Eels - Shootenanny! (2003)

Het is misschien niet wat we van mr E gewend zijn maar het zijn toch weer stuk voor stuk heerlijke luisterliedjes. En het album gaat me eigenlijk steeds beter bevallen. En van nummers als Saturday Morning zou ik denk ik nooit genoeg kunnen krijgen.

Al met al toch een zeer aardig album van meneer E.

Luistert makkelijker weg dan een Beautiful Freak of een Electroshock blues. Geen enkel slecht nummer te bespeuren. uitschieters zijn Dirty Girl,Agony en Lonely Wolf

Geef mij maar Electro-Shock Blues, of hun debuutplaat. Ook Daisies of The Galaxy is heel mooi.
Daarna kwamen er voor mij twee echt mindere albums; Souljacker en deze Shootenanny!
Teveel richtingloos lawaai, te weinig mooie liedjes, ik moet het gewoon van goede composities hebben... en hier hoor ik ze nauwelijks....

Deze bevat toch wel erg mooie nummers... ik herken dan ook totaal niet het 'Teveel richtingloos lawaai'. Nummers als Restraining Order Blues, Lone Wolf, Agony, Good Old Days, Love of the Loveless, Somebody Loves You (persoonlijk mijn favoriet) etc. etc. zijn schitterende nummers waar je door de rust het lawaai niet hoort .
Sluit me verder aan bij jonas en het album pakt me meer en meer.

"Love Of The Loveless" is een van mijn favoriete Eels-nummers.

Volledig eens. Ik snap de term richtingloos lawaai ook niet. Ik vind het helemaal geen lawaaierig album eigenlijk.

Voor mij wordt dit album steeds mooier naarmate ik het album verder draai.

Eels is één van mijn favoriete artiesten, één van mijn favoriete tekstschrijvers ook. Vaak humor bedrenkt met inktzwart cynisme, de man heeft veel meegemaakt in zijn leven en uit dat op zijn manier, de ''Eels-manier''.

Boven lees ik veel reacties dat dit album wel weer erg veel lijkt op ander materiaal, hier ben ik het toch niet mee eens. Wanneer je alleen al naar zijn voorganger kijkt -Souljacker-, was dat toch meer tegen het echte rock aan. Daar gaat hij even lekker los. Electro-Shock Blues (mijn meest favoriete album van E) bevat bijvoorbeeld een prima mengsel van rock en luisterliedjes.

Eels is een band die een constant hoog niveau blijft halen en zeker niet in herhaling treedt. Ook bij beluistering van Shootenanny! hoor je gelijk het Eels-geluid. Draai je hem een paar keer, kun je al goed horen dat de liedjes toch weer een essentie beschikken en dusdanig anders zijn dan andere dat je niet kan spreken van een herhalingsoefening.

Mijn favoriet nummer van Shootennany! is Agony.

Toch maar weer 4* voor E.

Ik vind dit ook een klasse album, Deren, en zeker ook Agony is erg goed. Een van de beste.
Ik had het gemiddelde op MuMe voor dit album ook wel wat hoger verwacht.

Maar Electro-Shock Blues? Dat vind ik misschien wel zijn minste...

Ja, echt? Wat kunnnen smaken toch verschillen, dat is nou het mooie aan muziek.
Ik zie dat jij Beautiful Freak het beste vind van Eels, die vond ik nou weer (iets) tegenvallen, hoewel nog steeds prima.

Maar Electro-Shock Blues staat bij mij zelfs in de top-10, ik vind het een album wat tot het diepst in je doordringt. Zó persoonlijk, eigenlijk is elk woord wat hij zingt op dat album auto-biografisch en dat maakt het dat hij me helemaal meeneemt in zijn lijden.

Ik ga ESB nog wel eens beluisteren hoor, om te zien of ik mijn mening kan bijstellen. Want een fan van Eels ben ik zeker!

Ben benieuwd!!

Hier kan ik me wel in vinden (al staat 'ie niet in mijn top 10). Voor mij ook het ultieme Eels-album. Destijds heb ik er wel wat moeite voor moeten doen, maar muzikaal, tekstueel en vooral emotioneel heeft Eels dit nooit meer overtroffen. Eigenlijk heeft Eels me met de latere albums bij lange na nooit meer zo kunnen raken, alhoewel het stuk voor stuk prima platen zijn.

Heb je Blinking Lights al geluisterd, Herman?

Dat vind ik ook nog een zeer persoonlijk album die me soms ongelooflijk weet te raken. Echter, door zijn lange duur komt de ''emotionele klap'' die hij mij gaf tijdens Electro-Shock Blues op Blinking Lights als speldenprikjes voorbij. Maar speldenprikjes kunnen ook prikken. En doen nog verdomd zeer ook. E flikt het wat dat betreft altijd weer, mij weten te raken.

Gaat het nog wel over dit album :s

Om IntoMusic tegemoet te komen:

Herman, heb je DIT album eigenlijk al beluisterd?

Drie berichtjes waarin we iemand aansporen toch nog eens die andere eels-plaat te beluisteren is toch niet zo erg?

En ik heb dit album wel een paar keer gehoord destijds, maar ik vond er niet zoveel aan.

Maar geen beoordeling voor dit album, Herman?

Nee, ik stem alleen op albums die ik zelf heb opgezet en dat heb ik met dit album nooit gedaan. Destijds was ik erg actief bij een studentenvereniging en dit album van Eels stond daar vaak op. Ik ben een enorme fan van Eels geweest (ik heb zelfs de solo-albums van E en alle singles en rarities verzameld tot aan 2000), maar ben afgehaakt bij Souljacker. Was er toen echt helemaal klaar mee, voor mijn gevoel voegde het latere werk niets meer toe op die eerste drie albums. Maar op die vereniging liep een goede vriend rond die juist later aanhaakte, dus zo heb ik Souljacker en Shootenanny nog vaak te horen gekregen. Blinking Lights (om nog even op de vraag van Deren in te haken) heb ik wel eens beluisterd, maar ik denk dat ik toen nog steeds aan mijn Eels-tax zat.

Ik moet toegeven dat Souljacker me laatst best goed beviel, terwijl het destijds een enorme teleurstelling was (volgens mij heb ik die ook nog niet bestemd), dus misschien moet ik dit album ook maar eens een nieuwe kans geven.

Misschien is het tijd voor een hiernieuwde ontdekking van het latere werk van Marc Oliver Everett, Herman?

Blinking Lights is is wat mij betreft toch wel een album dat behoort tot zijn beste werk (na(ast) Beautiful Freak). Dit album vind ik ook goed, maar zeker niet zo goed als deze twee genoemde.

Vandaag dit album maar eens beluisterd tijdens mijn dagelijkse reistijd die ik heb. Ben snel geneigd Beautiful Freak te pakken maar koos vandaag bewust voor een 'onbekender' album van Eels.

Dit is een erg lekker album, geen zwak moment. Dit album herbergt toch wel een behoorlijk aantal Eels klassiekers voor mij. Ik ga niet alle goede nummers opnoemen, maar heb altijd wel een extra zwak voor Agony, heerlijk rustig, prachtig gezongen en die gitaar die er zo heerlijk doorheen komt.

Dikke 4 sterren dit album!

Mijn eerste Eels ooit die ik kocht dus daarom alleen al zal ik deze Shootenanny wss anders beoordeelen dan andere users maar ik vindt hem dus heerlijk en constant van begin tot einde.
Zwakke momenten kan ik hier moeilijk op vinden maar de uitblinkers dienen zich makkelijk aan : Nr 1/10 zal voor iedereen andere favorieten herbergen maar hier blijven Saturday morning, dirty girl & wrong about bobby favoriet. Als ik een 4de gele ster kreeg kwam die automatisch bij Love of the loveless en dat is niet omdat de andere songs zwakker zijn

Wederom een goed album van Eels, die nog altijd geen slecht album maakte. Toch hier geen score van 4 of hoger, want vreemd genoeg voelt dit album voor mij niet als een echt geheel aan. Er zitten absoluut goede nummers tussen, maar ik heb moeite dit hele album uit te zitten. Apart genomen zijn de songs wel de moeite waard.

Ai, dat wordt weer even nederig door het stof kruipen en mijn excuses aanbieden aan E. Tal van keren heb ik dit album opgezet en niet geapprecieerd op de manier dat zou moeten. Wellicht was ik de eerste keer een beetje Eels-moe anders kan ik het niet verklaren dat ik mijn aanvankelijke 2 moet bijstellen naar een 4.

In plaats van een typische Eels plaat zonder enige uitschieters die wat mat en uitgeblust overkwam, wordt het nu met name door het door de wat cleaner uitgewerkte songs een bijna a-typische Eels plaat.

Het komt wel vaker voor dat het kwartje wat later valt bij een album, maar zelden zo ineens na talloze keren dat ik het weer tevergeefs geprobeerd had. De enige andere plaat waarbij ik me kan herinneren dat het gebeurde is Faith van the Cure.

Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen.

Het album als geheel vind ik een van z'n minderen, maar Saturday Morning en Agony behoren tot z'n beste werk!

Ik vind het echt zeer vreemd dat deze Eels-plaat hier de laagste score heeft van al z'n albums. Voor mij behoort deze namelijk tot z'n beste werk. Enkel Electro-Shock Blues en Blinking Lights scoren bij mij beter.

Hier staat voor mij eigenlijk geen enkel zwak nummer op, en met Rock Hard Times en Dirty Girl staan er ook twee persoonlijke favorieten op.

4,5*

Blijft een geweldig plaatje van Eels, vooral The Good Old Days, Love Of The Loveless, Agony, Restraining Order Blues en afsluiter Somebody Loves You zijn schitterend, de ingetogen nummers dus, daar blijf ik een zwak voor houden.

Ik sluit me aan bij voorgaande posts: ijzersterke Eels-plaat dit. Blinking Lights springt er voor mij echt uit maar verder hoeft deze plaat niet onder te doen voor zijn discografiegenoten. Zeker in vergelijking met het latere werk zoals End Times is dit veel sterker. Moeilijk om hoogtepuntjes aan te stippen omdat het over de hele linie een hoog niveau haalt (dit in tegenstelling tot zijn voorganger waar meer sprake is van grote uitschieters en relatieve fillers). Verder barst de plaat van de afwisseling maar is de typische Eels-sound altijd aanwezig.

Wrong about Bobby blijft fantastisch. Nog altijd 1 van mijn 3 favorieten

Blind uit de kast gehaald en beluisterd. Eerste nummer deed me aan White Stripes denken. Dan al gauw bij Eels uitgekomen, en enorm genoten van de schitterende productie van deze plaat (cd). Oók genoten van de nummers uiteraard, over de hele lijn echt wel top!
Iets meer dan 4/5 waard dus ik geef 4,5 om het onrechtvaardig laag gemiddelde wat omhoog te halen.