Shelby Lynne - I Am Shelby Lynne (1999)

De plaat die Sheryl Crow eigenlijk na TNMC had moeten maken, zeker na het magere Sheryl Crow uit 1996. Maar ook Shelby wist zichzelf te overtreffen, na de miskleunen Love, Shelby en in mindere mate Identity Crisis kwam het geniale Suit Yourseld uit 2005.

prachtige plaat , die beter wordt met de tijd , beter dan la crow

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Shelby Lynne - I Am Shelby Lynne (1999) - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Shelby Lynne - I Am Shelby Lynne (1999)
Na een traumatische jeugd in Alabama leed Shelby Lynne een kwakkelend bestaan in Nashville, tot ze in 1999 op de proppen kwam met het in alle opzichten legendarische album I Am Shelby Lynne

De Amerikaanse muzikante Shelby Lynne heeft een fraai stapeltje albums op haar naam staan, maar met afstand haar beste album is wat mij betreft I Am Shelby Lynne uit 1999. Het is een album dat volgde op een aantal matig ontvangen Nashville country albums. Op I Am Shelby Lynne kiest Shelby Lynne voor de Amerikaanse rootsmuziek uit het diepe zuiden van de Verenigde Staten. Het album is voorzien van een tijdloos en warm klinkend geluid, dat prachtig is geproduceerd door Bill Bottrell. De grootste kracht van I Am Shelby Lynne schuilt echter in de prachtige stem van Shelby Lynne, die de songs op haar doorbraakalbum met veel gevoel vertolkt. Het levert wat mij betreft een klassieker op.

Shelby Lynne Moorer was pas zeventien jaar oud toen haar vader voor haar ogen haar moeder doodschoot en hierna zijn eigen leven beëindigde. Ze nam de verzorging van haar vier jaar jongere zus Allison op zich en verruilde, toen die ook op eigen benen kon staan, het ouderlijk huis in Jackson, Alabama, voor Nashville, Tennessee, om in de voetsporen van haar muzikale ouders te treden.

In Nashville kreeg de talentvolle muzikante, die zich vanaf dat moment Shelby Lynne noemde, vrijwel onmiddellijk een platencontract, maar echt van de grond kwam haar carrière niet. Tussen 1989 en 1995 maakte Shelby Lynne maar liefst vijf albums, die allemaal in de onderste regionen van de country charts terecht kwamen. Haar carrière leek in de tweede helft van de jaren 90 min of meer ten einde, maar in 1999 sloeg Shelby Lynne keihard terug met het album I Am Shelby Lynne.

Er zouden nog elf studioalbums volgen en Shelby Lynne maakte bovendien een prachtig album met haar ook in de muziek actieve en eveneens succesvolle Allison Moorer, maar wat mij betreft steekt I Am Shelby Lynne er flink bovenuit in het fraaie oeuvre van de Amerikaanse muzikante.

Voor I Am Shelby Lynne liet Shelby Lynne haar thuisbasis Nashville tijdelijk achter zich en keerde ze terug naar Alabama, waar ze met de op dat moment vooral van Sheryl Crow bekende producer Bill Bottrell de studio in dook. In deze studio verdween Nashville ook in muzikaal opzicht uit beeld, want op I Am Shelby Lynne eert de Amerikaanse muzikante de muziek die in de jaren 70 in het diepe zuiden van de Verenigde Staten werd gemaakt.

I Am Shelby Lynne bevat nog wel wat invloeden uit de country, maar is ook geworteld in de soul en rhythm & blues, met hier en daar ook nog een vleugje jazz en rock ‘n roll. Het album moet haast wel beïnvloed zijn door het album dat Dusty Springfield aan het eind van de jaren 60 in Memphis maakte, maar Shelby Lynne eert ook de rijke muziekgeschiedenis van de staat waarin ze opgroeide.

Bill Bottrell tekent op I Am Shelby Lynne niet alleen voor een prachtige en opvallend warm klinkende productie, maar nam bovendien flink wat koffers met instrumenten mee naar de studio, waarna een aantal gastmuzikanten het album nog wat voller inkleurden. Ik vind vooral het gitaarwerk op het album heel erg mooi, maar ook de sfeervolle bijdragen van strijkers zijn zeer trefzeker. I Am Shelby Lynne werd door de productie van Bill Bottrell vergeleken met Sheryl Crow’s Tuesday Night Music Club, maar het album van Shelby Lynne klinkt authentieker en had ook decennia eerder kunnen zijn gemaakt.

De songs op het album zijn indrukwekkend en het geluid is prachtig, maar I Am Shelby Lynne is vooral een album waarop de stem van Shelby Lynne imponeert. De Amerikaanse muzikante zingt met veel gevoel en minstens evenveel soul en levert wat mij betreft in vocaal opzicht een van de beste albums aller tijden af. De stem van Shelby Lynne zou nog veel vaker prachtig klinken, maar de zang op I Am Shelby Lynne is me net wat dierbaarder en dat geldt ook voor de songs en de muziek op het album.

Shelby Lynne trok de afgelopen jaren niet heel veel aandacht met haar albums, maar die aandacht verdient ze wel, want zeker haar laatste albums zijn weer uitstekend. I Am Shelby Lynne verdient nog veel meer, want dit is een album dat eigenlijk iedereen gehoord moet hebben. Erwin Zijleman