Jimi Hendrix - People, Hell & Angels (2013)

Klinkt tot dusver prima. Lekker relaxt album wat al draaibeurtjes achter de rug heeft. Favorieten kiezen is moeilijk, maar Earth Blues en Inside Out scoren goed.

Musicmeter ziet dit als compilaties, ik niet, voor mij is dit een postume plaat met onuitgebracht materiaal en zo is ie natuurlijk ook gewoon bedoeld, als je deze als reguliere platen zou bestempelen wordt het lijstje compilaties een stuk kleiner en de discografie een stuk overzichtelijker...

... en waarom is Cry of Love wel regulier en de rest niet.... nooit zo goed begrepen...

Helaas niet erg vernieuwend maar Jimi blijft mijn held

Volgens mij zijn er maar 3 reguliere jimi hendrix albums uitgebracht, are you experenced?, axis bold as love en elektric ladyland. Er staat me nog een reeks albums onder die 3 reguliere albums van heb ik jou daar.

En nu deze uit 2013 weer, ik dacht dat die gast al lang dood was

Alles wat uitkomt na 1970 kan natuurlijk nooit een regulier album meer zijn, domweg omdat hij toen is overleden en je nooit weet wat hij zelf als regulier album bedoeld zou hebben.

Ik houd het mooi bij het maximale aantal van 10 albums die oldfart ons ooit aanbevolen heeft, de rest riekt naar bedrog!

Maar om alles wat na iemands dood dan maar meteen een verzamelalbum te noemen is natuurlijk ook raar en verwarrend. Ik vind het erg fijn als ik in 1 oogopslag kan zien welke platen zijn gevuld met een verzameling hits en welke nieuwe of in ieder geval unreleased tracks bevat.

Klopt, het aantal releases is niet meer te volgen natuurlijk, maar die 3 originele albums zijn natuurlijk zo legendarisch, dat het voor de jeugd of beginnende Hendrix liefhebber verwarrend is om daar een hele reeks onder te zien staan. Wat mij betreft zijn er maar 3 studio albums, en de rest is gewoon onuitgebracht werk wat nog in de kluis is blijven liggen, zoiets kun je natuurlijk onmogelijk een regulier album noemen!

Vind het zelfs wat respectloos voor de 3 topalbums die hij bij leven heeft uitgebracht om daar nu nog steeds albums aan toe te gaan voegen. En eigenlijk vind ik het bij zappa hetzelfde verhaal, bij the yellow shark stopte het daar gewoon, alles wat nu nog uitkomt ten spijt natuurlijk, want daar zit nog mooi werk tussen. Maar je weet nooit hoe de meester het zelf bedoeld zal hebben.

Wij gaan het hier niet over eens worden, vind ik prima ook... 1 ding wil ik er nog over zeggen.. respectloos vind ik het niet: Enkele postume releases zijn wel degelijk uitgebracht zoals de maker ze heeft bedoeld, zoals Jimi Hendrix - First Rays of the New Rising Sun (1997), Frank Zappa - Dance Me This (2015), Frank Zappa - Trance-Fusion (2006) en Frank Zappa - Civilization Phaze III (1994), er ligt zelfs nog meer op de plank... Zappa wist dat ie stervende was en heeft de platen kant en klaar achtergelaten, verder heeft hij de mensen zelf uitgezocht die de zaak moesten gaan beheren. Wat echt respectloos genoemd mag worden is gevallen als Jimi Hendrix - Crash Landing (1975) en Jimi Hendrix - Midnight Lightning (1975) waarbij nieuwe tracks opnieuw zijn ingespeeld door studiokrachten over de zang en gitaarpartijen van Jimi heen. Nochtans vind ik dit nog steeds geen verzamelaars maar (postume) reguliere platen... (en niet eens zo slecht als soms wordt beweerd...)

Alles wat na de dood van een artiest uitgebracht word kun je nooit regulier werk noemen puur omdat hij het anders zelf wel uitgebracht had, je weet nooit of hij nog wat veranderd of bewerkt zou hebben. Soms worden voor een album release erg veel nummers gemaakt, en word lang niet alles gebruikt. Wat niet gebruikt word is op de plank blijven liggen. Ik vind onuitgebracht werk wat niet bij leven van de artiest is uitgebracht wel verzamelwerk, een verzameling van onuitgebrachte nummers, niet bedoeld voor een regulier album!!

Nogmaals iedereen heeft zijn eigen visie op dingen, en ik zie iets origineels alleen maar als de artiest het zelf uitgebracht heeft.

Gelukkig dat ze nog steeds onuitgebracht werk uitbrengen van zowel Hendrix als Zappa, zo krijg je alleen maar een bredere keuze om de diverse albums aan te schaffen.

Hendrix heeft maar een jaar of 4 aan de weg getimmerd, en albums genoeg gemaakt in die korte periode. Keuze zat zeg maar, lees het stuk op de artiestenpagina van oldfart maar, daar kun je tenminste wat mee.

Hendrix is trouwens pas in September 1970 overleden, en Elektric Ladyland is van 1968. Hij heeft 2 albums uitgebracht in 1967 en eentje in 1968, en pas 2 jaar daarna overleden. Als er zoveel werk op de plank is blijven liggen wat hij de moeite vond, waarom heeft hij dan in 1969 en b.v 1970 geen regulier album bij leven uitgebracht? Het bleef in 1970 enkel bij een live album dat is alles.

Ik hoef oldfarts pagina niet te lezen, ik heb mijn mening, jij de jouwe, oldfart de zijne, zoals ik al aangaf, verder geen probleem...

Soms is een beetje wegwijs gemaakt worden niet verkeerd, zeker niet als een artiest zo misbruikt word met valse en slechte releases als Hendrix.

Sommigen hebben gewoon meer ervaring met een artiest en weten ze er van alles van, zoiets word ik alleen maar blij van als ze dat nog delen willen met een ander ook, en weet je tenminste waar je een beetje naar op zoek moet.

Luister, ik heb 173 cd's van Hendrix in de kast staan, 8 boeken, en 20 something dvd's, ik ben bij zijn graf geweest, volg alles wat met Hendrix te maken heeft vanaf 1980... ik heb noch jouw wegwijs noch die van oldfart nodig... Nuff said...

Nee jij niet, maar de meeste mu.me gebruikers wel!!!

Het draait niet alleen maar om mij, jou of oldfart, maar ook of nieuwe en jonge mu.me enthousiastelingen er wat wegwijs uit kunnen worden.

Ligt ‘m eraan hoe je het bekijkt.
99% van alle live-albums die er bestaan kun je ook bestempelen als ‘bedrog’.

Bij Hendrix weet ik het eigenlijk niet.
Ja, hij wordt behandeld als cash-cow, ook door de eigen fam.
Maar een album als bv, War Heroes, Concerts of Nine To The Universe... Ja, ik weet dat er aan is gesleuteld, maar voor mij geldt de informatie vanuit de speaker, in het oor en in het brein en dan hoor ik toch veelal steengoede muziek. De een gooit er wat overdubs bij, de ander laat dat liever zitten, maar als het knap klinkt en behoorlijk voor de dag wordt gebracht hoor je mij niet klagen.
Zo kun je ook materiaal vergelijken en zelf bepalen wat je beter vind.

Maar er zit natuurlijk een hoop rotzooi tussen de posthume releases waarop in veel gevallen Jimi helemaal niet te horen is. Die titels vind je hier niet in de discografie.
De titels die je wèl ziet, die kun je eigenlijk rustig aanschaffen als de overdubs je niet storen.