Neutral Milk Hotel - In the Aeroplane over the Sea (1998)

Meerdere luisterbeurten doen soms wonderen, he?

haha soms zeker maar moet zeggen dat het in 80 procent van de gevallen de 1e keer de ''goede'' mening is haha

Nou nee, Tony, halve ster in mindering gebracht...

Moeilijk geval. Enkele erg leuke nummers, maar ook enkele nummers die me op een negatieve manier kippenvel bezorgen. Zolang de zanger niet vals start te zingen (en dit aanhoudt) dan is het best een fijne plaat, maar zeker het tweede deel van album is het soms een verschrikking om te luisteren.

Lol een paar maanden geleden had ik nog een krappe onvoldoende. Inmiddels 5 sterren, geen foutje op dit album te betrappen en over het geheel erg sfeervol. Prachtige plaat! Binnenkort op vinyl halen

Wat is nu precies de hype achter dit album, de hoes is een internet-meme en het lijkt vooral alsof iedereen overeind wil houden dat het zo goed is terwijl dat het niet is. Ik hoor echt helemaal niks bijzonders, maar wat horen jullie dan?

Gewoon lache toch, beetje de meme in stand houden. En dan telkens als iemand erachter komt dat het een grap is een beetje gniffelen met zijn allen

Muziek smaak verschilt uiteraard en dat moet je respecteren. Sterker nog, dat is het geweldige van muziek, maar ik kan in de verste verte niet ontdekken wat deze plaat zo goed gewaardeerd maakt. Kan iemand mij dit uitleggen? Ik heb meerdere serieuze pogingen gewaagd om het tot mij door te laten dringen en het beklijft geen seconde. Ben ik een muziek analfabeet? Of mankeer ik iets aan mijn oren? Ik hoor het graag.

Liedjes zijn lekker om mee te blèren. Dat gebeurd bij mij altijd waardoor ik er erg van kan genieten haha.

Zou dit album het geluid van Amnesiac van Radiohead alsook Mumford & Sons hebben beinvloed?

Luister bvb. eens naar Oh Comely en dan Life in a Glasshouse van Radiohead, maar ja kan zijn dat de enige overeenkomst is dat een bepaald jazzinstrument wordt gebruikt dat atypisch is voor rockmuziek, en dat dat hetgeen is dat ik hoor.

Wat ik ervan heb opgezocht is dat er heel wat atypische instrumenten voor rock in dit album worden gebruikt, maar ik vind de gelijkenis met Amnesiac niet.

Idd, is een beetje zoals Finnegans Wake van James Joyce als boektip meegeven.

Meerdere malen tot tranen geroerd bij het luisteren van dit album. Maar zoals Niels al aan gaf is dat puur om de meme in stand de houden. Daar is zijn prachtige recensie, die je hier kunt vinden, ook voor bedoeld. Daarom moet je deze ook zeker niet lezen.

Prachtplaat nog steeds. Tijdloos en één van de beste albums OAT!
Even een lans breken voor the king of carrot flowers PT1, magic

Nee, nog steeds niet. Vals, vaag en ik weet nog steeds niet of het nou overmatig pretentieus is of armetierig.

Voor iemand met zo'n goede top 10 valt me dit tegen

Ik hoor het gewoon écht niet. Het irriteert me aan alle kanten. De zang is echt roekeloos en op lelijk af. Het voelt alsof deze band in een blokhut heeft gezeten en dit in drie dagen in elkaar heeft gestampt. I'm sorry.

Haha ik snap wat je bedoelt hoor. Het grappige is dat ik dit eerst ook niks vond, toch vond ik het zo apart dat ik het weer ging luisteren en vanaf toen werd ik verkocht. Maar meningen zoals die van jou kan ik ook begrijpen hoor. Ieder zo zijn ding

Vaak heb je bij artiesten een album om in te stappen, ik zou bijna vragen: welk nummer van Neutral Milk Hotel is 'makkelijk' Haha!

Haha i get u.
Ik zou zeggen titeltrack in the aeroplane over the sea is wel echt een klassierkertje, of holland, 1945.
En ja, je moet van het tegen het valse aan houden.

Aan wie?

Niet te omschrijven of te typeren, dit twisted meesterwerkje van Jeff Mangum en zijn kornuiten. 'Folk Meets Hoempa-pa-pah', maar het klopt als een bus en kruipt enorm onder de huid. Blazers, strijkers, een zingende zaag, steunende en kreunende bassen en daar tussendoor de heldere accoustische gitaar. Zoveel power met alleen een accoustische gitaar in die fantastische opener 'The King Of Carrot Flowers Part.1', of 'Two-Headed Boy', amazing.
WAT.EEN.PLAAT!

Fenomenaal.

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Neutral Milk Hotel - In The Aeroplane Over The Sea (1998) - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Neutral Milk Hotel - In The Aeroplane Over The Sea (1998)
Neutral Milk Hotel maakte met haar tweede album, het in 1998 verschenen In The Aeroplane Over The Sea, haar meesterwerk en direct ook haar zwanenzang en het is 25 jaar later nog altijd een intrigerend album

In mijn beleving werd In The Aeroplane Over The Sea van Neutral Milk Hotel in 1998 wat lauwtjes ontvangen, maar 25 jaar later wordt het album geschaard onder de beste en meest invloedrijke albums van de jaren 90. Of Neutral Milk Hotel echt veel nieuwe bands heeft geïnspireerd weet ik niet, maar over de kwaliteit van In The Aeroplane Over The Sea heb ik geen twijfels, al blijft het een krankzinnig album. Het is een album dat met één been in de jaren 60 en met één been in de jaren 90 staat en dat wat mij betreft klinkt als geen enkel ander album. 60s psychedelica en folk worden gecombineerd met gruizige 90s indierock en een beetje lo-fi, maar onlogisch klinkt het geen moment. Uniek album.

Sinds deze week ligt de box-set The Collected Works Of Neutral Milk Hotel in de winkel. Het is een box-set die een jaar of twintig geleden al kon worden aangeschaft via de website van de band en het is een opvallend lijvige en hierdoor dure box-set voor een band die gedurende haar bestaan eigenlijk maar twee albums maakte. Neutral Milk Hotel werd opgericht in 1989 en werd pas in 2015 officieel ontbonden, maar de teller van de discografie van de band bleef vanaf 1998 op twee albums steken.

Neutral Milk Hotel was een van de eerste bands op het roemruchte Elephant 6 label en debuteerde in 1996 met On Avery Island. Het is een album dat op mij destijds zeker geen onuitwisbare indruk maakte. Neutral Milk Hotel maakte op haar debuutalbum wat psychedelisch aandoende muziek met zowel invloeden uit het verre verleden als invloeden van dat moment. Veel songs op het album herinneren in de basis aan de psychedelische popmuziek uit de jaren 60, maar door het opvallend gruizige gitaargeluid en het randje lo-fi in de muziek van de band, was het ook een typisch jaren 90 album.

Met de kennis van nu schat ik On Avery Island inmiddels een stuk hoger in dan destijds, maar het echte meesterwerk van Neutral Milk Hotel is wat mij betreft toch het in 1998 verschenen In The Aeroplane Over The Sea. Ik kan me niet herinneren dat het album in 1998 direct wist op te vallen, maar de afgelopen 25 jaar is In The Aeroplane Over The Sea uitgegroeid tot een cultalbum en is het bovendien een veelgenoemde inspiratiebron in recensies van nieuwe albums.

In The Aeroplane Over The Sea is inmiddels 25 jaar oud en het blijft wat mij betreft een buitengewoon fascinerend album. Het is ook een album dat je verafschuwt of liefhebt, want op zich begrijp ik de muziekliefhebbers die zich verbazen over alle lof voor het album. Zelf vind ik het nog altijd een geweldig album en een album dat nog niets van zijn glans heeft verloren.

Net als op haar debuutalbum vermengt Neutral Milk Hotel op In The Aeroplane Over The Sea, dat naar verluidt werd geïnspireerd door het dagboek van Anne Frank, invloeden uit de jaren 60 en 70 met invloeden uit de jaren 90. Uit de eerste twee decennia komen de invloeden uit de psychedelica en zeker ook de folk, terwijl de jaren 90 met name invloeden uit de gruizige indierock, de lo-fi en de neo-psychedelica aandragen.

Neutral Milk Hotel voegt daar nog wat bijzondere ingrediënten aan toe, waaronder de zeer expressieve en emotionele zang en de bijzonder klinkende blazers. Het klinkt niet meer zo rommelig als het debuutalbum van de band, maar ook op In The Aeroplane Over The Sea is het geluid van Neutral Milk Hotel op zijn minst bijzonder.

Over de vraag of het tweede album van Neutral Milk Hotel uiteindelijk invloedrijk is geweest zijn de meningen wat mij betreft terecht verdeeld, maar In The Aeroplane Over The Sea blijft wel een uniek album, waar ik zelf nog graag naar luister en dat ik zelf schaar onder de kroonjuwelen van de popmuziek van de jaren 90.

AllMusic.com omschrijft het album als ‘a marching band on an acid trip’ en dat is geen gekke omschrijving, al is het album een stuk toegankelijker dan de omschrijving suggereert. In The Aeroplane Over The Sea klinkt ook als Bob Dylan die in de vroege jaren 60 niet in New York is blijven hangen, maar naar San Francisco is vertrokken en daar een psychedelische garagerockband heeft gerekruteerd. De prijzige box-set van Neutral Milk Hotel laat ik graag aan me voorbij gaan, maar wat blijft In The Aeroplane Over The Sea een pareltje. Erwin Zijleman

Mooi dat sommige mensen hier van kunnen genieten en dat zijn er een hoop zie ik, maar ik vind hier persoonlijk echt geen ene bal aan.

Dit album gaat in de loop van de tijd echt onder je huid kruipen. Ik vond dit in het begin ook echt niks. Wilde zelfs 2 sterren geven maar toch hoorde ik iets interessants. Ik luisterde nog een keer, nog een keer en de rest is geschiedenis. Magie die ineens samenviel. En inmiddels een plekje heeft in mijn top 10.

Helaas heb ik mijn bord niet leeg gegeten. Het spijt me maar ik hou van een ander soort stamppot.

Tis je vergeven

Eensch met jou!

De hoes was alleraardigst (en zat er ook nog als kartonnetje omheen, maar verder kon het me totaal niet bekoren. Alsof dronken roadies de gitaren aan het stemmen gingen, voordat de band opkwam.

Mijn exemplaar aantal jaren geleden afgestaan aan een user hier die daarvoor voor een kleine donatie aan Amnesty deed - werden zowel opbrengst als cd gewaardeerd.

De huidige nummer 30 van de top 250, In the Aeroplane over the Sea, vond ik na de eerste luisterbeurt niet best. Echter blijkt, na een tweede luisterbeurt, dat er veel moois te vinden is op dit album. Met name de akoestische nummers In the Aeroplane over the Sea, Two-Headed Boy en Oh Comely spreken me aan. Voor nu geef ik 3.5 sterren. Ik ga het album vaker beluisteren en wie weet waar mijn waardering voor het album eindigt.