Big Star - In Space (2005)

Bijna 30 jaar na dato weer een nieuw studioalbum van Big Star, ik kan niet wachten!

Is deze wat? Eerste 2 cd's vind ik nl. erg goed.

cd kruising tussen big star en the posies. Nieuwe nummer kwamen goed uit de verf tijdens het laatste concert van big star , tivoli , utrecht. wat een concert !! vanaf de eerste seconde tot de laatste subliem. het vreemde was dat het niet eens uit verkocht was. waar waren al die rem fans ?

deze cd van Big Star een kruising noemen tussen The Posies en .........Big Star doet mij ietwat vreemd aan. Voor het overige is alles dat wat Big Star aan belangstelling verdiend heeft maar niet gekregen heeft een raadsel. IK blijf mij hogelijk verbazen dat het topmateriaal van Big Star niet op het grote publiek bereikt heeft.

Snakeskin voor mij een groot raadsel dat deze groep verborgen is gebleven voor het grote publiek, incluis mezelf. Geweldige groep!
Ik ga maar eens een grote inhaalslag doen. Beter late than never!!! Dit album klinkt net als #1 uit de kunst!

Ik ken deze niet eens helemaal, heb wel eens enkele nummers gehoord, maar het heeft dan ook weinig met de originele Big Star te maken. Alleen Alex Chilton en Jody Stephens op drums zijn aanwezig, aangevuld met 2 leden van The Posies, een van de vele bands die Big Star als grote inspiratiebron hadden. Samen met Teenage Fanclub benaderden ze het geluid van Big Star het dichtst. Ik vind dit dan ook meer een coverband dan dat we hier met Big Star te maken hebben.

Nee, #1 Record, Radio City en Sister Lovers, dat zijn voor mij de 3 platen die de band zo legendarisch maken. Voeg daarbij de compilatie van Chris Bell - I Am The Cosmos, en je alles wat essentieel is van Big Star in huis.

Inmiddels de hele cd weer eens beluisterd, zonde van mijn centen. Ben erin getuind omdat er Big Star opstond, met Alex en Stephen. Ik kom niet verder dan een ruime onvoldoende. Middelmatige powerpop, met enkele tenenkrommende 'uitschieters' zoals het ongetwijfeld vrolijk bedoelde Love Revolution of afsluiter Makeover, dat uit een lange jamsessie bestaat en niet te volgen is.

Nee, als je wilt weten hoe Big Star 20 - 30 jaar later geklonken zou hebben, zet dan Teenage Fanclub's Thirteen of Bandwagoneske op, of Frosting On The Beater van The Posies, of Pleased To Meet Me van The Replacements, of Buffalo Tom of de eerste albums van R.E.M. Allemaal heel erg schatplichtig aan de grote Big Star uit de '70's.

Hij klinkt anders dan hun #1 record, maar anders. Zeker niet slecht, imo erg goed zelfs en op een of andere manier een stuk "volwassener". Maar ik sta nog maar net aan het begin van mijn Big Star ontdekkingsreis. Maar mijn enthousiasme is "big"!

Voor 2,50 op Amazon kon ik 't natuurlijk niet laten om deze te bestellen. Het is een hele aardige rockplaat die redelijk fris klinkt. Ik hoorde 'Lady Sweet' en kocht op basis daarvan eigenlijk het album. Het is alweer een tijdje geleden dat ik zo'n goed, catchy rockliedje heb gehoord. Het zou niet misstaan op hun eerdere albums.

Helaas haalt de rest het niet bij dat nummer. Tegen het einde staan er een aantal ongeïnspireerde nummers op. 'A Whole New Thing' bijvoorbeeld. Kom op, zo'n simpele uitgekauwde songstructuur kan echt niet meer. 'Do You Wanna Make It' idem. Ik vind het themaatje van 'Aria, Largo' ook niet veel toevoegen.

Vind het citaat van 'Would'n it Be Nice' in 'Turn My Back on the Sun' ook niet echt geslaagd. 'Makeover' vind ik dan juist wel weer tof. Big Star aan het freaken, waarom ook niet?

Degelijke plaat van het in die periode weer heropgerichte Big Star (zonder Bell en Hummel). Zowat de helft van de songs is prima (zoals "Dony", "February's Quiet" en "Makeover"), de andere helft wat te gemakzuchtig en krampachtig, "Love Revolution" is een complete mispeer, en dat bijna 6 minuten lang.