The Fall - This Nation's Saving Grace (1985)

Hoewel ik altijd een groot liefhebber ben geweest van de 'eighties' heb ik The Fall altijd links laten liggen. Wat dit album betreft zeker niet terecht want dit album bevat toch best wel zeer sterke nummers. Toch is dit album moeilijk te beoordelen. Zou ik de bonustracks weglaten, dan zou dit album van mij 'slechts' vier sterren krijgen. Maar het is juist dat bonusnummer "Cruisers Creek" dat ik zo goed vind, voor mij met "L.A." het beste nummer op dit toch wel zeer genietbare album.
Volgens mij is dit album "The Nat-ion's.." ook het meeste toegankelijke album van The Fall. De vorige albums die ik van deze band beluisterd heb vond ik toch een stuk experimenteler en ook aanzienlijk minder goed. Misschien dat de albums die The Fall na dit album gemaakt hebben mij wat meer aanspreken. 'The French Experiment" klonk tenminste best wel mooi.

4,5*

Ik dacht eerst de hele tijd dat Misterfool de hele tijd sarcastisch was en zich voor de grap voordeed als een vervelende muzieksnob. Nu weet ik wel beter.

Vond het altijd al een geweldig album maar met de briljante bonustracks wordt het helemaal een feest,dus gisteren alsnog maar aangeschaft op cd.

Na lange tijd weer eens opgelegd. Nu weet ik terug waar Interpol die Narc riff vandaan had. Mansion/Yarbles.

Oeps, inderdaad zeg. Ik had Interpol al eerder gescreened als kleptomanisch, maar dit slaat alles.

Weer is helaas een overlijdensbericht aanleiding om een lang niet gedraaide plaat weer eens af te stoffen. Dit is toch wel echt een heerlijke bak herrie. Mijn favorieten zijn L.A., I Am Damo Suzuki en Cruisers Creek.

Diepe zucht. Geen enkele aandacht op de Nederlandse media voor het overlijden van Mark E. Smith,...

Ik draai vandaag maar alle box sets en cd's van deze muzikale genie, waaronder This Nation's Saving Grace; een geweldig album uit de Brix-periode. Hierop ook de geweldige I Am Damo Suzuki, een ode aan de Japanse zanger van de Duitse krautrockband Can, een band die vorig jaar maar liefst twee belangrijke leden verloor.

Rip, namens mij en mijn grannie op de bongo's

Helaas las ik zonet dat de zanger is overleden... 60 jaar jong nog maar...

The Fall is volkomen langs mij heen gegaan in de jaren '80. De band zal ongetwijfeld wel eens voorbij zijn gekomen in Generation '80 of Gotterdammerung 2000, mijn favoriete muziekprogramma's uit die tijd en als dat zo was, was het waarschijnlijk geen liefde op het eerste gezicht geweest zoals bij tijdsgenoten The Sound, Wire, XTC, The Cure, CSA, etc. etc. wel het geval was.

Als ik dit album nu zo voor het eerst hoor begrijp ik 't aan de ene kant wel en aan de andere kant... vind ik dat ook wel weer jammer.

I Am Damo Suzuki is een geweldige ode aan de zanger van Can en eigenlijk vind ik The Fall sowieso een soort Can op top-speed. Het heeft alle ingrediënten wat Can ook zo fantastisch maakt: geweldige drums, hippe baslijntjes die zich in je hoofd nestelen, op zijn tijd zeer catchy zanglijntjes, soms freaky en beiden dansbaar op een eigen, vreemde manier.

Magistraal album!

Zowel het drumritme als de zangmelodie in het "snelle" stuk zijn dan ook identiek aan Can's Oh Yeah. Een halve cover dus... en een geweldige ode, inderdaad.

Geschreven in de album top 100 van...:

De vraag "wat is je favoriete plaat van The Fall?" is een vreemde vraag, want hoeveel versies van The Fall zijn er wel niet geweest? Uit elke periode dan wel bezetting kan ik wel een favoriete plaat kiezen, en dat rijtje platen ontloopt elkaar qua kwaliteit niet zo veel: de keuze is reuze. Uiteindelijk ben ook ik geland bij de plaat die hun bekendste is, en waarmee veel mensen die aan The Fall wagen te beginnen zullen starten.

Ten tijde van This Nation's Saving Grace was de band op haar toppunt qua verkoopcijfers. De inlijving van gitariste en mevrouw E. Smith Brix twee platen daarvoor had de narrige muziek een vriendelijker gezicht te geven en het powerkoppel was zelfs een tijdje niet weg te slaan uit de (pop)media. Een narrige plaat met een laagje gloss, dat is TNSG.

Mansion is het korte intro van de plaat, met een beetje een horror B-film sfeer. Welkom in het spookhuis!
(Feel the Wrath of my) Bombast is een bijtend, knallend nummer. Misschien wel het hardste nummer van The Fall, het voelt alsof je continu met zweepslagen wordt bewerkt. Auw, lekker, ga door Mark!
Barmy wordt voortgedreven door een riff die je maar één keer hoeft te horen om hem NOOIT meer uit je hoofd te krijgen. Deze wordt telkens afgewisseld met een supervaag refrein-achtig stukje en dat gaat dan ruim vijf minuten zo door is dan het nummer en het klopt helemaal en het is geweldig.
What You Need is het meest oude Fall-stijl nummer. Flink dreinend, flink drammend. Even goed kauwen en slikken, dan is het best goed binnen te houden.
Spoilt Victorian Child is uptempo, rockabilly. Lekker catchy, toegankelijker krijg je het niet bij The Fall.
L.A. Is een bijna-instrumentaaltje dat op deze site de meeste sterren krijgt. Is dat omdat Smith grotendeels zijn waffel houdt? Nee, daarmee doe je het te kort, dit is écht een fijn stuk muziek met een bijzondere sfeer en een mooie cadans.
Gut Of the Quantifier is een bijtende danstrack. JE wil niet dansen, maar je moet want de vloer staat onder stroom!
In het alweer opzwepende My New House bezingt Smith op onnavolgbare wijze de quirks van zijn nieuwe huis. Om zinnen als:
Creosote tar fence surrounds it
Those razor blades eject when I press eject
en
The spare room is fine
Though a little haunted
By Mr. Reagan who had hung himself at number 13
Mr. Reagan hung himself at number 13
Kan ik smakelijk lachen!
Paint Work moet hier natuurlijk na. Een heerlijke collage van allerlei stukjes muziek en tapefragmenten die op de één of andere manier helemaal klopt.
I Am Damo Suzuki is een hommage aan de gelijknamige Can-zanger. Geweldig nummer, dat muzikaal leentjebuur speelt bij Can's nummer Oh Yeah.
To NK Roachment: Yarbles (wát?!?) doet de plaat uitgeleide met ongeveer hetzelfde muziekje als Mansion. En daarmee is dit smorgasbord aan stijlen en sferen afgelopen. Eeuwig fascinerende plaat!

Van de vijf bonustracks mag Cruiser's Creek niet onvermeld blijven. Oorspronkelijk alleen een single, één van de beste Fall-nummers.

Aangekruist als favoriet:
1. I Am Damo Suzuki
2. L.A.
3. Paint Work