thejazzscène schreef:
Een ongeloofelijk prachtwerk van Waits. In deze muziek zit zoveel emotie en kracht. Bijvoorbeeld die zin 'hell above and heaven below', met dat soort dingen schept hij gevoel. 'Kommienezuspadt', het lijkt op een eigen verzonnen taaltje dat hij daar ligt te brabbelen, toch geeft dat een leuk effect met dat aanstekelijk -om mee te geven - tempo dat aangegeven wordt door dikke bassen.
Een album dat mijn leven veranderde.
Ga op zoek naar deze plaat. Wat betreft de Reeperbahn: in 1993 was ik op militaire diensttour in Duitsland en in het vrije weekend werden we afgezet op de Reeperbahn. Eerst een normale stripshow, daarna met z'n allen in een vage naar verschraald bier, sperma en zweet stinkende kelder terecht gekomen. De stripster wou naar hevig Hose aus geroep haar broekje niet uitdoen, het duurde mij te lang en ging op zoek naar de WC, voordat ik het wist liep ik via de achterzijde de Bühne op, de stripster was al geïrriteerd en nu moest de hele groep het pand verlaten. Ik had ondertussen wel van dichtbij kunnen zien dat de "vrouw"erg veel beenharen had en een grote bobbel aan de voorzijde. 3 uur moesten we terug zijn bij het ontmoetpunt, wij waren op tijd dat gold niet voor de getrouwde korporaal die de volgende middag kwam aanzetten. Bizarre ervaring, die Tom Waits waarschijnlijk wel had kunnen waarderen. Swordfishtrombones is te gek.