2Pac - Me Against the World (1995)

Lekkere plaat, zijn beste vind ik. Er zit ook enorm veel jeugdsentiment in, ik herinner me dat ik jaren geleden dit album altijd in mijn discman had zitten in de bus op weg naar school
It ain't easy heeft trouwens zo'n relaxte vibe, dat basloopje damn!

Voor het eerst luister ik een van de 2Pac-albums van tijdens zijn leven van begin tot eind, ik was er nooit aan toegekomen en hield het altijd bij de hitjes, en onlangs heb ik ook The 7 Day Theory geluisterd. Me Against the World dan maar als eerste, hoogst genoteerd op MusicMeter dus het meest representatief, dacht ik.

Toch ligt het me niet echt. De teksten zijn goed, dat hoor je wel als je er goed naar luistert, maar de productie, die is me toch echt veel te vlak en op sommige momenten (Dear Mama) zelfs enorm cheesy. Het doet wat mij betreft echt afbreuk aan de teksten, want die zijn op Me Against the World, So Many Tears, Dear Mama, enz. toch echt heel goed. Een album als The Chronic is (met soms juist hele platte teksten) dan toch een stuk scherper, met af en toe een rauwe baslijn tussendoor en ook veel meer diepgang in de beats.

Voorlopig is 2Pac dus niet echt aan mij besteed, maar als iemand mij op basis van mijn opmerkingen beter werk van hem kan aanbevelen hoor ik het graag.

Het is een dubbel-cd en dus een serieuze hap om door te komen, maar ik vermoed dat opvolger All Eyez On Me je beter gaat liggen.

Er staan een paar dikke classics op dit album. Toch staan er ook een paar nummers op waar ik niet zoveel mee heb zoals Young Niggaz, Heavy in the Game en Lord Knows. Ik zit dicht tegen een 4,5 aan, maar ik hou het toch op een dikke 4.

Lord Knows minder? Juist een heerlijke track. Erg consistente plaat dit, veeleer iets dat ik in z'n geheel ga opleggen in plaats van wat losse tracks te beluisteren.

Niet zozeer minder, maar dat is één van de nummers die mij niet echt aanspreekt. Niet van het niveau Me Against the World, So Many Tears, Temptations, Dear Mame, Old School, Fuck the World en Death Around the Corner.

Het is je vergeven.

Death Around the Corner is wel een echte knaller. Kan er niet bij stilzitten.

Één van zijn meest meeslepende nummers, en dat zegt wat. Mooi ook hoe hij zich op het eind ineens richt tot God/Jezus en zich hardop afvraagt of hij Zijn vergiffenis waard is - wat een ondraagelijke twijfel en onzekerheid.

Deconstructing 2Pac's "Me Against The World" | Check The Rhyme - YouTube

Dit is voor de mensen die twijfelde aan 2Pac's tekstuele talenten!

Tekstueel is hij juist ijzersterk, kwa delivery is het meer love it or hate it. Voor mij het eerste, maar kan me voorstellen dat biggie lovers het minder vinden

Het meest belangwekkende album in de geschiedenis van hiphop.

Een album waar dope beats en moeilijk dope lyrics naar voren kwam. Dit is de Pac die ik wil horen. Ongelooflijk goed album. Shed So Many Tears, Id I Die Tonight, Temptation, Heavy In The Game, Me Against The World, Dear Mama, Old School. Hou op, man.

4,5 ster

Vandaag weer eens opgezet. Dit blijft toch zijn beste werk, denk ik. Hij duikt zo diep in z'n eigen ziel, bizar gewoon. Wat een gevoel heeft deze plaat!

Oh man. Hier raak ik dus never over uitgepraat.

Samenvatting van dit album:

'Ik ben heel zielig, paranoïde, maar ik ben een Thug, iedereen is tegen mij, mijn jeugd was kut, ik heb m'n homies dood zien gaan en ik ga binnenkort ook dood, bury me as a G'

En dat tot vermoeiens toe verspreid over 15 nummers.

Als tiener wel genoten van dit album, dus 3,5.

Veel overlap in thematiek met Will Oldham.

Will Oldham kan je er prima bij hebben in een drive-by shooting

Geweldige plaat.

Na 2 ouder klinkende soloplaten en een groep-album met Thug Life was het tijd voor zijn derde soloalbum, Me Against the World. Tot dit punt was het zijn grootste album en dat terwijl dit album het daglicht zag terwijl de gastheer zelf in de gevangenis zat. Zonder meer is dit het meest persoonlijke project van 2Pac. De teksten zijn meer introspectief dan voorheen (en erna) en met Richie Rich en zijn groep Outlawz (toen Dramacydal) hield hij de gasten op een minimum.

Hier staan enkel sublieme tracks op. De titeltrack, So Many Tears, Lord Knows, It Ain't Easy, Old School en ga zo maar door. Het moet allemaal niet te gek voor elkaar onder doen.
Dear Mama is uiteraard wel dé klassieker en een klasse apart wat mij betreft. Te vergelijken met wat Brenda's Got a Baby is voor 2Pacalypse Now.

Voor velen is dit het magnum opus van deze legende, daar ben ik echter niet mee akkoord. De twee opvolgers van Me Against the World vind ik persoonlijk een klasse hoger. Maar als je bijvoorbeeld niets met gangsta rap hebt snap ik volledig dat dit album je meer ligt dan zijn Death Row-projecten.

Dikke 4*.

Realiseren jullie je dat dit jaar Tupac langer dood is dan dat hij geleefd heeft?
Toch als ik af en toe zijn albums nog eens opzet, klinkt het geen moment outdated. Ik zit er altijd weer binnen een paar seconden in alsof het terug de ‘90s zijn.