Clan of Xymox - Clan of Xymox (1985)

Prima debuutalbum van Neerlands bekendste gothicband. Vermeldenswaardig is ook de prachtige hoes, gemaakt door Vaughan Oliver van het ontwerpburo v23 (de huisontwerpers van het toen nog vermaarde 4AD-label). 4*

Dit debuutalbum is net wat donkerder dan het wat gladdere Medusa. Mijn studententijd komt helemaal weer naar boven, als ik A Day draai. Eyeliner op, groene zeep in het haar en naar The Sound, waar je bijna de hele avond cool voor je uit staart richting dansvloer. Je komt alleen zelf in actie bij A Day, One Hundred Years en I Travel.
Heimwee? Nee. Weemoed? Een beetje....
Nog steeds een lekker album, wel wat ingehaald door de tijd.

Zeker een prima debuutalbum maar uiteraard zwaar overtroffen door de opvolger. Jullie Nederlanders mogen best wel wat trotser zijn op deze meesterlijke band. Waarom er als genre rock staat snap ik al helemaal niet want dit is toch allesbehalve rockmuziek.

Heb nu net equal ways even opgezet, prachtig.

Dit is het enige album wat ik van Clan of Xymox heb, maar het is wel een pareltje. Stuk voor stuk mooie darkwave nummers, met A Day en Cry In The City als hoogtepunten.
Een 4,5*

Cry in the wind bedoel je wss, maar als je deze al zo goed vindt zou ik me zeker Medusa eens aanschaffen (ook gezien je zeer interessante muzieksmaak)

Ik bedoel inderdaad "Cry In The Wind"
Heb al enkele nummers van Medusa geluisterd en het bevalt me wel .

In het radioprogramma 'Vara's popkrant' hoorde ik voor het eerst 'A day' en ik vond het meteen WOW! Een soort speed-up versie van Depeche Mode leek het wel. Toen ik in de John Peel Show 'No words' hoorde was ik meteen verkocht en heb meteen dit album aangeschaft. Meteen is niet helemaal waar, want het album moest via de importkanalen binnenkomen. Clan of Xymox is natuurlijk een Nederlandse band, maar ze zaten wel op het Engelse 4AD-label van Ivo Watts. Enkele andere 4AD albums gingen via Virgin records/Ariola Benelux en daar was wat gemakkelijker aan te komen. In de bladen werd het imago deze band omschreven als een soort Roberto Jacketti & The Scooters voor gothic fans.
Na Medusa ben ik weer afgehaakt, maar jaren later had ik weer een hernieuwde kennismaking via het album 'Phoenix' (op het Polydor-label), dat echt veel minder was.

om eerlijk te zijn de eerste de beste!!! eigenlijk vind ik dit nog het meest zeggend album van COX maar Medusa vind ik net iets beter!!

A Day blijft een echte new wave klassieker!! het is jammer dat deze band nooit de erkenning heeft gehad die het verdiende in dit landje!!!(waar ze vandaan komen) maar gelukkig worden ze in de rest van de wereld WEL gewaardeerd voor hetgeen ze betekend hebben voor de popmuziek!!!

De stuwende en voortjagende baslijn in het nummer 7th time is op zich al de prijs van het toegangskaartje meer dan waard.

No human can drown draai ik grijs op het moment. Hoe een simpele tekst door de Xymox verpakking recht door het hart gaat. Prachtig.

Is ook een van mijn favoriete liedjes van COX. Erg mooi!

Heb net deze cd en Medusa via de post ontvangen. Wat een geweldige muziek is het toch ook, echt geen slecht nummer te bekennen. Dit in tegenstelling tot hun latere werk.

Ik heb de cd's bij Cosmox.nl besteld, voor in totaal 19,98 euro inclusief verzendkosten. Een koopje dacht ik zo.

Ja dat is niet duur voor zoveel moois!

Trouwens ik vraag me af of ze No Human Can Drown ooit eens live gespeeld hebben. Wat zou ik dat graag nog eens willen meemaken! Vooral dat gitaartje op het eind. Prachtig!

Inderdaad geen miskoop, Dit album en Medusa verdienen inderdaad meer waardering in eigen land, wie weet is dit de reden Xymox zo krampachtig het latere werk heeft gemaakt.

Eerste indruk echt positief. Medusa vind ik vooralsnog beter maar heb met dit album natuurlijk er pas twee draaibeurten opzitten (gekocht dit weekend op Platenbeurs Utrecht). Ik start met een 4,5 kan nog alle kanten op. Cry in the wind is ook wel lekker in het gehoor liggend.

Heb vanavond de DVD "Visible" gekregen van een goede vriend. Wat een prachtig document. Mooie clips afgewisseld met live optredens. En als je ziet voor hoeveel publiek deze band in het buitenland optreedt dan is het toch erg vreemd dat ze hier in Nederland zo weinig op hun waarde worden geschat. Prachtige DVD en een echte aanrader voor elke liefhebber.

No human can drown begin ook steeds meer een favoriet van me te worden ! Leuk om een dergelijke live registratie te hebben Perfume.

Denk dat ik die dvd ook aan ga schaffen perfume, klinkt veelbelovend.

Niet meer uit m'n CD lade weg te branden de laatste tijd. Er is ook duidelijk inspiratie opgedaan bij een act als New Order. Ik verhoog hem naar de maximale score.

De muziek van COX is technisch gezien niet de meest hoogstaande, maar deze band weet zoveel gevoel en sfeer in hun songs te stoppen dat ze naar mijn mening veel ('moeilijkere bands') overtreffen. Human is daar een mooi voorbeeld van, maar wat te denken van Cry In The Wind of het ultieme prijsnummer Equal Ways. Een Medusa zal het nooit worden, maar écht ver zit het er voor mij niet meer onder. 5*

Mmmmm, vind 4AD nog steeds aardig aan de weg timmeren: Tv on the Radio, Bon Iver om even wat te noemen...
Fantastische cd overigens.

Prachtig debuut van deze synthesizer band, vond het indertijd al zo raar dat ze niet verder doorbraken, later vooral in Polen.
Maar degene die het wel kennen lees ik hier zijn tenminste liefhebbers met goede smaak (althans voor mij dan).

Goed album. New-/darkwave nummers met een stoere mechanische klank afgewisseld met warmere synthpop-momenten (alhoewel pop misschien niet de juiste term is door de toch voornamelijk neerslachtige of donkere zang).
Sfeer het in ieder geval in overvloed. Beetje jammer vind ik alleen het (synth)gitaartje dat af en toe de kop opsteekt en qua zuiverheid akelig op het randje balanceert. Echt afbreuk doet dit overigens ook weer niet, daar zijn de nummers op zich toch te goed voor.

Synthpop vind ik het niet; eerder gothic new-wave.

In de herkansing doet dit album het toch echt goed, NL mag trots zijn op deze band.......

De donkere kant van de ziel van de jaren 80 lijkt te zijn ingevroren op deze plaat. Sommigen noemen dat 'gedateerd' maar voor mij hoort een dergelijk geluid bij dit soort gothic/wave acts. Stuwende door synthesizers aangedreven pop/rock muziek voorzien van veel echo effecten, heb ik het dan over. Gebukt onder zware economische tijden en een mogelijke atoomoorlog werden door menig Europese act de meest depressieve, sucidale albums opgenomen. En ''ons eigen' Clan Of Xymox deed daar vrolijk aan mee.

Deze treurwilgen verpakken hun uiterst wanhopige boodschap in heerlijk vlotlopende nummers met catchy hooks. Deze paradoxale combinatie kom je vaker tegen in dit genre en dat vind ik ook juist het aanstekelijke ervan.

Cultklassieker A Day wurmt zich direct in een lekker straf mechanisch tempo lang je buis van Eustachius. Een tempo dat zelden veel meer dan een beetje naar beneden gaat. De ijle leadgitaarpartijen geeft het nummer onbedoeld iets juicherigs. Desondanks geeft het wat extra smaak.
In Stumble And Fall wordt wat gas teruggenomen om de ruimte te kunnen bieden aan van die nostalgische synth koortjes waar menig vleermuis zich al hangend in de nok van een verlaten ruïne comfortabel bij moet voelen.

Clan Of Xymox vindt het wiel hier niet uit. Maar dat doet er voor mij niet toe als je met zo'n aardig stel nummers op de proppen weet te komen. Enkel de vocalen storen mij soms een beetje. Alsof de vocalist geen keuze kon maken tussen declameren of echt zingen, blijft het een beetje een vleesch nog visch verhaal. Gelukkig maakt de enorme echo veel goed.

Op dit titelloze album van Clan Of Xymox mag de Nederlandse gemeenschap ook wat mij betreft best trots zijn.

Weinig toe te voegen aan de recensie van Edwynn. Ik vind dit prachtige wave van Nederlandse bodem en bovendien misschien ook wel het beste album door een Nederlandse popgroep gemaakt. "Medusa" zou dan op de tweede plaats komen want ook dat is een prachtig album hoewel iets minder dan dit debuut. Vreemd eigenlijk dat ik deze band in de jaren tachtig aan mij voorbij liet gaan. Misschien was ik in de periode 1984-1989 niet zo in de stemming voor dit soort donkere muziek. Dat was in de beginjaren tachtig overigens wel anders.

4,5*

Sfeervolle wegzinkwave.
Beste Nederlandse band. Beste 'goth' band. Elke vergelijking met Sisters of Mercy is een belediging. De sfeervolle composities zijn niet te vergelijken met die monotone drumcomputer en theatrale droefsnoeterij van de Sisters.

Debuut en opvolger Medusa zijn wat mij betreft het beste wat Nederland heeft voortgebracht. Just a day een cult classic, maar nog meer genieten zijn No Human Can Drown, Equal Ways en No Words.

en wat denk je dan van stranger

Dit moet in de loop der jaren mijn vaakst gedraaide album zijn. Dit album leunt erg op de sound van The Cure en New Order. Niet enkel qua sfeer, het kan haast niet anders of het idee van No Human Can Drown/Take Me For A Walk is ontstaan na het luisteren van het gelijknamige Cure nummer. Jump out of time/walk into my dream, aan welk Pornography nummer doet dit denken?

Sinds New Order succes boekte met Blue Monday zijn er talloze acts die geen graten zagen om deze succesformule om te toveren tot basis van hun eigen sound. Laten we echter niet vergeten dat Blue Monday ook is beïnvloed door enkele disco nummers en dat de grote Robert Smith op zijn beurt, niet enkel muzikaal maar tevens tekstueel, leentjebuur heeft gespeeld bij NO ten tijde van Movement en zijn opvolger (The Walk, of de link tussen A Strange Day/Truth, en zo kunnen we nog even doorgaan).

En ondanks/dankzij de inspiratie van andere bands, de eerste twee albums van COX blijven voor mij volkomen uniek. Op dit album en op opvolger Medusa weten ze de perfecte snaar te raken. De muziek is donker/melancholiek, maar nergens opdringerig of lachwekkend theatraal zoals bij SOM, The Mission of andere potsierlijke acts. De teksten zijn vrij eenvoudig maar de kracht bestaat erin om met enkele tekstflarden, dit in combinatie met de dromerige haast hypnotiserende synths en ijle gitaren, behoorlijk tot de verbeelding te spreken en een sfeer neer te zetten die ik noch voorheen noch nadien heb teruggehoord bij andere bands.

A Day moet destijds een kleine cult classic zijn geweest, en als je het nu terughoort is het nog steeds een zeer relevant nummer. Het versnelde tempo en zelfs elektroclash sound (hoewel het genre nog lang niet bestond) waren voor die tijd best opvallend te noemen. Voor de liefhebbers, beluister eens hun nummer Going Round uit Subsequent Pleasures, zuivere elektroclash bijna twintig jaar alvorens er sprake was van het genre.

No Words kondigt zich meteen als een rustiger nummer aan. Out In The Night It Could Be Fun en vervolgens krijgen we het relaas van kriebels op de dansvloer. Geen enkele handendaagse band komt ermee weg, echter weet COX dit zodanig te verpakken dat het na al die jaren nog steeds een (dansvloer) juweeltje is. Hetzelfde geldt voor de daaropvolgende nummers, dezelfde formule wordt gebruikt en Cry In The Wind snijdt misschien nog iets dieper dan Stumble And Fall.

Stranger klinkt mysterieus, The Seventh Time zelfs ronduit dreigend. Het allermooiste nummers is misschien nog wel Equal Ways, alsware een hypnose die de vergelijking doorstaat met New Order's The Him. No Human Can Drown is een meer dan waardige afsluiter, een simpel haast lieflijk liedje maar o zo treffend, met dank aan The Cure' Walk.

De liefde voor dit album zit dus behoorlijk diep. En opvolger Medusa? Daar is nog een flinke scheut Bowie aan toegevoegd (Low). Voor zover het nog kan is die misschien wel nog iets straffer dan dit debuut.