Golden Earring - The Hole (1986)

Zit 'm net weer eens te bekijken, het lijkt een beetje op James Bond te zijn geïnspireerd.
Een man die blijkbaar teveel weet, een sluwe verleidster en spionnen die 'm bedreigen en uiteindelijk gevangen nemen.
Leuk zijn altijd die cameos van Gruppo Sportivo's Hans Van Den Burg.

In de clip van Quiet Eyes zat volgens mij Dolf Brouwers (Sjef Van Oekel).

Eigenlijk opent Twilight Zone wel lekker mysterieus maar al vrij snel ontaardt het in een behoorlijk epische rocksong. Uitermate gaaf natuurlijk. Daar zeg ik niets over. Vanwege het meer ingehouden karakter heeft Quiet Eyes over de gehele linie een lekker geheimzinnige uitstraling. Een wat langer muzikaal intermezzo had het nummer misschien nóg beter gemaakt, maar je kunt nu eenmaal niet alles hebben.

Dit even los van de videoclips die erbij vergezeld gaan. De Quiet Eyes video was geschoten door Anton Corbijn en had inderdaad een hoofdrol voor Dolf Brouwers. De Twilight Zone clip is ook vermakelijk, maar promovideo's doen me qua muziekbeleving vaak helemaal niets. Leuk voor de kennisgeving. Maar dat was het dan ook wel.

Quiet eyes blijft het hele nummer lang iets spannends dan wel mysterieus hebben. Het dragende, bijna slepende tempo helpt daar enorm bij. En dat fantastiche intro uiteraard! Het is ook best een grote hit geworden toch? In Nederland in ieder geval in de top 10.

Als je het blikkerige geluid en de mechanisch klinkende drums voor lief neemt dan hou je een redelijk album over, niets meer en niets minder.
Ik hoor ook een band die hard moet werken om tot dit resultaat te komen.
Geen superhit, geen echt verrassende songs en allemaal keurig tussen de 4 en 6 minuten.

De 3 singles vallen het meest op, "They Dance" vind ik een leuke vrolijke opener en "Quiet Eyes" weet net zoals "Why Do I" mij alleen live echt te overtuigen.
Op zich is er weinig mis mee met de studio versies maar live klinken ze zoveel beter dan pas hoor je hoe sterk ze zijn.

Verder degelijke songs die prima in elkaar zitten, het klinkt lekker redelijk up-tempo maar echt bijblijven doen ze me niet.
Volgens mij zijn ze ook zelden live gespeeld (op "The Hole" tour na dan).
Het experiment wordt enigzins opgezocht in "Jump and Run", een verademing het wat lossere drumwerk hierin.
"Shout in the Dark" is ook wat afwisselender, een pluspunt is dat er geen slechte songs op dit album staan.

Typisch zo'n plaat die je nooit draait, maar reuze meevalt als je dat toch doet.
Was van plan 3 sterren te geven, maar is gewoon 3,5 waard.

Deze ooit alleen maar aangeschaft vanwege Quiet Eyes. Geweldig Earring nummer met dito video... Dolf Brouwers, Jules Deelder, Appolonia van Ravensteijn en natuurlijk Bart Chabot; een ware sterrencast haha. Why Do I is dan ook nog wel te doen maar het overige materiaal is mijn ding niet meer anno 2017.

Niet eens een heel zwak album van de heren, maar naar hun standaarden niet goed genoeg.

De voorganger vond ik nog te gek, deze is zozo.

De singles zijn eigenlijk de beste tracks. They Dance valt op door de blazerssectie, die ook al in Clearnight goed te horen was. Dat past de muziek wel goed.

Leuk om er bij te hebben, maar geen klassieker in hun mooie oevre.

Na het onverwachte succes van Cut(Twilight Zone) en N.E.W.S ( When The Lady Smiles) kwam The Hole.
Letterlijk en figuurlijk het zwarte gat.
Het succes was weer voorbij, ik denk dat men geen behoefte had in het swingende They Dance.
Het deed net wat gedateerd en oubollig aan, maar ook ik begrijp niet waarom het donkere Quiet Eyes niet wist te scoren.
Volgens mij verscheen de single in vier varianten, elke met het hoofd van een ander bandlid, ik had die met Rinus op de voorkant.
Prima clip van Anton Corbijn, die blijkbaar de nodige centen heeft gekost.
Maar ik denk dat de combinatie Dick Maas en Golden Earring beter beviel.
En om eerlijk te zijn, Maas was mede verantwoordelijk voor het terugkerende succes; hoe er ook over zijn clips werd gesproken; spraak barend waren ze zeker, of het nou positief of negatief was.
Ik vind dat de muziek ook niet heel sterk over komt; het lijken wel aan elkaar geplakte stukken van ouder werk, zeker bij een Fatal Flowers achtig nummer als Save the Best for Later.
Why Do I zou later wel zijn waardering krijgen, de unplugged versie op The Naked Truth sloeg veel beter aan.
Terecht trouwens, want dit is echt wel een van de betere Golden Earring nummers, vooral het baswerk van Rinus steekt er ver boven uit; op de rest van de plaat lijkt hij wel onzichtbaar.
Het zou een betere afsluiter zijn dan het zwakkere Shout in the Dark.
Love In Motion is wel weer bar slecht; bijna Stock, Aitken & Waterman achtig.
Aan de productie ligt het niet; het vette geluid past wel bij Golden Earring; The Rolling Stones gebruikten het in deze periode ook; leg Have a Heart maar eens langs One Hit (To the Body) van Dirty Work; ook uit 1986, al werd die plaat ook niet echt goed gewaardeerd.
Al hoor je wel dat de producer een achtergrond als drummer heeft, net als Phil Collins legt hij die sound terug in zijn werk; duidelijk voorbeelden zijn Jane Jane en het begin en einde van Jump and Run.

Vandaag na jaren ook weer eens op de platenspeler gelegd.
Toch een goede plaat hoor. Inderdaad komen de drums hard naar voren in het geluid, maar ook het heerlijke baswerk van Rinus

Had m van de week toevallig ook weer eens liggen.. vind m nu veel beter dan weleer.
Zelfs they dance is best leuk.
Na NEWS nog steeds een stapje terug, maar best heel erg ok.

Ondanks de aanwezigheid van Why Do I (één van mijn top 5 Earring-tracks) is dit album een echte stap terug. Er zit veel te weinig venijn in, het is allemaal wat braaf en vluchtig. De ondergrens van de Earring is dusdanig hoog dat ook hun mindere albums prima te pruimen zijn, maar niet de eerste die ik op zal zetten.

Weinig zinnigs over The Hole te melden, behalve dat ik het album sinds lange tijd twee keer gedraaid heb en wat er tussen Quiet Eyes en Why Do I inzit me niet stoort maar ook niet echt bijblijft. Als die afsluiter klasse is komt dat door de productie niet echt tot uiting hier.

Vandaag is dit album 35 jaar geworden.

Ik vind juist dit wel weer een meer dan prima album. Had wat problemen met cut dat vond ik wat matig en niet pakkend grotendeels. Daar heb ik zeker geen last van met dit album. Nummers als quiet eyes , love in motion, why do i en shout in the dark gaan der bij mij in als koek. Maar ook jump And run en Jane Jane mogen er zijn. Nee denk dat k dit samen met prisoner of the night wel de beste albums vind uit jaren 80 van de Earring!

Nee dit is een matig Earring album. Niet goed genoeg naar hun eigen standaard. Maarrrrrrr wat is Quiet Eyes toch een ongelofelijk lekker nummer. Eigenlijk maakt dat alles in 1 klap goed. Misschien wel stiekem een van hun allerbeste tracks. Geweldig begin ook, dreigend, en dan overgaand in een zalige rocksong die inderdaad wat langer opgerekt had kunnen worden. Wie zei nou dat ie niet gescoord had? Was no 6 in de top 40 , een zeer dikke hit dus. En terecht. Daarom toch een voldoende voor dit verder vrij ondermaatse album.

No 9 dus, 1 weekje in de top10 en totaal 8 weken in de top40. In orde van grootte dus een beetje als Clear night Moonlight of het latere Turn the world around.
Maar waar TZ en WTLS de eerste positie behaalden in de top40 als eerste getrokken single van die betreffende albums, bleef QE als eerste single dus steken op een weekje no9. Dus afgemeten aan de 2 leadsingels in 1982 en 1984 scoort dit wel wat minder. Terwijl ze eigenlijk stiekum nog een keer graag de oversteek dachten te maken richting USA met dat nummer en clip, resulteerde het toch in een kleine teleurstelling.
Wat vooral samenvalt met dit album ( voor mij) is dat inmense concert op het strand in Scheveningen. Wat zou het mooi zijn als die opnames ooit eens mooi opgepoetst en uitgebracht werden.
Ik herinner me nog dat het de alarmschijf was, doorgaans dé tip van de week en vervolgens slechts op no40 binnenkwam. De week erop steeg het overigens wel snel door, wellicht ook omdat de single 4 verschillende hoesjes had.