Nuclear Assault - Survive (1988)

Een minder album tussen de twee meesterwerken van NA in (Game Over en Handle with Care), maar bevat nog enkele uitstekende songs zoals Rise from the Ashes, F# Wake Up (die om de een of andere duistere reden ook op de opvolger HwC staat), Survive en Good Times Bad Times.

3,5*

dat zijn dus twee verschillende nummers. F# op dit album en F# (Wake Up) op HwC.

Dat ik je zowel kunnen vertellen

Hier sluit ik me bij aan, al zou ik woord meesterwerk niet willen gebruiken voor de beide genoemde albums. Feit is wel dat hier een dipje zit in de gebrachte kwaliteit en kwantiteit. De cover Good Times Bad Times vind ik niet geslaagd en ik zie ook de relevantie met de rest van het album niet. Fight To Be Free is de uitschieter hier. Met een intro zoals alleen Flotsam & Jetsam ze leek te maken, komt de band hier verrassend goed uit de verf.

Kort maar krachtig plaatje, mag het album nog steeds graag horen. Niet altijd even origineel; het begin van Equal Rights doet me altijd denken aan een stukje van Flotsam & Jetsam's Metalshock. Hoe dan ook; in beide gevallen prachtige nummers. PSA en Got Another Quarter zijn geslaagde grappen. Er was nog een nummer beschikbaar voor de Fight to be Free EP, namelijk Stand Up. Als ze die op Survive hadden gezet was het naar mijn mening het minste nummer geweest. Die cover bevalt me altijd wel, verder is Technology favoriet.

Heerlijke Nuclear Assault plaat met wederom een zeer karakteristiek geluid die de krachtige nummers kleuren. De hoes doet de rest! Zeer opwindende plaat!

Manmanman, wat lekker om deze energieke thrashbom na zoveel jaar weer eens te draaien. Een van de vele LP's die ik vroeger van klasgenoten op cassette opnam en vele jaren later eindelijk aan mijn vinylcollectie toevoeg.

Na al die jaren heeft Survive wat mij betreft nog niets aan kracht ingeboet. Sterker nog, nummers als brainwashed (actueler dan ooit), F# en het titelnummer waardeer ik nu misschien nog wel meer dan toen ik dit album luisterde terwijl ik mijn krantenwijk liep.

De speelduur is aan de korte kant, zeker als er ook nog eens een cover op de plaat staat, maar eigenlijk voor deze muziek ook lang genoeg.

Rise from the Ashes is een heerlijk knallend begin. Ook op deze tweede plaat is het tempo en de energie weer in overvloed aanwezig. Ze klinken hier beter ingespeeld en wat melodieuzer ingesteld. Zonder de furiositeit, de energie en het plezier te verliezen dan wel. Dat levert een heerlijk levendig album af.

Wel is de productie hier toch minder sterk dan op de voorganger. Het klinkt allemaal wat doffer en zachter. Alsof ze een paar meter verwijderd staan van de microfoon. De zang is duidelijker in de mix gezet, maar dit gaat ten koste van de instrumentatie zelf. Terwijl de zang niet dusdanig denderend is om die plek echt te moeten hebben. En dat haalt een beetje de glans van de muziek af. De eerste plaat klinkt dan toch net wat beter.

Gelukkig leveren ze ook hier weer voldoende energieke en beukende Thrash om een klein half uurtje lekker op los te gaan. Hoewel de Cover van Led Zeppelin compleet overbodig is en totaal niet past. Verder is Survive een duidelijk en prima vervolgplaat geworden.