Supertramp - Crime of the Century (1974)

En tien jaar later wordt de top 100 genaderd.

Terecht; het is een prachtig album.

Geen zwak moment. Klasse muzikanten en zangers.

Een klassieker van jewelste met School, Hide in Your Shell en het titelnummer als onbetwiste hoogtepunten.
Daar staat tegenover dat ik een nummer als Dreamer tenenkrommend vind: dat olijke gezang waarmee het aanvangt heeft op mij het effect als dat je uit een mooie droom gewekt wordt door een wekker die afloopt. En dan geen wekkerradio, maar zo'n ouderwets ding met een zeer irritante toon.
Ondanks deze dissonant en het ook wat mindere Bloody Well Right, blijft het een meesterwerk, simpelweg omdat eerder genoemde nummers (en de nog niet genoemde rest) echt van de buitencategorie zijn. Wat een klasse.

Ik vind Dreamer en Bloody well right juist heel fijne nummers. Ik zou ze voor geen goud willen missen op dit album in ieder geval.

Oké, Hide in Your Shell is best wel heel erg goed.

EDIT: Verrassend genoeg kom ik uit op 4*, ondanks een flink aantal zwakke momenten (Bloody Well Right en in mindere mate Dreamer en If Everyone Was Listening).

Een album dat, in de tweede helft van de jaren zeventig, bij heel veel mensen in de kast stond (in mijn geval overigens in zo'n metalen platenrek op wieltjes). Grijzer dan grijs gedraaid in die tijd en ook in de decennia erna nog dikwijls opgezet (inmiddels van CD).

Opvallend dat een nummer als Bloody Well Right door sommigen als "een zwak moment" wordt beschreven. Alleen al die toesten bij het intro zijn heerlijk...........
Voor mij geen enkel zwak moment op dit legendarische album.

Ik heb Supertramp destijds helaas nooit live gezien, maar wel later twee keer genoten van Roger Hodgson in Carré Amsterdam, alwaar ook aardig wat nummers van dit album voorbij kwamen.

Mee eens. Dit album kent alleen maar sterke nummers. Vooropgesteld dat je van progrock houdt en de stem van Roger Hodgson een beetje kunt hebben. Want ik kan me voorstellen dat sommige luisteraars dat hoge stemmetje in het toch al nerveus klinkende Dreamer niet trekken. Maar als compositie is het hoe dan ook een topsong (vind ik dan, want dat moet je er tegenwoordig bij vermelden, geloof ik).

Ik ben terug gekomen op dit album laatst, en wat is het sterk! Ik vind dit beter dan Breakfast in America.