Jethro Tull - Living in the Past (1972)
mijn stem
103 stemmen
Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Chrysalis
-
Song for Jeffrey (3:27)
-
Love Story (3:09)
-
A Christmas Song (3:11)
-
Living in the Past (3:25)
-
Driving Song (2:46)
-
Bourée *
-
Sweet Dream (4:08)
-
Singing All Day (3:09)
-
Teacher *
-
Witch's Promises (3:51)
-
Inside (2:33)
-
Alive and Well and Living In *
-
Just Trying to Be (1:39)
-
By Kind Permission Of [Live] (10:12)
-
Dharma for One [Live] (9:45)
-
Wond'ring Again (4:18)
-
Hymn 43 *
-
Locomotive Breath (4:31)
-
Life Is a Long Song (3:24)
-
Up the 'Pool (3:17)
-
Dr. Bogenbroom (3:03)
-
From Later (2:10)
-
Nursie (1:35)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur:
1:13:33
1
geplaatst: 19 juli 2007, 18:46 uur
Laat ik beginnen met op te merken dat deze tracklijst niet juist is, althans niet zoals de eerste (dubbel) LP uitgave. Volgens de LP uitgave zou de lijst er als volgt uit moeten zien:
1. Song for Jeffrey
2. Love Story
3. Christmas Song
4. Living in the Past
5. Driving Song
6. Bourée
7. Sweet Dream
8. Singing All Day
9. Witch's Promises
10. Teacher
11. Inside
12. Just Trying to Be
13. By Kind Permission Of [Live]
14. Dharma for One [Live]
15. Wond'ring Again
16. Locomotive Breath
17. Life Is a Long Song
18. Up the 'Pool
19. Dr. Bogenbroom
20. For Later
21. Nursie
Dat zou dus betekenen dat deze twee, Alive and Well and Living In, en Hymn 43 bonustracks zijn. Het zo toch wel mooi als de orginele tracklijst aangehouden zou worden.
(en het is Witches Promise en niet Witch's Promises (wat echt heel iets anders is))
Over naar de muziek. Dit album geeft een vrij goed overzicht van de muziek die Tull maakte in de tijd voor Thick as a Brick.
Het enige wat uit de toom valt zijn de 2 live uitvoeringen (en dan heb ik het over de sfeer van het album). Sommige nummers zijn/waren alleen op dit album te vinden, dus mensen die de Tull compleet willen hebben zullen dit moeten aanschaffen.
Voor de beginnende Tull liefhebber is dit album een goed en waardig overzicht.
1. Song for Jeffrey
2. Love Story
3. Christmas Song
4. Living in the Past
5. Driving Song
6. Bourée
7. Sweet Dream
8. Singing All Day
9. Witch's Promises
10. Teacher
11. Inside
12. Just Trying to Be
13. By Kind Permission Of [Live]
14. Dharma for One [Live]
15. Wond'ring Again
16. Locomotive Breath
17. Life Is a Long Song
18. Up the 'Pool
19. Dr. Bogenbroom
20. For Later
21. Nursie
Dat zou dus betekenen dat deze twee, Alive and Well and Living In, en Hymn 43 bonustracks zijn. Het zo toch wel mooi als de orginele tracklijst aangehouden zou worden.
(en het is Witches Promise en niet Witch's Promises (wat echt heel iets anders is))
Over naar de muziek. Dit album geeft een vrij goed overzicht van de muziek die Tull maakte in de tijd voor Thick as a Brick.
Het enige wat uit de toom valt zijn de 2 live uitvoeringen (en dan heb ik het over de sfeer van het album). Sommige nummers zijn/waren alleen op dit album te vinden, dus mensen die de Tull compleet willen hebben zullen dit moeten aanschaffen.
Voor de beginnende Tull liefhebber is dit album een goed en waardig overzicht.
0
EVANSHEWSON
geplaatst: 19 juli 2007, 18:51 uur
IK heb van Jethro Tull helaas maar enkele verzamelaars en een goede liveplaat.
Maar deze staan echt wel op mijn lijstje, getiteld :
"Deze winter extra geld opzijleggen en dringend aanschaffen die handel".
En daar staan dan op :
Aqualung
Thick as a Brick (wel nog op elpee, maar geen apparatuur meer!)
(deze hier dus) LIVING IN THE PAST;
Minstrel in the Gallery
Songs From The Wood.
Dàn denk ik wel zo ongeveer het URGENTSTE in huis te hebben gehaald, niet ??
Maar deze staan echt wel op mijn lijstje, getiteld :
"Deze winter extra geld opzijleggen en dringend aanschaffen die handel".
En daar staan dan op :
Aqualung
Thick as a Brick (wel nog op elpee, maar geen apparatuur meer!)
(deze hier dus) LIVING IN THE PAST;
Minstrel in the Gallery
Songs From The Wood.
Dàn denk ik wel zo ongeveer het URGENTSTE in huis te hebben gehaald, niet ??
0
geplaatst: 23 augustus 2008, 16:17 uur
accoustic jethro tull bevat ook mooie shit hoor...
mistaat ook zeker niet in bovenstaand rijtje
mistaat ook zeker niet in bovenstaand rijtje
0
geplaatst: 23 december 2008, 16:08 uur
Leuke verzamelaar. Schitterende akoestische nummers. Zelf vind ik "Singing All Day" vreselijk, daarom nét geen 5 sterren. Grappige intro van "By Kind Permission Of", fantastische uitvoering.
0
geplaatst: 7 januari 2011, 22:50 uur
PRACHTIG album!
Heel divers.
Luister naar Inside (prachtige zangstem),
A Christmas Song , Living in the Past , Sweet Dream , Witch's Promises ,Wond'ring Again , Life Is a Long Song & Nursie .
8 pareltjes, stuk voor stuk bloedmooi
Heel divers.
Luister naar Inside (prachtige zangstem),
A Christmas Song , Living in the Past , Sweet Dream , Witch's Promises ,Wond'ring Again , Life Is a Long Song & Nursie .
8 pareltjes, stuk voor stuk bloedmooi
0
geplaatst: 4 januari 2013, 15:00 uur
EVANSHEWSON schreef:
Aqualung
Thick as a Brick (wel nog op elpee, maar geen apparatuur meer!)
(deze hier dus) LIVING IN THE PAST;
Minstrel in the Gallery
Songs From The Wood.
Dàn denk ik wel zo ongeveer het URGENTSTE in huis te hebben gehaald, niet ??
Aqualung
Thick as a Brick (wel nog op elpee, maar geen apparatuur meer!)
(deze hier dus) LIVING IN THE PAST;
Minstrel in the Gallery
Songs From The Wood.
Dàn denk ik wel zo ongeveer het URGENTSTE in huis te hebben gehaald, niet ??
"Heavy Horses" vind ik ook een erg goed album.
1
geplaatst: 17 maart 2014, 21:52 uur
Een man van mijn leeftijd zou al zijn klassiekers inmiddels wel zo'n beetje moeten kennen. Maar ik moet toegeven dat Jethro Tull aan mij voorbij is gegaan.
Tot enige tijd geleden dan, toen ik Living in the Past kocht voor het nummer The Witch's promise en ik eigenlijk geïnteresseerd raakte in een compleet album van Tull. En sindsdien ben ik er enigszins verknocht aan geraakt.
Het zit 'm in de gecombineerde symfo- folkrock achtige aanpak van Jethro Tull, de fluit van Anderson en dan met name ook de vriendelijkheid van het geheel. Die ik eerlijk gezegd niet had verwacht. De sterke composities (er staan heel wat singles op waardoor het haast een compilatie wordt) maken het een uiterst genietbaar album.
Live nummers en studionummers door elkaar maken het een bonte vertoning, maar vreemd genoeg stoort het helemaal niet.
En zo zie je dat ook een "nieuw" album uit 1972 alsnog weet te raken, moet ik constateren. Wel prettig, ook weer eens iets te hebben gevonden dat nog geen 500 keer voorbij is gekomen.
Tot enige tijd geleden dan, toen ik Living in the Past kocht voor het nummer The Witch's promise en ik eigenlijk geïnteresseerd raakte in een compleet album van Tull. En sindsdien ben ik er enigszins verknocht aan geraakt.
Het zit 'm in de gecombineerde symfo- folkrock achtige aanpak van Jethro Tull, de fluit van Anderson en dan met name ook de vriendelijkheid van het geheel. Die ik eerlijk gezegd niet had verwacht. De sterke composities (er staan heel wat singles op waardoor het haast een compilatie wordt) maken het een uiterst genietbaar album.
Live nummers en studionummers door elkaar maken het een bonte vertoning, maar vreemd genoeg stoort het helemaal niet.
En zo zie je dat ook een "nieuw" album uit 1972 alsnog weet te raken, moet ik constateren. Wel prettig, ook weer eens iets te hebben gevonden dat nog geen 500 keer voorbij is gekomen.
0
geplaatst: 17 maart 2014, 21:56 uur
Voor Witch's Promise, geweldig nummer overigens, had je ook Benefit kunnen nemen. Daar staat ie op als bonusnummer en dan heb je ook gelijk een van hun beste studioplaten.
0
geplaatst: 17 maart 2014, 22:00 uur
Ja, dat is waar. Maar ik vond hem eerst op Living in the Past en toen had ik het album al besteld.
Het is jammer, dat The Witch's promise niet mooi deel uitmaakte van een album dat rond die tijd is uitgebracht. Het is wat dat betreft een echte single.
Maar het hoeft niet uit te sluiten dat Benefit ook nog eens een keer wordt gekocht
Het is jammer, dat The Witch's promise niet mooi deel uitmaakte van een album dat rond die tijd is uitgebracht. Het is wat dat betreft een echte single.
Maar het hoeft niet uit te sluiten dat Benefit ook nog eens een keer wordt gekocht
0
Ozric Spacefolk
geplaatst: 4 februari 2015, 20:59 uur
Ik had deze altijd een beetje links laten liggen, omdat ik dacht dat het maar een verzamelaar is.
Dat is het ook, maar wat voor één.... Een verzamelaar van singles, outtakes, live-versies en gewoon onuitgebracht materiaal.
Ik had vroeger de dubbellp. Maar degene die nu opstaat is de 19-songs tellende cd. Waarop Bourée en Teacher niet staan. Jammer van Teacher, maar Bourée heb ik natuurlijk al op Stand Up.
Uiteindelijk staat Teacher dan wel weer als bonustrack op Benefit, dus die ik heb dan toch ergens.
Verder luistert deze plaat als een waardige studioplaat, al vallen de Mick Abrahams-songs een beetje buiten de boot. Verder zijn de songs hierop nogal aan de kalme kant. De heavy rock songs hebben dus waarschijnlijk gewoon de reguliere platen gehaald.
Hoe dan ook, is deze dubbelaar, voor liefhebbers van de beginperiode een must. En ik ben blij, dat ik dan toch deze herontdekt heb.
Edit: omdat Wondering Aloud altijd al een favoriet van me was, en ik altijd al vond dat het te kort duurde, is Wondering Again echt helemaal een te gekke song.
Dat is het ook, maar wat voor één.... Een verzamelaar van singles, outtakes, live-versies en gewoon onuitgebracht materiaal.
Ik had vroeger de dubbellp. Maar degene die nu opstaat is de 19-songs tellende cd. Waarop Bourée en Teacher niet staan. Jammer van Teacher, maar Bourée heb ik natuurlijk al op Stand Up.
Uiteindelijk staat Teacher dan wel weer als bonustrack op Benefit, dus die ik heb dan toch ergens.
Verder luistert deze plaat als een waardige studioplaat, al vallen de Mick Abrahams-songs een beetje buiten de boot. Verder zijn de songs hierop nogal aan de kalme kant. De heavy rock songs hebben dus waarschijnlijk gewoon de reguliere platen gehaald.
Hoe dan ook, is deze dubbelaar, voor liefhebbers van de beginperiode een must. En ik ben blij, dat ik dan toch deze herontdekt heb.
Edit: omdat Wondering Aloud altijd al een favoriet van me was, en ik altijd al vond dat het te kort duurde, is Wondering Again echt helemaal een te gekke song.
1
geplaatst: 8 maart 2015, 03:59 uur
Ik heb de US-cd, dus met 20 tracks (Inside en Alive And Well And Living In in plaats van Locomotive Breath). Bouree en Teacher sneuvelen dan weer op de cd-versie vanwege tijdsgebrek, maar die staan dan weer op de M.U.-verzamelaar die, samen met Repeat, een prima aanvulling is op deze plaat.
Dit is gewoon een perfecte verzamelaar met van alles wat (bv. de Life Is A Long Song EP) en het mag in geen enkele Tull-verzameling ontbreken. 5 sterren voor deze prachtplaat!
Dit is gewoon een perfecte verzamelaar met van alles wat (bv. de Life Is A Long Song EP) en het mag in geen enkele Tull-verzameling ontbreken. 5 sterren voor deze prachtplaat!
0
Mssr Renard
geplaatst: 22 september 2019, 18:27 uur
Deze dubbel-lp uit 1972 is een musthave voor Tull-fans.
Behalve de prachtige vormgeving en het foto-boek dat er in zit, is dit een prachtig geluidsdocument waar (behalve enkele albumtracks) voornamelijk b-kantjes en outtakes.
Plaat 1 (kant a en b) bevat veel (niet alle) b-kantjes en outtakes uit de periode tot 1970.
Plaat 2 (kant a) kent twee weergaloze livesongs waarbij het door John Evan geschreven lange pianostuk By Kind Permission Of het minst Tull-klinkende nummer is. Wel erg mooi en bijzonder.
Verder nog een lange, rockende versie van Dharma for One met wat wild gitaar en drumwerk, waarbij toch duidelijk moge zijn dat Tull live vooral een hardrockband was.
Kant b van plaat 2 is eigenlijk de gehele EP Life is a Long Song plus Wond'ring Again (en Locomotive Breath).
Wond'ring Again is een bijzondere song, het is namelijk deel 1 van het tweeluik Wond'ring Again/Wond'ring Aloud die bedoeld waren om één prachtige, lange song te vormen.
Dit is er nooit van gekomen, de songs zijn dus apart van elkaar op verschillende platen terecht gekomen (Wond'ring Aloud op Aqualung en Wond'ring Again op Living in the Past).
Nu heeft progwonderboy Steven Wilson Aqualung mogen remixen en zijn beide songs samengevoegd als Wond'ring Aloud Again, maar dat is geschiedvervalsing. Toch kon ik het niet nalaten het te luisteren. Het is best aardig, maar ik vind het ook wel charmant de twee songs met diezelfde prachtige melodie op twee verschillende platen te hebben.
Deze dubbelaar is een meesterwerk, al is het geen echte studioplaat. Maar het is wel een mooie afsluiter van de eerste periode van de band. Hierna wijzigt de bezetting en gaan Ian en co. nieuwe, meer progressieve avonturen tegemoet.
Noot: cd-bezitters zullen al deze songs als bonustracks op de reissues aantreffen. De live-songs staan op Carnegie Hall 1970.
Maar de lp-draaier kan deze echt niet laten liggen (sowieso voor het prachtige boekwerk).
Behalve de prachtige vormgeving en het foto-boek dat er in zit, is dit een prachtig geluidsdocument waar (behalve enkele albumtracks) voornamelijk b-kantjes en outtakes.
Plaat 1 (kant a en b) bevat veel (niet alle) b-kantjes en outtakes uit de periode tot 1970.
Plaat 2 (kant a) kent twee weergaloze livesongs waarbij het door John Evan geschreven lange pianostuk By Kind Permission Of het minst Tull-klinkende nummer is. Wel erg mooi en bijzonder.
Verder nog een lange, rockende versie van Dharma for One met wat wild gitaar en drumwerk, waarbij toch duidelijk moge zijn dat Tull live vooral een hardrockband was.
Kant b van plaat 2 is eigenlijk de gehele EP Life is a Long Song plus Wond'ring Again (en Locomotive Breath).
Wond'ring Again is een bijzondere song, het is namelijk deel 1 van het tweeluik Wond'ring Again/Wond'ring Aloud die bedoeld waren om één prachtige, lange song te vormen.
Dit is er nooit van gekomen, de songs zijn dus apart van elkaar op verschillende platen terecht gekomen (Wond'ring Aloud op Aqualung en Wond'ring Again op Living in the Past).
Nu heeft progwonderboy Steven Wilson Aqualung mogen remixen en zijn beide songs samengevoegd als Wond'ring Aloud Again, maar dat is geschiedvervalsing. Toch kon ik het niet nalaten het te luisteren. Het is best aardig, maar ik vind het ook wel charmant de twee songs met diezelfde prachtige melodie op twee verschillende platen te hebben.
Deze dubbelaar is een meesterwerk, al is het geen echte studioplaat. Maar het is wel een mooie afsluiter van de eerste periode van de band. Hierna wijzigt de bezetting en gaan Ian en co. nieuwe, meer progressieve avonturen tegemoet.
Noot: cd-bezitters zullen al deze songs als bonustracks op de reissues aantreffen. De live-songs staan op Carnegie Hall 1970.
Maar de lp-draaier kan deze echt niet laten liggen (sowieso voor het prachtige boekwerk).
0
geplaatst: 14 maart 2020, 20:24 uur
Mssr Renard schreef:
Deze dubbel-lp uit 1972 is een musthave voor Tull-fans.
Behalve de prachtige vormgeving en het foto-boek dat er in zit, is dit een prachtig geluidsdocument waar (behalve enkele albumtracks) voornamelijk b-kantjes en outtakes.
Plaat 1 (kant a en b) bevat veel (niet alle) b-kantjes en outtakes uit de periode tot 1970.
Plaat 2 (kant a) kent twee weergaloze livesongs waarbij het door John Evan geschreven lange pianostuk By Kind Permission Of het minst Tull-klinkende nummer is. Wel erg mooi en bijzonder.
Verder nog een lange, rockende versie van Dharma for One met wat wild gitaar en drumwerk, waarbij toch duidelijk moge zijn dat Tull live vooral een hardrockband was.
Kant b van plaat 2 is eigenlijk de gehele EP Life is a Long Song plus Wond'ring Again (en Locomotive Breath).
Wond'ring Again is een bijzondere song, het is namelijk deel 1 van het tweeluik Wond'ring Again/Wond'ring Aloud die bedoeld waren om één prachtige, lange song te vormen.
Dit is er nooit van gekomen, de songs zijn dus apart van elkaar op verschillende platen terecht gekomen (Wond'ring Aloud op Aqualung en Wond'ring Again op Living in the Past).
Nu heeft progwonderboy Steven Wilson Aqualung mogen remixen en zijn beide songs samengevoegd als Wond'ring Aloud Again, maar dat is geschiedvervalsing. Toch kon ik het niet nalaten het te luisteren. Het is best aardig, maar ik vind het ook wel charmant de twee songs met diezelfde prachtige melodie op twee verschillende platen te hebben.
Deze dubbelaar is een meesterwerk, al is het geen echte studioplaat. Maar het is wel een mooie afsluiter van de eerste periode van de band. Hierna wijzigt de bezetting en gaan Ian en co. nieuwe, meer progressieve avonturen tegemoet.
Noot: cd-bezitters zullen al deze songs als bonustracks op de reissues aantreffen. De live-songs staan op Carnegie Hall 1970.
Maar de lp-draaier kan deze echt niet laten liggen (sowieso voor het prachtige boekwerk).
ik heb naast alle andere werk deze dubbelaar ookDeze dubbel-lp uit 1972 is een musthave voor Tull-fans.
Behalve de prachtige vormgeving en het foto-boek dat er in zit, is dit een prachtig geluidsdocument waar (behalve enkele albumtracks) voornamelijk b-kantjes en outtakes.
Plaat 1 (kant a en b) bevat veel (niet alle) b-kantjes en outtakes uit de periode tot 1970.
Plaat 2 (kant a) kent twee weergaloze livesongs waarbij het door John Evan geschreven lange pianostuk By Kind Permission Of het minst Tull-klinkende nummer is. Wel erg mooi en bijzonder.
Verder nog een lange, rockende versie van Dharma for One met wat wild gitaar en drumwerk, waarbij toch duidelijk moge zijn dat Tull live vooral een hardrockband was.
Kant b van plaat 2 is eigenlijk de gehele EP Life is a Long Song plus Wond'ring Again (en Locomotive Breath).
Wond'ring Again is een bijzondere song, het is namelijk deel 1 van het tweeluik Wond'ring Again/Wond'ring Aloud die bedoeld waren om één prachtige, lange song te vormen.
Dit is er nooit van gekomen, de songs zijn dus apart van elkaar op verschillende platen terecht gekomen (Wond'ring Aloud op Aqualung en Wond'ring Again op Living in the Past).
Nu heeft progwonderboy Steven Wilson Aqualung mogen remixen en zijn beide songs samengevoegd als Wond'ring Aloud Again, maar dat is geschiedvervalsing. Toch kon ik het niet nalaten het te luisteren. Het is best aardig, maar ik vind het ook wel charmant de twee songs met diezelfde prachtige melodie op twee verschillende platen te hebben.
Deze dubbelaar is een meesterwerk, al is het geen echte studioplaat. Maar het is wel een mooie afsluiter van de eerste periode van de band. Hierna wijzigt de bezetting en gaan Ian en co. nieuwe, meer progressieve avonturen tegemoet.
Noot: cd-bezitters zullen al deze songs als bonustracks op de reissues aantreffen. De live-songs staan op Carnegie Hall 1970.
Maar de lp-draaier kan deze echt niet laten liggen (sowieso voor het prachtige boekwerk).
2 zelfs. Ik vind alleen de kwaliteit van de opname uiterst matig. De platen klinken heel dof. Herken je dat?
1
geplaatst: 4 juli 2020, 20:56 uur
Vanmiddag in een Jethro Tull bui deze elpee tweedehands aangeschaft en enigszins opkijkend dat het geen gatefold sleeve is, ben ik wel verrast door het fraaie boekwerk. Maar waarom Bourée als bonustrack?
Het wordt in het eerste bericht hier al aangehaald en ik heb tot mijn vreugde een originele Engelse persing:
Jethro Tull - Living In The Past (1972, Vinyl) | Discogs
Kom enigszins binnenvallen bij Tull met kennis die slechts twee albums beslaat (en twee in bestelling) en het muzikale aanbod bevalt me goed, m.u.v. die eerste livetrack die op het eerste gehoor niet aan mij is besteed. Per definitie verder niet per se een album voor doorgewinterde fans lijkt mij.
Het wordt in het eerste bericht hier al aangehaald en ik heb tot mijn vreugde een originele Engelse persing:
Jethro Tull - Living In The Past (1972, Vinyl) | Discogs
Kom enigszins binnenvallen bij Tull met kennis die slechts twee albums beslaat (en twee in bestelling) en het muzikale aanbod bevalt me goed, m.u.v. die eerste livetrack die op het eerste gehoor niet aan mij is besteed. Per definitie verder niet per se een album voor doorgewinterde fans lijkt mij.
0
geplaatst: 17 mei 2021, 14:56 uur
Ik heb Living in the Past eigenlijk nooit een volwaardige kans gegeven. Ik kocht de CD in mijn Jethro Tull begindagen en bij thuiskomst bleek ik me vergist te hebben. Ik wou namelijk het livealbum Living with the Past hebben en had geen zin in een verzamelaar. Recentelijk ben ik echter wat meer naar Jethro Tull aan het luisteren en pakte deze nog eens uit de kast en verbaasde me wat over de tracklist. Ik ga niet zeggen dat ik alles van Tull ken, maar met zo'n kleine 30 albums in de collectie had ik niet verwacht dat er een flink aantal nummers gingen zijn die geen belletje deden rinkelen. Dat blijkt echter logisch te zijn aangezien Living in the Past geen verzamelaar is met de nodige hits op, het is een verzamelaar met de Life Is a Long Song EP (tracks 15 tot en met 19) en nog een hoop materiaal dat nooit op CD was verschenen. Het gaat voornamelijk over singles (bijvoorbeeld tracks 1 tot en met 3, hoewel A Song for Jeffrey natuurlijk op het debuut uitkwam) en twee live nummers uit het concert van 4 november 1970 in de Carnegie Hall. Die laatste twee vallen een beetje uit de toon omdat ze er zowat halverwege tussen gepropt staan - het volledige concert werd trouwens in 2015 gereleased onder de naam Live at Carnegie Hall 1970 - en ik vind het sowieso altijd wel jammer als er zo één of twee live opnames worden toegevoegd aan een gewoon album. Jammer dat het me zolang heeft geduurd om dit naar waarde te kunnen schatten maar wijsheid komt met de jaren zeker?
1
geplaatst: 26 juli 2021, 08:12 uur
Gisteren aangeschaft op advies van een echte kenner. Geen moment spijt van, een topper met gevarieerde muziek.
0
geplaatst: 7 oktober 2022, 16:16 uur
Voor mij was dit altijd de plaat met/van Sweet dream en Witches promise, maar nu ik dit album na al die jaren weer eens draai vind ik die twee titels eigenlijk suggestiever en spannender dan de bijbehorende muziek. De overige nummers daarentegen intrigeren me meer dan ooit: korte en krachtige songs met scherpe melodieën en een geluidsbeeld dat vaak nèt afwijkt van wat je zou verwachten bij een band die bluesrock mixt met folkrock: de mondharmonica en de telefoonstem op Song for Jeffrey, de kleine percussie gevolgd door een zware riff op Love story, de elementaire maar ijzersterke riff van Driving song, de opgewekte stemming van Singing all day met die bluesy gitaar eronder, het afwijkende percussie-patroon van Inside, en natuurlijk de laatste vijf nummers – kennelijk had Anderson even geen plaats op een album en dus loosde hij ze maar via een EP waar een andere band misschien wel een moord voor zou doen.
Dat is uiteindelijk ook mijn voornaamste indruk van dit album: een overdaad aan prachtige nummers uit een periode waarin de inspiratie van zowel componist als band in overvloed stroomde, zodat zelfs een album met "restjes" nog een feestmaaltijd blijkt. Toch geen maximale score mijnerzijds omdat de twee live-nummers op vinylkant 3 mij echt totaal niet kunnen boeien, noch de flarden Beethoven noch de drumsolo. De rest is geweldig; jammer dat het boekje van de CD-versie de muziek geen recht doet door niets te vernelden over componisten, muzikanten, opnamedata of herkomst.
Dat is uiteindelijk ook mijn voornaamste indruk van dit album: een overdaad aan prachtige nummers uit een periode waarin de inspiratie van zowel componist als band in overvloed stroomde, zodat zelfs een album met "restjes" nog een feestmaaltijd blijkt. Toch geen maximale score mijnerzijds omdat de twee live-nummers op vinylkant 3 mij echt totaal niet kunnen boeien, noch de flarden Beethoven noch de drumsolo. De rest is geweldig; jammer dat het boekje van de CD-versie de muziek geen recht doet door niets te vernelden over componisten, muzikanten, opnamedata of herkomst.
0
geplaatst: 24 augustus 2023, 11:21 uur
Ik ben nooit zo kapot geweest van deze verzamelaar. De eerder op single uitgebrachte nummers staan erop, maar op een later versie ontbreekt Bouree terwijl een vreselijk flutnummer als Inside er wel op staat.
Ik sla Inside altijd over, met dat olijke kanarie-achtige gefluit.
Ik word van geen van de overige nummers enthousiast, uitgezonderd het mooie Wondr'ing Again, al vind ik de kortere versie op Aqualung beter.
De plaat wordt echter volledig gered door enerzijds de prachtige hoes met al die foto's uit de beginjaren, en muzikaal gezien door de live kant (kant 3) met "By kind permission of" en het schitterende "Dharma for One."
Het eind van "By Kind Permission of" is geniaal, wanneer de band invalt na de piano solo van Jon Evan, en had iets langer mogen duren .
Dharma for One is aanmerkelijk sterker dan de studio versie op This Was, ik draai dit nummer nog geregeld en is voor mij het ultieme hoogtepunt op deze verder wat magere verzamelaar.
Ik sla Inside altijd over, met dat olijke kanarie-achtige gefluit.
Ik word van geen van de overige nummers enthousiast, uitgezonderd het mooie Wondr'ing Again, al vind ik de kortere versie op Aqualung beter.
De plaat wordt echter volledig gered door enerzijds de prachtige hoes met al die foto's uit de beginjaren, en muzikaal gezien door de live kant (kant 3) met "By kind permission of" en het schitterende "Dharma for One."
Het eind van "By Kind Permission of" is geniaal, wanneer de band invalt na de piano solo van Jon Evan, en had iets langer mogen duren .
Dharma for One is aanmerkelijk sterker dan de studio versie op This Was, ik draai dit nummer nog geregeld en is voor mij het ultieme hoogtepunt op deze verder wat magere verzamelaar.
1
Mssr Renard
geplaatst: 24 augustus 2023, 14:36 uur
Sikken Berend schreef:
... terwijl een vreselijk flutnummer als Inside er wel op staat.
Ik sla Inside altijd over, met dat olijke kanarie-achtige gefluit.
... terwijl een vreselijk flutnummer als Inside er wel op staat.
Ik sla Inside altijd over, met dat olijke kanarie-achtige gefluit.
Ha Sikken, na bij het album Inside een soortgelijke reactie te hebben gelezen, wil ik er toch even op reageren. Dankzij jouw opmerking zit het nummer nu de hele dag in mijn hoofd. Ik vind het zelf een ontzettend mooie song, wat ook zo op Stand Up had kunnen staan.
Ik vind het nummer trouwens eerder iets melancholisch dan olijks hebben. Altijd weer interessant hoe de beleving van een song verschilt per persoon.
0
geplaatst: 24 augustus 2023, 15:01 uur
Hallo, Mssr Renard, ik ben blij dat mijn "flutnummer" jou in ieder geval weer blij heeft gemaakt. Inderdaad, precies zoals je het zegt: het is mooi hoe de beleving per song zo per persoon kan verschillen.
Eén ding is zeker: Jethro Tull is hoe dan ook een geweldige band.
Eén ding is zeker: Jethro Tull is hoe dan ook een geweldige band.
0
Mssr Renard
geplaatst: 24 augustus 2023, 15:25 uur
Tull is voor mij zeker één van de beste bands. Ik door de grote verscheidenheid in stijlen en songs. Ik las ook dat je erg te spreken bent over Martin Barre. Hij heeft inmiddels een flink aantal soloplaten, die ook erg gaaf vind. Steviger en meer gitaar(rock) georienteerd.
0
geplaatst: 24 augustus 2023, 15:40 uur
Martin Barre is een topgitarist, zelfs iemand als Ritchie Blackmore noemt hem een van de beste gitaristen die hij naar eigen zeggen nooit kan evenaren.
Wat dat betreft is Jethro Tull toch vooral het feestje van Ian Anderson, waardoor de kwaliteiten van Barre bij het grotere publiek min of meer onbekend gebleven zijn.
Van zijn solowerken weet ik te weinig, heb je een luistertip van een bepaalde plaat van hem ?
Wat dat betreft is Jethro Tull toch vooral het feestje van Ian Anderson, waardoor de kwaliteiten van Barre bij het grotere publiek min of meer onbekend gebleven zijn.
Van zijn solowerken weet ik te weinig, heb je een luistertip van een bepaalde plaat van hem ?
0
Mssr Renard
geplaatst: 24 augustus 2023, 15:53 uur
Sikken Berend schreef:
Van zijn solowerken weet ik te weinig, heb je een luistertip van een bepaalde plaat van hem ?
Van zijn solowerken weet ik te weinig, heb je een luistertip van een bepaalde plaat van hem ?
Deze plaat is wat rustiger maar wonderschoon: Martin Barre - Away with Words (2013) - MusicMeter.nl
Deze plaat rockt wat meer: Martin Barre - Roads Less Travelled (2018) - MusicMeter.nl
* denotes required fields.
* denotes required fields.