Jeff Wayne - The War of the Worlds (1978)

Paar weken geleden uit een Engels Oxfam winkeltje de 2CD meegenomen voor anderhalf pond. Dit betreft de UK 1995 Remastered editie. Hier zijn de originele analoge tapes voor gebruikt. Ik moet zeggen dat deze versie uitstekend klinkt (helder, dynamisch en ruimtelijk) en (naar mijn idee) exact gelijk aan de oorspronkelijke album versie uit 1978 die ik heb liggen. Het boekje is een verkleinde uitgave van het origineel dat bij de dubbelelpee zat.
De andere versie die ik heb is die uit 2009: opnieuw geremasterd en ook in 5.1 mix (SACD). Maar hier zijn een aantal geluiden veranderd waardoor je zo nu en dan toch vreemd opkijkt omdat het niet strookt met de muziek die in je geheugen zit. De SACD versie is wel weer leuk omdat je het geluid in surround hoort.
Maar eigenlijk vind ik die 1995 versie lekkerder klinken.

Justin Hayward over hoe Forever Autumn bij hem terecht kwam. De man is een geboren verteller en de liveversie die volgt, mag er ook zijn.

Mee eens. Ik heb destijds ook enig vergelijkend warenonderzoek gedaan en ben tot de conclusie gekomen dat de 1995-versie het beste klinkt.

Alleen die bonustracks van een latere datum (de 'new files '95) horen er niet op thuis. Die halen het luisterplezier alleen maar omlaag. Daar hadden ze beter de - wat mij betreft zeer geslaagde - disco remix van Geoff Young en Steve Thompson in de plaats kunnen zetten. Of desnoods de latere remix van Ben Liebrand, hoewel ik die ook niet zo geweldig vind.

Iconische hoes, een van de meest treffende uit de popgeschiedenis.

Geen idee hoe ik een uitgave toevoeg, maar ik heb m ook in het duits ( met Curd Jurgens als verteller ) en hij schijnt er ook in het spaans te zijn.

Veronica heeft ooit eens een Nederlandstalige versie uitgezonden...wie de verteller was weet ik even niet meer. Zal ik eens op moeten zoeken

Jan van Veen (van AVRO's Candlelight) > hier te horen.

...en dit is dus de Duitstalige versie. Kennelijk later ook nog op CD verschenen.

Een Spaanstalige versie kan ik op Discogs niet vinden. Wel deze variant, maar daarbij hebben ze alleen de titels op de hoes in het Spaans vertaald, terwijl het wel gewoon de Engelstalige versie is. Dat doen ze in Spaanstalige landen wel vaker, de titel in het Spaans erop zetten.

Dit album vond ik op CD in een verkorte highlights-versie: Columbia 32356. Er staat een 'remix 89' op van The Eve of the War, het bekende single-thema, gemixt door Ben Liebrand.

Prachtig dramatisch stuk muziek. Voor mezelf nog een speciale herinnering aan de avonturen van de Haagse zeezender Radio Delmare die de muziek als tune gebruikte. Radio Delmare zond uit in de zomer van 1978 en opnieuw vanaf mei 1979, vanaf niet al te stevige bootjes voor de Zeeuwse kust, en ik heb, denk ik, vrijwel ieder uur geluisterd. Vooral in penibele tijden: anker los, muiterij. Met speciale herinnering aan zendertechnicus Johan Rood (van Hee), die ik persoonlijk gekend heb. Jongens, jongens ...
Voor wie klinkt dat nog bekend?

Respect voor je mooie herinnering Wandelaar
Maar het album komt toch pas echt tot zijn recht in zijn volle ornaat ben ik geneigd te zeggen.

Dat laatste zal ik zeker niet ontkennen. Met de dubbel-LP of -CD word je helemaal ondergedompeld in het verhaal. Vooral dankzij de vertelteksten van Richard Burton én het boekje cq boekwerk met fraaie tekeningen die bij het album geleverd worden. Dat is dus 'the real thing'.

Toch ben ik blij dat ik die ingekorte variant ook heb. Soms heb ik geen zin in het hele album en dan vind ik het wel leuk om de essentie tot me te nemen aan de hand van relatief compacte songs die op zichzelf staan en niet worden verbonden door de teksten of door lange instrumentale passages. Bovendien krijg je zo de single-versies van de hits The eve of the war (nou ja, wel met het fameuze gesproken intro, dat niet op de originele single staat), Justin Haywards Forever autumn en - minder essentieel - Brave new world van David Essex, wat ook nog een single was.

Gewoon leuk om erbij te hebben. Ik heb zowel de LP (uitgebracht in 1981, dus pas drie jaar na de eigenlijke dubbelaar) als de CD-versie. Ik weet niet hoe het tegenwoordig is, maar destijds, en ook in de jaren negentig, kon je die vrij gemakkelijk voor een prikkie op de kop tikken.

Die single disc-versie staat trouwens ook gewoon op MusicMeter.

Wij ook thuis. Creepy as hell! En dan ga je op latere leeftijd je er nog eens in verdiepen... De prachtige stem van Hayward... De Yamaha CS-80... En als liefhebber van Thin Lizzy blijkt dan ook nog dat Lynott heeft meegewerkt aan dit project. Ik ben bij elke luisterbeurt nog steeds onder de indruk. Dit is muziek.