Blur - Blur (1997)

Een beetje gefreak vind ik prima, veel van mijn favoriete albums hebben een paar geweldige nummers en enkele freaky experimentele nummers. Maar hier is die verhouding omgedraaid: veel gefreak, wat Blur goed kan, maar het vormt hier de helft van de plaat.
Daarnaast weinig geweldige nummers, slechts een viertal nummers die ik leuk genoeg vind vaker te horen:
-Beetlebum leuk om af en toe eens te horen
-Song 2 om wild op te dansen
-Theme from Retro en Death of a Party voor de sfeer (een beetje duister)
.
Doe mij maar "13", waar ook veel gefreaked wordt, maar daarnaast een hoop echte songs die ook nog eens goed tot geweldig zijn.

Matig album, zoals ik dat gewoon ben van Blur. De openingstrack is het hoogtepunt. De rest luistert ook nog wel lekker weg, maar er steekt niet veel bovenuit.

Dit album was inderdaad een grote verrassing qua sound en verandering in stijl. Ik vond Song 2 ook altijd een irritant nummer en gelukkig is dat nummer ook niet representatief voor de rest van het album. De melancholie en de euforie wordt weer goed gemixt in hun muziek. Eigenlijk heeft ieder nummer iets bijzonders maar voor mij steken vooral het monumentale Theme From Retro, het melancholieke You're So Great, de opzwepende nummers On Your Own en M.O.R. en het rustige Death Of A Party. En dat einde van Beetlebum is geweldig meeslepend. Helaas voor mij hun laatste echt consistente album.

Ik vind dit een heerlijke plaat.
De briljante opener, het lekkere 2e nummer, pareltjes als On Your Own en Death Of A Party.
Heel veelzijdig en na enkele luisterbeurten boordevol lekkere nummers.

Deze plaat van Blur is de laatste (tot aan de meest recente) die ik echt boeiend vond. Ze kozen voor een minder commercieel geluid, en in die sound moet je net zin hebben. De makkelijk in het gehoor liggende songs zijn hier op Beetlebum na moeilijk te vinden. Chinese Bombs kan ik bijvoorbeeld echt helemaal niks mee.

Ik ben destijds in Vredenburg geweest voor de tour van dit album. Was mooi om te zien, al die jonge Blur meisjes, die met Pa mee naar binnen gingen (want te jong) en vooral de ouders schrokken nogal van de harde (lees gitaarmuziek) die er gespeeld werd. Hen menig ouder vingers in de oren zien stoppen. Het was een super concert overigens.

Toch heeft dit album wel wat. Death Of A Party heeft wel een heerlijk orgeltje
Ik vind het zeker niet hun beste album, en draai m nu voor het eerst sinds jaren weer eens een keer. Toch is het vooral de sound van Albarn die me gebonden houdt aan dit album!

Deze Blur is een beetje een overgangsplaat.
De britpop van Park Life en The Great Escape lijkt losgelaten en heeft meer plaats gemaakt voor een stevigere insteek.
Zeker geen slechte plaat, maar het gemiddelde van 3,68 is goed te verdedigen.
Het is namelijk tevergeefs zoeken naar echte highlights.
Op hun bek gaan ze niet en de inventiviteit is er zeker, maar blur is duidelijk zoekende naar iets anders, en dat lijkt op dit album nog niet helemaal uit de verf te komen.
Juist het afwisselende van de vorige twee albums, deed ze onderscheiden, zeker met een Damon Albarn, die ook later bewees heel veelzijdig te zijn.
Natuurlijk zijn Beetlebum en Song2 heel populaire Blursongs, maar het zijn bepaald niet de hoogvliegers in hun discografie.
Redelijk oprechte plaat, maar ik kom niet aan vier sterren.
Iets teveel fillers en te weinig memorabele songs uiteindelijk.
Met die verstane dat het dus geen slechte plaat is.

Eens wat betreft Song 2, vind ik zelfs één van de minste Blur-nummers. Leuke grap voor een paar keer (was allemaal niet erg serieus bedoeld van Albarn en co), maar ik ben er wel klaar mee.

Beetlebum daarentegen vind ik één van de mooiste nummers die ze ooit gemaakt hebben.

Verder zijn er inderdaad minder nummers die er meteen uitspringen, je moet er wat meer moeite voor doen. Maar voor mij toch wel een plaat voor de lange termijn gebleken, waarbij er wel meer parels op blijken te staan (Death of a Party bijvoorbeeld).

Wellicht een groeier Arrie.
Zal 'm zeker nog eens de revue laten passeren.
Maar de eerste indrukken zijn wat gematigder.
Eens met Death Of A Party. Dat is een prima song.

Change of sound. Het wordt gruiziger, freakeriger met meer noise en distorsion. Maar ik vind het wel weer mooi gedaan door de heren. De spanning neemt toe en dat doet de muziek niet minder worden. 'Song 2' verveelt mij nooit, maar het prijsnummer blijft het prachtige 'Beetlebum'. Zo stekelig en 'at ease' tegelijk.

Blur is een band waarvan ik het oeuvre vooral kriskras ontdekt heb, al probeerde ik de laatste tijd om er wel een beetje chronologie in te houden. Tot voor het ontdekken van dit album, was ik een Blurliefhebber. Nu durf ik me gerust een fan noemen!

Dit album betekende ook voor de band zelf een ommekeer. De catchy britpop werd ingewisseld voor een alternatiever geluid. Wat mij betreft is dit een overgangsalbum, waarbij we het beste van de beide werelden vinden. En die variatie maakt het een verdomd lekker album!

Laten we beginnen met de Elephant in the room: ‘Song 2’. Grootste hit van de band, maar tegelijk een beetje een vreemd eend in de bijt. Even simpel als doeltreffend. Voor velen hier blijkbaar genoeg reden tot haat, maar daar ben ik het niet mee eens. Wat mij betreft is ‘Song 2’ gewoon een geweldige party-anthem. Live één van de grootste feestjes waar ik ooit deel van heb uitgemaakt. En ook in de auto is het gewoon lekker meebrullen. Zeker niet hun beste nummer, maar wat mij betreft heeft het wel een prima plekje in het Blur-oeuvre.

Wat dan weer wel gewoon één van hun beste nummers is naar mijn mening, zoniet hun beste nummer, is de opener ‘Beetlebum’. Fantastisch! Daar zit werkelijk alles in wat ik zoek in een Blurnummer. Geweldig gitaarrifje, meeslepende zang, catchy maar toch gelaagd,…

Een andere topper voor mij is ‘You’re So Great’. Heerlijk Lo-Fi-nummertje! Als ik dat ooit gehoord had voor ik dit album leerde kennen, had ik nooit geloofd dat het Blur was. Het zou perfect van Guided By Voices kunnen zijn. Andere nummers op deze plaat hadden dan weer perfect van Pavement kunnen zijn. (Country Sad Ballad Man bijvoorbeeld).

Maar los van alle verwijzingen, klinkt Blur hier toch vooral weer als Blur.

Wat mij betreft - op dit moment - hun beste album. (Enkel Think Tank moet ik nog ontdekken.)

Favorieten: Beetlebum, You’re So Great, Look Inside America

4,5*