beter heb ik Demis nog niet horen zingen.

Valt me erg mee, er staat tussen de bagger ook nog wat goed in het gehoor liggende muziek op.

3 *

Zelfs metalfan.nl maakt melding van deze plaat en dat de progmettelaars Opeth erg onder de indruk waren van dit werkje. De four horsemen is iig een mooi nummer.

henk01 bagger? Daar kan ik echt niks van vinden op dit album, na het twee keer in zijn geheel te hebben beluisterd. O.k., er staan een paar tracks op die wat rommelig klinken, maar het album is in zijn geheel erg goed.
Dit album 666, staat ook bekend als 'The Apocalypse of Saint-John, en de muziek daarvan is gebaseerd op het boek 'De openbaring van Johannes', dat deel uitmaakt van de gehele Bijbel. Maar daarover is meer te vinden op nl.wikipedia.org/wiki/Openbaring_van_Johannes.

Over dit album gesproken vind ik het van het begin tot het einde goed. De beste nummers zijn naar mijn mening: 'Babylon', 'The Four Horsemen', 'All the seats were occupied' en 'Break', en het allerbeste nummer 'Altamont'.

Bagger lijkt me ook wat overdreven. Bij de eerste kennismaking kan alles wat moeilijker verlopen. Je hoort veel op uw afkomen. Maar naar mate de luisterbeurten zich opstapelen krijg je er toch een ander gevoel bij.

De thematiek trok me (uiteraard) wel aan maar ik weet niet of ik hier een stevige ontdekkingsexercitie van wil maken. Het is me war vermoeiend allemaal. Misschien komt het nog. Ik snap nu wel direct waar een band als Saviour Machine en paar klodders mosterd vandaan haalt.

Halfje omhoog. Ik ben dit album vaker gaan draaien en het is echt prachtig om dit te horen. Vooral 'The Four Horsemen' en 'The Aegian sea', 'Altamont', 'All the seats were occupied' en 'Break' doen het hem. THE AEGIAN SEA is misschien wel het mooiste nummer van het album, en bovendien is Vangelis met Aphrodite's Child in dit album de tijd qua muziek jaren vooruit. Met spreekstukken in de stijl zoals Ultravox en Marillion dat in de jaren 80 zouden doen.

Als metal liefhebber sprak mij deze plaat wel aan. 666, the number of the beast, four horsemen, nou ja je snapt em wel.
Ik heb geen idee of verstand van 60s of 70s prog rock of wat dit ook mag zijn maar gaaf is dit wel. Er gebeurt echt zo ontzettend veel op deze plaat dat het onmogelijk is om het allemaal goed te vinden maar eigenlijk van het begin aan neemt deze plaat mij mee in zijn verhaal en laat mij pas na de laatste seconde los en dat is echt wel bijzonder vind ik.
Ga er eens goed voor zitten, zorg ervoor dat je geen afleiding hebt en laat je volledig meenemen in dit waanzinnige spektakel

Heel bijzonder album dit. Er staan echt geweldige dingen op, maar ook enkele erg vreemde en voor mij zelfs onluisterbare dingen. Ik word van Infinity ongemakkelijk en na enkele minuten zelfs een beetje onpasselijk. Ik neem aan dat dit de bedoeling is, maar na een minuut of twee kan ik dat gehijg en gekreun echt niet meer hebben. Gelukkig wordt dit goed gemaakt met goede nummers als The Four Horseman, maar ook het lange All The Seats Were Occupied vid ik erg mooi. Ik ben er nog niet uit of ik dit nu goed vind, of alleen bijzonder. Dat moet toekomstige luisterbeurten gaan uitwijzen.

Toch leuk The Four Horseman in de Ford Kuga reclame. Maar nou ben ik het beu om er maar 20 seconden van te horen, dus daar gaat die! Zet m op Demis!

Lang geleden sinds ik opveerde bij de muziek van een commercial. Even dacht ik dat er wellicht eindelijk een modern popliedje was dat ik dus kan waarderen. Shazam aan en.... Aphrodites Child

Ik tel toch wel wat meer seconden hoor. Of heb jij t over een ingekorte versie van deze

Die is ook leuk. Maar ik zag m op tv en die duurde wel wat korter ja.

Het was één van de eerste singles in mijn bezit, Break van Aphrodites Child. En op de achterkant staat Babylon. Toen was elke single voor mij goud waard. Ik begon met een blauwe uitklapbare mono pick up van oerhollands fabrikaat. Die werd echter al rap vervangen door een simpel stereosetje. Deze single heb ik daarop veel gedraaid. Leuke herinneringen.
Voor dit album heb ik pas jaren daarna belangstelling gekregen. Toen Aphrodite's Child al lang niet meer bestond en de gloriejaren van Demis Roussos solo ook al voorbij waren. Een album met veel bijzondere nummers, een aantal erg kort, een aantal zeer speciaal, met ∞ als uitschieter. Het symbool voor oneindig.
Ook speciaal vind ik de vermelding in de 100 Greatest Albums of 1972 op plaats 79. Het album staat momenteel zelfs op 40 in de Best Ever Albums lijst van dat jaar.
4*

Vangelis R.I.P Dit was voor mij het mooiste album waar hij aan mee deed.

1973 was het jaar dat ik serieus naar popmuziek op de radio begon te luisteren, en nog steeds kan ik van een heleboel singles uit dat jaar opnoemen hoeveel weken ze in de top-40 stonden en wat hun hoogste positie was. Aan het eind stonden Angie, We were all wounded at Wounded Knee, Radar love, Blockbuster en Go like Elijah allemaal in de top-10 van meest succesvolle singles van dat jaar – kom daar nu nog maar eens om! De keerzijde van die muzikale medaille waren natuurlijk mensen als Freddy Breck, Vicky Leandros en Nico Haak, maar wat echt het aller-aller-allerergste was – wat regelmatig mijn plezier in die hele top-40 verpestte wanneer hij weer eens op nummer 1 stond – dat was Demis Roussos. Forever and ever, Goodbye my love goodbye, My friend the wind en Schönes Mädchen aus Arcadia – ongelooflijke kwijlmuziek, gebracht door een man die niet eens kon zingen, hoe konden zóveel mensen zó voor die pittoreske poncho van Griekse schapenwol vallen?
        Toen een vriend mij ongeveer twee decennia geleden dan ook een CD van godbeterehet Aphrodite's Child uitleende, had ik moeite om mijn gezicht in de plooi te houden. Really? Ik met een plaat waarop Demis Roussos zingt? Maar goed, om hem niet voor het hoofd te stoten nam ik de dubbel-CD toch maar mee, en zoals te begrijpen valt was minder dan een halve draaibeurt al voldoende om mij te bekeren. Na de plaat eigenlijk jaren niet meer te hebben gehoord heb ik hem nu toch ook maar zelf aangeschaft, en vanaf de eerste seconden zit ik weer gevangen in een audio-avontuur dat mij van het ene naar het andere uiterste voert, van pop naar rock naar spoken word naar experimenteel naar wereldmuziek naar performance-kunst, soms lekker schurend en soms naadloos in elkaar overlopend, en tussendoor zingt mijn eigenste Demis op een wijze en in een emotioneel register dat binnen het kader van dit album totaal anders is dan al die kleffe liefdesliedjes van vroeger.
        Is het vreemd dat ik vanwege de religieuze thematiek, de soms onheilspellende muziek en de Oosterse invloeden associaties krijg met de woestenij-setting van de verfilming van Jesus Christ superstar uit 1973? 666 is in ieder geval voor mij een vergelijkbare psychedelische ervaring. Nèt niet goed voor de volle 5***** omdat ik naar ∞ echt niet serieus kan luisteren, en dat regelmatige terugkeren van fragmenten van eerdere nummers in All the seats were occupied gaat op een gegeven moment ook vervelen (terwijl de muziek zèlf van dat nummer juist heel mooi is).
        Overigens is mijn 2CD (nog in zo'n ouderwets dubbel-doosje dat je volgens mij tegenwoordig niet meer tegenkomt) gemasterd door Hans Brethouwer, een naam die misschien niet meteen een belletje zal doen rinkelen, maar ikzelf herinnerde me meteen dat hij ook verantwoordelijk was voor de twee 2-on-1-CD's van de eerste vier platen van Alquin (en wellicht nog meer platen uit die serie, bijvoorbeeld van Supersister), en hij heeft ook een eigen lemma bij Discogs. Zijn werk voor 666 is in ieder geval uitstekend, want het klinkt allemaal als een klok, en de bas en de drums komen heerlijk fel door.

Had het al een paar keer in discussies gezien, maar Seven bowls is gebruikt in dat creepy The voice & the snake op Enigma's debuut album, maar ik wist niet dat het zo letterlijk copy paste was gedaan.
Dit album maar even verder uitpluizen want de muziek intrigeert enorm.

Ik was bij een vriend die een café heeft. Het was al erg laat en we waren muziek aan t opzetten. Ik had Jane's Addiction opgezet, en hij volgde met the four Horseman. Ik was omvergeblazen en heb toen de plaat besteld. Net toegekomen en de rest is ook écht goed. Score volgt later.