Brian May - Another World (1998)

Prima album met "Business" als absoluut hoogtepunt. Wat een geweldig nummer is dat!

Brian's beste solo album!

Ja, ik weet het niet... Het klinkt allemaal leuk, maar het is veel minder.

prachtige hoes, album is oke. 2 sterren.

Niet echt een wereldschokkend album van Brian May. Zijn songschrijverskwaliteiten zijn in de loop van de jaren steeds minder geworden en dat blijkt duidelijk op dit album.

Allereerst zijn er maar liefst drie covers. Slow Down, One Rainy Wish en All the Way to Memphis krijgen een goede uitvoering mee dus vooruit maar weer.

Problematischer is het dat zijn eigen nummers niet allemaal goed door de keuring komen. Wilderness is de uitschieter ; een klasse compositie. Ook Another World, On My Way Up en Business zijn redelijk goede nummers. Cyborg is dat eigenlijk niet, maar ik heb toch wel een zwak voor dit experiment.

De rest is echter vrij matig voor een man met zijn achtergrond. Waar hij in de jaren 70 de ene klassieker na de andere uit zijn mouw schudde, blijft hij hier toch aardig in gebreke. Natuurlijk schreven er nog drie mensen nummers voor Queen, maar als je er jaren over doet om een album uit te brengen mag het resultaat wel wat beter zijn dan hij hier laat zien.

Ik vind dit album het beste Brian May solo album al is het inderdaad beduidend minder goed dan het Queen-materiaal maar dat vind ik dan ook werkelijk top:-)

Op dit album kan je ook al gewoon genieten van zijn gitaarspel, op dat vlak heeft hij nog niets aan kwaliteit en inventiviteit ingeleverd. Zijn stem is ook erg goed op dit album. Hij is op vocaal vlak veel gegroeid sinds zijn debuutalbum.

May's beste album tot nu toe.

Het album staat als een steen, zijn liefde voor astrologie zijn hier goed in te horen. Door de zeer heldere opnames en het perfecte gebruik van de nogal zwakke stem van May staat dit album als een steen.

Nogal zwakke stem. Op dit album klinkt hij verre van zwak! Hij zingt enkele nummers echt fantastisch zoals 'In the wilderness'. En wat kan hij toch gitaar spelen!

Brian May was en is te veel intellectueel om zich voor astrologie te interesseren. Dat staat als een heleboel stenen ook wel huis genoemd. Zijn liefde geldt voor astronomie, waarin hij recentelijk, op ongeveer zestigjarige leeftijd, nog is gepromoveerd. Ook onmogelijk om dat in de astrologie te doen, bij de weg.

Inderdaad! Belangrijk verschil: astrologie of astronomie, hahaha.

Overdreven fel bericht verwijderd.

Wat mij altijd opvalt is dat May als hij rock nummers gaat zingen enigzins door de mand valt.Hij heeft daar geen stem voor.
Ballads kan hij goed aan maar voor het stevige werk komt hij met zijn bereik in de problemen.Ik vind dat dit afbreuk doet aan de nummers.(met name als hij live optreed)

Erg goede plaat; een stuk beter dan voorganger "Back To The Light' (1992). Niet alles werkt: 'On My Way Up' vind ik na 'Let Your Heart Rule Your Head' weer een matige country-poging. 'Cyborg' heeft briljant gitaarwerk, maar inhoudelijk is het nummer (net zoals 'Machines' van Queen) ronduit lachwekkend.

Wat overblijft is een aantal zeer sterke rocksongs en ballads: 'China Belle', 'Why Don't We Try Again', 'Wilderness' en 'Another World'. Hoogtepunten zijn voor mij 'Business' en 'The Guv'nor', waarop ook Brian's gitaarheld Jeff Beck meedoet. 'One Rainy Wish' is een mooie cover van een andere gitaarheld: Jimi Hendrix. 'All The Way From Memphis', origineel van Mott The Hoople, doet May ook wel aardig. Van de drie covers is er eentje niet zo goed: 'Slow Down'; een rock 'n' roll klassieker die hij beter met rust kon laten. Toch is "Another World" een van de betere solo-albums van een Queen-bandlid.

Degelijke rockplaat van Brian May. Toch kan zijn solomateriaal niet tippen aan het werk van Queen. Maar misschien moet je dat toch ook los zien van elkaar, hoe moeilijk dat ook (althans voor mij) is. Desalniettemin is "Another World" een genietbare plaat geworden. Het gitaarspel van Brian May is onmiskenbaar en op een aantal nummers gaat hij flink los. Niet alle nummers zijn even sterk ("Cyborg" is te glad en een mislukte poging om rock met electronica te vermengen, en een aantal ballads zijn echt te zoet), maar over de gehele linie toch een voldoende.

Mocht iemand het interessant vinden, dit is de eerste plaat die ik ooit kocht. Ik zal wel in de tweede of derde klas gezeten hebben en luisterde alleen maar Queen. Ik had alleen maar de bekende verzamelaars en bij de platenboer in het grotere dorp verderop binnengewandeld toen mijn ouders in de schoenenzaak ernaast waren. De normale albums hadden ze niet, maar deze van Brian May wel. 35 gulden afgerekend en vervolgens deze thuis aardig grijsgedraaid.

Ik geloof dat deze toch echt al 15 jaar niet meer uit de kast gekomen is, behalve met verhuizingen. Vroeger veel plezier aan beleefd, maar tegen het imposante oeuvre van Queen kan het natuurlijk niet op. Vergeleken met Back To The Light heeft deze gelukkig veel meer pit. Een flinke handvol lekkere rocksongs en een paar geslaagde ballads, waaronder een sterke uitvoering van Jimi Hendrix' One Rainy Wish. May zit duidelijk goed in z'n vel hier. Er wordt wat geëxperimenteerd en het gitaarspel klinkt behoorlijk goed. Het topniveau van Queen wordt 'natuurlijk' niet gehaald, maar Another World is op z'n tijd heel genietbaar.

Zojuist is de deluxe edition uitgebracht met een tweede CD en de re-issue op blauw vinyl plus een fotoboekje.

Vandaag de deluxe editie voor het eerst beluisterd en May kon het zowaar over z'n hart verkrijgen om maar liefst 6 nooit eerder uitgebrachte tracks op de tweede CD te plaatsen.

De 2e cd is best vermakelijk, en maakt het wel waard om dit niet al te sterke album toch op cd aan te schaffen. Alleen al voor de versie van Business (beter dan album versie vind ik)
Maar ook wel een enorm dieptepunt met Otro Lugar. Briam May goes Bocelli ofzo, echt verschrikkelijk.

De gitaar partijen op de plaat maken het vooral waard om af en toe op te zetten, en cd voegt daar nog net een leuk extraatje aan toe.

Overall blijft het een tegenvaller vergeleken met Into the light

Op één of andere manier heb ik deze altijd links (of rechts) laten liggen. Ik denk dat ik dacht dat dit meer van hetzelfde zou zijn zoals Back to the Light, die ik ooit wat vond tegenvallen. Daarbij was ik tegen 1998 niet meer full-time Queenfan. Ik was inmiddels opgeschoven richting Savatage en andere hardere dingen en ging zelfs richting southern rock, drum&bass en acidjazz, en dan past Queen daar niet goed bij.

Beter laat dan nooit, dan maar, en deze plaat bevalt me eigenlijk heel erg. Ik vind het zelfs steviger en meer richting Queen dan het solowerk van Taylor, wat soms wat pit mist. May heeft ook een goede groep rockende vrienden aan zijn zijde hier: Cozy Powell, Jeff Beck, Ian Hunter. En hij is zelfs erg goed bij stem.

Een verrassend goede plaat. En mijn excuses dat ik deze pas zo laat oppik.

Nee, deze plaat heeft me niet kunnen overtuigen, ik vind de nummers die voorbij komen uitermate zwak. Ik had er veel meer van verwacht. En ik vond het een lange zit om dit album in zijn geheel te beluisteren, wat op zich ook geen goed teken is.
Maar misschien heeft Brian toch nog wat betere solo albums gemaakt?

De voorganger Back to the light vind ik persoonlijk een stuk sterker.