Savatage - Hall of the Mountain King (1987)

Niet zo'n liefhebber van deze band, maar dit album bevalt me het best; dit was nog wat meer 'spetterend' , daarna werd het progressiever en daar ben ik niet echt een fan van, zonder dat ik zoiets uitsluit. Een paar minder (overtuigende) nummers hier en daar, maar 4 sterren zou ik er wel aan kwijt kunnen. Het openingsnummer en het titelnummer zijn wel mijn favorieten hier; Beyond The Doors Of The Dark is niet mijn nummer bijv. zonder het slecht te willen noemen. Ook het gitaarwerk/solo's van Olivia vind ik erg goed en 'lekker' klinken, net mijn ding.

24 Hrs. Ago; wat een knaller, Legions gaat er ook goed in. Waar Gutter Ballet en Streets vaak hoger aangeschreven staan ga ik voor deze plaat. Met name de harde nummers mogen mijn oren teisteren, hoewel Strange Wings mij ook kan bekoren. De balans slaat nog niet door naar de 'Queen metal' variant van Gutter Ballet en nog extremer door de heren doorgevoerd op Streets. Niet dat deze albums slecht zijn, integendeel, maar de rechttoe-rechtaan aanpak van deze schijf spreekt mij net wat meer aan. Het prijsnummer is voor de titelsong, hier zitten voor mij de beste ingrediënten in die ik zo waardeer in de band.

TOP band die top albums maakte totdat de ene Olivia ons ontviel.......

Na al die luisterbeurten blijft dit album overeind staan. In mijn herinnering stonden er wel een aantal matige tracks op, maar nu ik het allemaal weer luister, vind ik alleen Legions niet best. Dat nummer had zo op Power Of THe NIght kunnen staan. Prelude To Madness is de echte cover van de Peer Gynt Suite. Savatage komt een heel eind, maar ik snap nooit waarom Criss halverwege solo's erin gooit. Dat haalt heel veel spanning en kracht uit het stuk.

De klapper is uiteraard de titeltrack. De beste track van Savatage tot dat moment. Episch, duister en vooral ontzettend gaaf. Voor mij echt een van de beste metalsongs ooit. Strange Wings is een geweldige powerballad. Hier raakt Jon me wel een beetje en het gitaarwerk is om te smullen. Dit is een album met zwaktes, maar over het algemeen houd ik van dit album. Er staan meer dan genoeg goede dingen op.

Tussenstand:
1. Hall Of The Mountain King
2. The Dungeons Are Calling
3. Sirens
4. Fight For The Rock
5. Power Of The Night

Bij veel fans de favoriet, maar ik ben toch altijd meer een fan geweest van de meer bombastische Savatage. Dat wil niet zeggen dat Hall Of The Mountain King niet geroemd mag worden als heavy metal-klassieker, helemaal met een titeltrack als deze! Toch zijn er in de vorm van Legions, Strange Wings en The Price You Pay een aantal tracks die me toch wat minder doen, al zijn ze geen van allen slecht te noemen. In ieder geval wel een fijn en gevarieerd album dat ik zeker graag op mag zetten.

Voorlopige tussenstand:
1. Hall Of The Mountain King
2. The Dungeons Are Calling
3. Fight For The Rock
4. Power Of The Night
5. Sirens

Een leuk album. Toch is het zeker niet mijn favoriet. De titeltrack vind ik heerlijk. De rest is ook niet verkeerd, maar echt pakken doet het ook niet. Verder wel een leuk en gevarieerd album.

Die gitaarsound man. Echt vet!

Doordat ik elders op dit forum op Savatage - Ghost in the Ruins (1995) werd gewezen en daar behoorlijk enthousiast over ben heb ik deze ook maar weer eens opgezocht. Opvallend is hoeveel meer de live uitvoeringen van de nummers op dit album knallen (Legions bijvoorbeeld). Het kan goed zijn dat ik dit album 20 jaar niet had gehoord maar dat drukte de pret niet voor mij. Er staan wel een paar mindere broeders op maar toch 4 sterren wat mij betreft!

Het slappe Fight for the Rock deed het ergste vrezen destijds maar wat een revanche. Alsof de heren zich de kritieken aantrokken, aan ambities geen gebrek, ook de productie is op en top verzorgd. 24 Hours. Ago, mijn god, wat een binnenkomer en wat een gitaarwerk van Criss. Alsof je in een oorlogsfront bent aangekomen, schieten de riffs je links en rechts om de oren. Beyond the Doors of the Dark houdt dat niveau niet helemaal vast maar is nog steeds sterk. Legions wordt door veel fans vaak aangemerkt als een wat zwakke broeder maar ik blijf het een ijzersterke worp vinden. Strange Wings is ook alweer zo'n topper, fijn gezongen door Oliva en Gillen. Prelude to Madness en dat is waar, het vormt een mooie opstap naar het titelnummer dat hierop volgt. Het is wat mij betreft 1 van de beste metal songs ooit gemaakt, alles klopt aan dit nummer waarbij ik ook geen genoeg kan krijgen van de wijze waarop Jon gebruik maakt van zijn kunnen, het is wellicht niet de beste zanger ooit, maar man man man, wat een karakter, wat een gekte en wat een voordracht. Het is jammer dat de laatste songs het niveau niet vast kunnen houden, The Price You Pay, White Witch, Last Dawn, alsof het kruit wat is verschoten, hoewel The Price You Pay nog wel een redelijke groove kent. Devastation is dan wel weer een fraaie afsluiter, fijn riffwerk en een gillende Oliva. Zo is Hall of the Mountain King een flinke stap voorwaarts en laten de heren en passant ook nog eens blijk geven van hun orkestrale aspiraties.

Tussenstand:

1. Hall of the Mountain King
2. Sirens
3. Power of the Night
4. Fight for the Rock

Na een herwaardering van de opvolger is het de beurt aan 'Hall...'. Nog veel meer in het verlengde van het magistrale 'Sirens', af en toe komen de 'aah!' gilletjes nog steeds voorbij en is er nog geen piano te bekennen. De frisheid van het debuut wordt hier niet benaderd, maar ver weg is het ook niet. Gewoon een beresterke heavy metal plaat van een band met een eigen geluid. Als ik niet beter had geweten (lees: Discogs even gecheckt had), zou ik denken dat 'Strange Wings' een cover was. 'Prelude to Madness' vind ik een wat vreemde vuller, maar ach. De hardste nummers zijn weer het meest welkom: '24 Hrs. Ago', het titelnummer, 'White Witch' en 'Devastation' (waarvan ik 'Last Dawn' als intro reken).

Dik vier sterren voor deze t.o.v. krap vier voor 'Gutter Ballet'.

Ik heb Fight for the Rock overgeslagen en of dat bewust of onbewust is gedaan, daar ben ik nog niet helemaal uit.
Deze kraker is in ieder geval het beste wat de band tot nu toe heeft gemaakt. Veel dreiging en kracht zit er in de nummers, heerlijk gitaarspel. Naast de epische titeltrack zijn de opener, Price You Pay en White Witch lekker.

Hall of the Mountain King
Sirens
Power of the Night

Fight for the Rock is naar mijn mening wat te snel in elkaar gedraaid, en de matige productie helpt ook niet. Maar er staan toch weldegelijk een paar krakers op: Fight for the Rock / The Edge of Midnight / She's Only Rock & Roll / Red Light Paradise zijn toch zeer Savatage waardig imho.

Zo is het maar net!

En dan is het 1987 en dan denk je als band terug aan het redelijke, maar ook wat slappe en matte Fight for the Rock. Dit moet anders moeten de heren gedacht hebben. Er heerst een gezonde dosis energie, de koppen worden bij elkaar gestoken en de eerste ideeën krijgen vorm.

24 Hrs. Ago blijft een killer van een opener. Op de een of andere manier voelen de riffs haast ongemakkelijk aan. Hierin schuilt ook echter de kracht van het nummer. De overgangen, de ijzige zang van Oliva, de riffs per strekkende meter. De song blaast je omver.

Legions is bij veel liefhebbers niet de meest favoriete track van het album. Ik vind het een van de sterkere tracks van de schijf. Criss die start met een solo en de wijze waarop de band vervolgens inhaakt, heerlijk.

Het volgende hoogtepunt is Strange Wings, de song ademt in alles jaren 80 maar dat is een aanbeveling.
De samenzang tussen Oliva en Gillen in het refrein is prima. Wellicht wat kazig maar Savatage kwam in mijn beleving altijd weg met dergelijke songs.

De titelsong is zo meesterlijk, een absolute klassieker waar de energie van af druipt. Behorend tot de 5 beste songs ooit door de heren gecomponeerd.

The Price You Pay, een van de meer eenvoudige tracks van de schijf. Desalniettemin past het mooi in het geheel. Een wat luchtiger stuk waarbij met name Jon de song naar zich toetrekt.

Devastation; de afsluiter die in mijn ogen de plaat prima afsluit. Geen absolute topper maar het gitaarwerk van Criss compenseert veel.

Hall of the Mountain King; een intrigerende plaat, een en al charme.