Neil Young + Crazy Horse - Ragged Glory (1990)

Bij dit album is mijn "Frank" redelijk traag gevallen, ik vond hem in het begin iets te rommelig klinken, maar hoe vaker je dit schijnbaar vlug in elkaar gebokst album draait, hoe lekkerder de muziek wordt, na een reeks kwakkelende plaatjes in de eighties, niet bepaald Neil's beste periode, komt hij eerst met het formidabele Freedom en dan dit pareltje.
Ik kreeg onlangs van beaster1256 een video - neen, geen dvd, een video dus met enkele songs/clips van dit album, reuzelekker videootje, en daarop is het speelplezier van de band en Neil die er op zijn allergruizeligst uitziet, goed te merken.
Dit is een plaat van pure rock'n roll adrenaline, gewoon de beuk erin en schijt aan de wereld; die attitude.

Hierna zou onze "peetvader van de grunge" terugkeren met een intieme plaat, Harvest Moon, ook één van zijn mooiste, maar dus totaal anders dan deze plaat, en dat is het leuke aan Neil Young; hij wint de Tour, want hij is sterk in vele disciplines!

Wie Ragged glory de absolute top vindt, wil niet meer aan Harvest moon.

Het is net wat je zegt, vele disciplines. Maar net als bij McCartney als hij aan klassieke muziek gaat doen: links laten liggen. Eén keer afdraaien kan; daarna is het gebeurd.

Als je hoort wat hij kán op Ragged glory, dan moeten toch wel de tranen in je ogen springen bij Harvest moon?

Ik hou van de 2 uitersten, deze plaat vol lekker gitaargeweld, lekker de beuk erin, maar ik apprecieer evenzeer de intieme liedjes die hij brengt op Harvest Moon en bijvoorbeeld ook op het erg onderschatte Silver & Gold.
Ik begrijp dat hokjesdenken niet zo.
Ik hou van de gitaarschurende held, maar ik hou op zijn minst evenveel van de Neil Young die op onnavolgbare wijze, gezeten aan de piano de titelsong van de film Philadelphia zingt, of zich laat begeleiden op Fiddle en het heerlijke Comes A Time aanzet, dàt is de kracht van een Neil Young, diversiteit en zijn durf om met de regelmaat van de klok lekker eigenwijs muzikale koersen te varen die niemand van hem verwacht... hij misschien nog in het minst.
Ook Prairie Wind is bijvoorbeeld een parel van een plaat, maar jij zal dan weer meer vinden aan Chrome Dreams, denk ik zo aan je nogal onbegrijpelijk negatief commentaar op Harvest Moon ....

Je hebt heel veel gezichten van Neil Young.

En aangezien hij ook heel veel heeft uitgeprobeerd, is het onmogelijk alles even goed te vinden.

Het meest compleet is hij, als hij een Westcoast album brengt als After the goldrush en Harvest, als hij rocksongs brengt, waarbij de één wat harder is en de ander wellicht een ballad.

Ik hou het meest van hem, als hij zijn gitaar trekt en vervolgens geruime tijd flink van leer trekt. Meestal samen met Crazy horse.

Daarnaast wil hij ook nog wel eens een softe country of, in mijn bewoordingen, een schommelstoelplaat maken. Old ways, Harvest moon.

Dat is mijn minst favoriete kant van Neil Young. Ongehoord slappe muziek van een man die juist bewezen heeft dat hij zoveel kan. Maar had ik een dergelijke cd van ongeacht welke artiest ook in handen gehad, dan had ik er hetzelfde van gevonden en over geschreven.

Alleen bij die andere artiest kan ik mijn schouders ophalen, bij Young wekt het dus ergernis.

Het is toch onzin alles van een artiest goed te moeten vinden?! Ik bekijk het altijd per cd. En als ik een jazz of rock 'n roll cd van Neil Young krijg voorgeschoteld, zal ik ook niet nalaten hem te laten weten wat ik er van vind.
Niet dat hij zich daar wat van aantrekt, natuurlijk!

Het heeft helemaal niets met hokjes-indeling te maken. Ik wacht maar gewoon af waar hij mee komt en dan stuur ik hem gouden veren of een in azijn gedoopte pen.

Helemaal mee eens, ik heb zelf een tijdje wat moeite gehad met zijn jazzy kant op This Note's For You. En zijn album met Booker T & The MG's vind ik ook niet zo heel sterk (moet ik weer eens luisteren). En een experiment als Trans werkt voor mij ook niet, hoewel ik om de achterliggende gedachte zéér veel respect voor die plaat heb.

Ik vind zijn countryrock dan wel weer sterk, evenals zijn folkrock, zijn hardrock, zijn grunge etc.

Het maken van diverse stijlen muziek, waarbij de kwaliteit op een erg hoog peil blijft, vind ik juist de klasse van Neil Young. Het houdt je ook elke keer in spanning als er weer iets nieuws uikomt. Die diversiteit, die artiesten aan durven en ook nog eens onder goed de knie hebben, onderscheidt de "klasse" van de "middelmaat". Mansion On The Hill en Days That Used To Be vindt echt nummers van bijna buitenaardse klasse

Klopt Ad, dat is inderdaad de charme van Neil. Maar het gaat helaas ook wel eens een keertje mis.

ze zeggen niet voor niks dat neil een muzikale dinosaurier is , ( dinosaur sr. )

hij heeft alle watertjes doorzwommen en kan alle richtingen , ik waardeer de man enorm , hij is mijn held , alleen een uitschuiver gemaakt tijdens ' everybody's rockin' '

één valse noot in een hele carriere ( meer dan 40 jaar ) wie kan dat zeggen !!!!

Niemand, het is ook niet waar. Door z'n vele experimenten heeft Young zich (gedurfd, dat wel) buitengewoon kwetsbaar opgesteld. Meer dan menig andere artiest met meer dan 40 dienstjaren.

Maar er zijn meer experimenten en cd's duidelijk niet gelukt. Mag ik Landing on water, Trans, This note's for you in herinnering roepen? Het is niet erg, hij heeft ook heel veel prachtig werk geschreven, daar gaat het niet om.

't zal wel zijn musician , en wie om en bij de 40 cd's gemaakt heeft , ja dat kunnen niet allemaal meesterwerken zijn , en o.k. die 3 die je erbij doet zijn idd verre van zijn beste werk , kan er ook nog re ac tor aan toevoegen !

Maar Ragged glory is prachtig!

natuurrlijk hans , ragged gaat door je , het is headbangen met je ziel , één orgasme van een uur , ik zie dat quadrophenia op 1 staat bij je , een meesterwerk indeed , zeg

ik wil me eens met ' focus ' inlaten , kan je me wat aanraden van die band aub

cheers michel

Focus 2 (Moving Waves) vind ik zelf de beste, als ik ook mag bijdragen Focus 3 is ook erg goed. Het debuut is ook de moeite waard. At The Rainbow is een prima live concert.

Probeer ook Brainbox eens, ook met Akkerman.

Die Stijn is ook zo vreselijk vlug..............

Maar hij heeft gelijk. Ik kies zelf voor Focus III of begin anders met de verzamelaar Hocus Pocus, the best of Focus.

Overigens heb ik, bij wijze van proberen, ook Focus 8 gekocht, en dat was dan de comeback cd uit de 21e eeuw. Zonder Akkerman uiteraard, maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat het slecht was.

yup , heb de verzamelaar al , maar ga er nog focus 2 en focus 3 bijkopen , vanwege die lange nummers , prachtig trouwens , verder heb ik een verzamelaar van brainbox die schitterend is , vooral down man , dark rose , summertime en doomsday train , zijn geniaal , ik denk dat het album ' to you ' is

cheers

maar we moeten het hier hebben over ragged glory , of we worden verplaatst , sorry moderatoren

btw : ragged glory is verschrikkelijk goed neil replies , it's all the same fucking song !!!!!!

en gelijk heeft ie

Heerlijke plaat. Ik kan hem eindeloos door draaien. Maar toch geen 5, omdat ik Mother Earth helemaal niks vind.

Love and Only Love vind ik gewoon de max ! Neil Young & Crazy Horse waren toen nog vol overgave en gedrevenheid wat ik de laatste jaren enorm mis ! ! !

Die plaat/cd is ook al weer bijna 20 jaar oud. Die gasten blijven ook niet eeuwig jong (YOUNG). Prima album, overigens!!!

Hou nog even vol! 6 april de nieuwe cd! (toch?)

In de States, ik dacht 23 maart in Nederland (Europa), maar kweet niet zeker. Je bedoelt toch Fork In The Road?????

Ja, die!

Op de rommelmarkt heb ik deze voor 2 euro gekocht, en ik heb 'm dus weer een aantal keren beluisterd. Ik blijf het een fantastische rockende plaat vinden. Neil's leadgitaarwerk is ontiegelijk mooi. Ik blijf me er over verbazen wat hij kan bereiken met toch niet bepaald het meest technische gitaarspel.

Farmer John en Mother Earth zijn twee flinke missers, maar voor de rest staat dit album vol met topnummers. Het wordt tijd voor een nieuwe plaat met Crazy Horse. En dan een echte plaat, geen half werk wat vluchtig afgemixt moet worden (Toast)!

naar t'schijnt komt zijn archives part 1 uit in juni , heb het eens overlopen maar weet niet meer waar , en ik meen het het gaat de neil young fans veel plezier beleven maar ook veel geld en kopbrekens want ik denk dat er veel tussen zit dat we al hadden , geen time fades away wel de film journey through the past en live at massey zitten erbij , massey heb ik en op journey zit ik niet te wachten , heb deze dubbelaar nog op lp gehad en 't stelde heel weinig voor dus eens goed kijken als hij uit is wat er allemaal op zal staan !!!!!!

niet iedere scheet van neil ruikt als parfum !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Blijft inderdaad een geweldig album... Heb het een van de afgelopen dagen ook nog eens "vollen bak" opgezet...

Benieuwd naar die Toast-CD...

@Beaster: die "Archives" gaan best wel meevallen hoor, als je het mij vraagt. Zeker als je de BlueRay of DVD-versie bestelt..

Alle info hier: Order Neil Young's Archives Vol. 1 - neilyoungarchives.warnerreprise.com

Ik heb mijn blueray exemplaar al besteld ...

inderdaad c-moon , maar ik heb geen blue ray recorder , kan je daar ook je ouwe cd's of dvd's mee afspelen aub , en is het verschil groots of miniem met de huidige cd player , allemaal vragen nietwaar c , zoals ik al meerdere keren heb mogen vaststellen , je bent ook een enorme kenner van muziek , ook een BOR ' er zoals sommige Hollanders hier beweren , ( voor info , lees recensie's over Vienna van Ultravox ,) je bent ook een vriend van de almachtige father , is eens bij me in Blankenberge geweest , ik zoek hem op in 23 mei in Lokeren ,

salutos companos

nog een prettige muzikale avond !

cheers beaster

Nou, ik zou het allemaal nog maar eens bekijken welke je neemt. De Blue-rayset van $299, de dvd-audioset van $199 of de cd-set van $99. Buiten het feit of je wel of geen blue-ray hebt,, kun je je ook afvragen of het verschil in kwaliteit nou zo groot is. Naarmate je ouder wordt ga je minder goed horen. Dat speelt ook een rol. Je moet bij het aanschaffen van Archives kijken wat je al hebt, anders zit je met dubbel spul. En ik heb gehoord dat de cd's op termijn ook apart te koop gaan zijn. En de allerlaatste, edoch niet onbelangrijkste vraag is hoe dik je portomonnee is. Ik vind Neil steengoed, maar niet ten koste van alles. Even topic: Ragged Glory: Steengoed.

amai wat een prijsverschillen als een ' jonge oudere ' kies ik voor de cd set van 99 $ of wacht af wat er allemaal opstaat ik kan me ook geen dubbel spul veroorloven , en met mijn gehoor gaat het nog redelijk , alleen zie ik slechter en slechter en wordt dikker en dikker

maar dat is naast de kwestie

by the way

ragged glory is toch een cd van jewelste

met dank nog aan koot en bie

ja , veel belgen keeken daar iedere week naar , ik was verslaafd aan de vpro , veruit beste hollandse zender

ajuus

ik groet jullie allen

het beest

Ja en vergeet Jiskefet niet ook VPRO

Ragged "fuckin" Glory Prachtig!!!

Archives en Kredietcrisis passen niet goed bij mekaar, zekerniet in mijn eigen portomonneecrisis, momenteel!!!!!!!!!!!!!


Houdoe en maak je niet dik joh!!!!

AD

Ik ben weer in m'n bootlegs gedoken, en daar kwam ik enkele nummers van Ragged Glory tegen, maar dan akoestisch! Ook zonder Crazy Horse en gierende solo's blijft dit een album vol geweldig songmateriaal.

Hoe komt het toch dat iedereen hier op een rommelmarkt de beste cd's vind, terwijl ik nooit verder kom dan Hepie en Hepie of Manke Nelis.